Cümə03292024

Son yeniləməÇr.ax, 29 Dek 2020 3pm

Burdasız: Əsas səhİfə

Mərsiyələr

GÜLZARİ-HÜSEYN (Ə) (Şeir)

Heyrətdə qoyub aləmi rəftarı Hüseynin,

Gəlməz dəxi bu aləmə təkrarı Hüseynin.

 

 

Aşiqlərin əyləşdi könül təxtinə Mövla,

Eşqə özü zivər, dilə göftarı Hüseynin.

 

 

Sərvətdə bu dünyadə Hüseynə çatan olmaz,

Yetmiş iki qurban tək olub varı Hüseynin.

 

 

Dəydi bir əmud başına, Əkbər yaralandı,

Şad oldu bu qəmdən vəli, əğyarı Hüseynin.

 

 

Əbbas ələmdarı idi dəşti-bəladə,

Zeynəbsə əsirlikdə ələmdarı Hüseynin.

 

 

Oxlandı Əli Əsğər o Mövla qucağında,

Rəhm eyləmədi zərrə sitəmkarı Hüseynin.

 

 

Asandı mənə bunca bəla – söylədi Mövla,

Çün, seyr eləyir aşiqini Yarı Hüseynin.

 

 

Sanki gül açıb yarələri sərvəri-eşqin,

Zəhranı salıb qəmlərə gülzarı Hüseynin.

 

 

Ya Heydəri-Kərrar, yetiş Kərbubəlayə,

Bikəsdi Xanım Zeynəbi-qəmxarı Hüseynin.

 

 

Göz yaşını seyl eylədi Səccad ağa ey dil,

Qırx il yanıb odlandı diləfkarı Hüseynin.

 

 

Allah adını səbt edə kaş, müshəfi-fəxrə,

Şahin, olasan sən də əzadarı Hüseynin.

Həzrəti-Seyyiduş-Şühəda

 



Mahi Muhərrəm oldu, şəfəqdən çıxıb hilal,

Qılmış əza, töküb üzə xun birlə əşki-al.

Övladi-Mustəfayə mədəd qılmamış Fərat,

Keçirməsinmi yerlərə ani bu infi al?

Çoxdur hekayəti-ələşi-şahi-Kərbəla,

Əlbətdə, çox hekayət olub məvcibi-məlala.

İbrətlə bax qəmi-şühəda şərhin etməyə,

Hər səbzə Kərbəladə açıbdır zəbani-hal.

Təəcdidi-matəmi-şühəda qıldı ruzigar,

Zar ağla, ey könül, bu gün olduqca ehtimal.

 Meydani-çərxi cilvəgahi-dudu-ah qıl,

Görduni-duni güneyi-matəmsiyah qıl.

 Mahi Muhərrəm old, musərrət hərəmdir,

Matəm bu gün şəriətə bir ehtiramdır.

Təcdidi-matəmi-şühəda nəfsiz degil,

Qəflətsərayi-dəhrdə tənbihi-amdir.

Qovğayi-Kərbəla xəbərin səhl sanma kim,

Nəfsi-vəfayi-dəhrə dəlili-təmamdir.

Hər zərrə əşk kim, tökülür zikri-al ilə,

Səyyrəyi-sipəhri-uluvvi-məqamdır.

Hər məddi-ah kimi, çəkilir əhli-beyt üçün,

Miftahi-rövzeyi-dəri-darus-səlamdır.

 

Məhəmməd Füzuli

Hüsеyn, cövri-cəfayi-əşqiyadən, mən dеyim, ya sən? (H. R.Sərraf)

Hüsеyn, cövri-cəfayi-əşqiyadən, mən dеyim, ya sən?

Özün agahisən, hər macəradən, mən dеyim, ya sən?

Əkbərim gəlincə ölsəm, dəfnimi yubandır əmmə

Əkbərim gəlincə ölsəm, dəfnimi yubandır əmmə

Nəşimi alıb əl üstə, başinə dolandır əmmə

 

Yox sözüm bu ölmək əmmə əmri Həyyi Ləm Yəzəldi

Bacılar öləndə amma qardaşı ola gözəldi

Eyləyin bir azca təxir bəlkə Əkbərim də gəldi

Kəfn-o-dəfnimi bir az sən, saxla əl yubandır əmmə

 

Gözlərin fədası ollam, xəstəsən bibi az ağla

Öldürür özün hərəmlər, az bu qəlbi zari dağla

Əllərin qadasın allam, gəl bu gözlərimi bağla

Qanlı əşgilən saralmış rəngin az boyandır əmmə

 

Gərçi qarə gün əlindən qurtarır bu bəxti qarə

Var vəli bir ümdə dərdim, gəl sənə edim işarə

Nagəhani gəlsə Əkbər, gözlərimi aç dübarə

Əkbəri mənilə bir an, ru-bə-ru dayandır əmmə

 


 

Şimri sən çağırma əmmə, qəlbidə cərahətim var

Qoldan açmasın tənabim, dildə ayrı niyyətim var

Qəbrə qoy bu halətilən cəddimə şikayətim var

Sən də xəlqə zülmü Şimri nitqin ilə andır əmmə

 

 

 

Başün açma etmə nalə qəlbim oldu qüssədən ğəm

Sən mənə analıq etdün, canüvə Rüqəyyə qurban

Başım alma sinən üstə, topraq üstə qoy verim can

Zəhmətimi çox çəkibsən, az məni utandır əmmə

 

 

 

Ağlama demə ğərib, bivətən Rüqəyyə lay-lay

Heç dilə gətirmə cismi bikəfən Rüqəyyə lay-lay

Səslə Şimri şum əlindən dincələn Rüqəyyə lay-lay

Qəlbi-əhli-Şami ah atəşinə yandır əmmə

 


 

Bisəbəb denən bu ğəmdə qanə göz yaşım dolanmaz

Əldə öldürüb bu tifli, Şimri dun yenə utanmaz

Qəmçilər yerini amma, görməyincə xəlq inanmaz

Köynəyim çıxart bu xəlqi sən özün inandır əmmə.

Aləm niyə bəs olmadi viran, Əli Əkbər

 

 

 

Aləm niyə bəs olmadi viran, Əli Əkbər,
Ol gün ki, səni saldılar atdan, Əli Əkbər?
Bu şiələr, ey kaş, cəhənnəmdə yaneydi,
Zülfün nə ki, bircə teli qanə boyaneydi,
Çərxün görum ol gündə bu dövri dolaneydi
Dövri-bərüvi aldılar üdvan, Əli Əkbər.
Bu əqdini bu şiələrün həll edə, müşkil,
Vermüb su, kəsüb təşnə sənün başuvi qatil,
Olsun o sərün su üçün aşiqlərə nisgil,
Verdün sən o zəhmətlə susuz can, Əli Əkbər.
Leyla gecələr sübhə kimi yatmadi rahət,
Sən kimi cəvan bəslədi, ey kani-məlahət,
Axir nə rəvadur qala didaruna həsrət,
Düşmən eliyə qanuva qəltan, Əli Əkbər.
Məşhurdu hərçənd qəmü möhnəti-Yusif,
Kor eylədi Yəqub gözin firqəti-Yusif,
Əmma ona bir vəqtə yetüb həzrəti Yusif,
Kim, olmuş idi Misrdə sultan, Əli Əkbər.
Tapdi səni bir vəqtə o Yəqubi-Mədinə,
Yıxmışdıla rəna qədüvi ruyi-zəminə,
İstərdi kəsə başuvi ol ləşkəri-kinə,
Dutmuşdi sənün gözlərüvi qan, Əli Əkbər.
Gördi ki, kəsər başuvi ol taifeyi-gəbr,
Mümkün degü bir kimsənə bu zülmə edə səbr,
Doldurdi baban gözlərini əşk ilə çün əbr,
Səbr eylədi bir Şahi-şəhidan, Əli Əkbər.
Qurbani görülmüb kəsə bir kimsənə ətşan,
Əmma sənə rəhm etmədi bu ləşkəri-üdvan,
Axir səni meydanda susuz kəsdilə qurban,
Bu canimiz olsun sənə qurban, Əli Əkbər.
Sinən dəmi-şəmşir ilə peykanə verübsən,
Canü dil ilə canuvi cananə verübsən,
Başun bu rahi-eşqdə mərdanə verübsən,
Ey nuri-düçeşmi-Şəhi-mərdan Əli Əkbər.
Ol gün ki, çıxub xeymədən əflakə fəğanlar,
Meydanda töküldi yerə nahəq yerə qanlar,
Hardeydi o gün, mən sənə qurban, bu cavanlar,
Məcmui oleydi sənə qurban, Əli Əkbər.
Bu zəxmi-dil oldı anova zəxmi-cəbinün,
Göylündə qalub həsrəti Leylayi-həzinün,
Səndən sora kül başinə dünyayi-dəninün,
Sənsiz necə dövr etdi bu dövran, Əli Əkbər?
Şümrin görüm aləmdə şədid olsun əzabi,
Aya nolu peyğəmbərə məhşərdə cəvabi?
Ol gün ki, qurar ədl ilə divani-hesabi,
Etsün bu barədə divan, Əli Əkbər.
Çavuş səda çəkdi, çıxub qafiləyi-qəm,
Olmadi bu il Racinün övzai fərahəm,
Qismət ola qəbrimdə deyə növbə dəmadəm,
Hüzzar olallar çaki-giriban, Əli Əkbər.

Əbülhəısən Raci