İmam Əli (ə) yüzillər əvvəl İmam Zaman ağanın (ə.f) qeybinin səbəblərini insanlara tanıtmağa çalışırdı

Əmirəl-möminin (ə) İmam Zamanın (ə.f) qeyb məsələsinin bir neçə zəminəsinə işarə edir ki, bu da qeybətin təsadüf olmadığını isbat edir. İmam Əli (ə) buyurur: “Yer üzü heç bir zaman dini dəyərlərə və əhkama hakimiyyət bəxş etmək üçün qiyam edən İlahi hüccətdən boş olmayacaqdır. Aləmlərin Allahının hüccəti ya tanınmış şəkildə insanların arasında yaşayacaqdır (on bir İmam kimi), ya da gizli və tanınmamış şəkildə olacaqdır”. (Erfan)
İmam Əli (ə) başqa bir xütbəsində İmamın varlığının zəruriliyinə işarə edərək demişdir: “Allahın hüccəti bəzən açıq şəkildə ki, hamı onu tanıyar, insanların arasında olar. Ancaq zamanın işlərini - şərait hazır olmadığına görə - əlinə ala bilməz. Bəzən də İlahi hüccət Allah Təalanın iradəsinə görə insanların gözündən qaib olar. Belə bir vəziyyətdə onlar İlahi hüccətin intizarında olarlar. Qeyb zamanında İmamın (ə) cisminin bir çox təhlükələrə və ya başqa səbəblərə görə insanların gözündən gizli olmağına baxmayaraq, ancaq onun elmi insanlar üçün gizli deyildir. Əhkam və təlimləri möminlərin qəlbində və canında möhkəm və sabitdir. İnsanlar onun təlimləri və yol göstərmələri ilə yaşayarlar”.
Əsbəğ ibni Nəbatə nəql edir ki, bir gün Əli ibni Əbutalibin (ə) yanına getmişdim. Həzrəti düşüncəyə qərq olan halda gördüm. Bu haldan çox təəccüb etdim. Dedim: “Ya Əmirəl-möminin! Məgər bir hadisə baş vermişdir ki, bu qədər nigaran və təfəkkürə qərq olmuş görünürsünüz?”. İmam (ə) buyurdu: “Mənim nəslimdən sonralar dünyaya gələcək övladım haqqında düşünürəm. O, mənim on birinci övladımdır. O, biz Əhli-beytin (ə) Məhdisidir (ə.f). Yer üzü zülmlə dolduqdan sonra, onu ədalətə bürüyəcəkdir. Lakin bundan əvvəl onun üçün bir qeyb dövrü vardır ki, insanların bir çoxu bu dövrdə haqdan və sirat yolundan azacaqlar”.
İmam (ə) başqa yerdə buyurur: “İmam Məhdinin (ə.f) qeyb zamanı o qədər uzun olacaqdır ki, İlahi hikmətdən xəbərsiz olan insanlar Həzrətin (ə.f) zühurundan ümidsiz olacaqlar. Bəşər aləminin müjdə verənindən ümidsiz olduqları üçün hətta dillərinə bu cümləni gətirəcəklər: Aləmlərin Allahının Ali-Muhəmmədə (ə) ehtiyacı yoxdur. Yəni, əgər Ali-Muhəmməddən (ə) kimsə yer üzündə olsaydı, indiyə qədər qiyam edərdi və bu ədalətsizliyə son verərdi”.
İmam (ə) yenə buyurur: “O Həzrət (ə.f) insanların gözündən gizlin olacaqdır ki, yolunu azmışlar, azmamışlardan ayrılsınlar”.
İmamın (ə) bu sözü də ürəkağrıdıcıdır: “Siz mənim övladlarıma etdiyiniz zülmə görə bu məsələyə və onun çətinliklərinə düçar olacaqsınız”.
Bəli, insanlar dünyaya qərq olduqları üçün on bir İmamı (ə) öz əllərilə şəhadətə çatdırmışdılar. İmam Əlinin (ə) bu nurani kəlamı həmin müsibətə bir işarədir. Əgər on ikinci İmam (ə) da insanların arasında aşkar yaşasaydı, onu da bu aqibət gözləyərdi. Allah insanları hidayət etmək üçün onun üzərinə qeyb pərdəsi örtmüşdür.
İmam Əli (ə) yüzillər əvvəl İmam Zaman ağanın (ə.f) qeybinin səbəblərini insanlara tanıtmağa çalışırdı.