Əkbərim gəlincə ölsəm, dəfnimi yubandır əmmə
- Ətraflı
- Baxış sayı: 4209
Əkbərim gəlincə ölsəm, dəfnimi yubandır əmmə
Nəşimi alıb əl üstə, başinə dolandır əmmə
Yox sözüm bu ölmək əmmə əmri Həyyi Ləm Yəzəldi
Bacılar öləndə amma qardaşı ola gözəldi
Eyləyin bir azca təxir bəlkə Əkbərim də gəldi
Kəfn-o-dəfnimi bir az sən, saxla əl yubandır əmmə
Gözlərin fədası ollam, xəstəsən bibi az ağla
Öldürür özün hərəmlər, az bu qəlbi zari dağla
Əllərin qadasın allam, gəl bu gözlərimi bağla
Qanlı əşgilən saralmış rəngin az boyandır əmmə
Gərçi qarə gün əlindən qurtarır bu bəxti qarə
Var vəli bir ümdə dərdim, gəl sənə edim işarə
Nagəhani gəlsə Əkbər, gözlərimi aç dübarə
Əkbəri mənilə bir an, ru-bə-ru dayandır əmmə
Şimri sən çağırma əmmə, qəlbidə cərahətim var
Qoldan açmasın tənabim, dildə ayrı niyyətim var
Qəbrə qoy bu halətilən cəddimə şikayətim var
Sən də xəlqə zülmü Şimri nitqin ilə andır əmmə
Başün açma etmə nalə qəlbim oldu qüssədən ğəm
Sən mənə analıq etdün, canüvə Rüqəyyə qurban
Başım alma sinən üstə, topraq üstə qoy verim can
Zəhmətimi çox çəkibsən, az məni utandır əmmə
Ağlama demə ğərib, bivətən Rüqəyyə lay-lay
Heç dilə gətirmə cismi bikəfən Rüqəyyə lay-lay
Səslə Şimri şum əlindən dincələn Rüqəyyə lay-lay
Qəlbi-əhli-Şami ah atəşinə yandır əmmə
Bisəbəb denən bu ğəmdə qanə göz yaşım dolanmaz
Əldə öldürüb bu tifli, Şimri dun yenə utanmaz
Qəmçilər yerini amma, görməyincə xəlq inanmaz
Köynəyim çıxart bu xəlqi sən özün inandır əmmə.