Həqiqətə gedən yol “Bağdad alimlərinin toplantısı” kitabının tərcüməsi 7-ci bölüm
- Ətraflı
- Baxış sayı: 336
Tarix kitabları yazır: Bu üç nəfər də Osmanın həddini aşdığını, Peyğəmbər (s) səhabələrinin hörmətinin saxlanmadığını, müsəlmanların işlərində yəhudi Kə`bul-Əhbar ilə məsləhətləşdiyini və onların mallarını Mərvan övladları arasında böldüyünü görəndə, ondan üz döndərib camaatı Osmanı öldürməyə təhrik etdilər.
Məlik Şah vəzirinə dedi: – Ələvinin sözləri doğrudurmu?
Vəzir: Bəli, tarixçi alimlər belə qeyd etmişlər.
Məlik Şah: Bəs, necə oldu ki, “O, şura vasitəsilə xəlifə seçildi” – dediniz?
Vəzir: Mən şura dedikdə, o üç nəfəri nəzərdə tuturdum.
Məlik Şah: Üç nəfərin seçkisini şura adlandırmaq olarmı?
Vəzir: Peyğəmbər (s) o üç nəfəri cənnətlə müjdələmişdir.
Ələvi bu sözü eşitcək qəzəblə dedi: – Səbr edin, cənab vəzir! Düzgün olmayan sözü dilinizə gətirməyin! “Əşərətun mübəşşirə” – “Müjdələnmiş on nəfər” (30) hədisi Peyğəmbərin (s) adından deyilən yalan və iftiradır.
Abbasi: Siz necə bu hədisi inkar edirsiniz, halbuki etibarlı hədisçilər onu nəql etmişdir.
Ələvi: Bu hədisin yalan və batil olmasına dair çoxlu sübutlar vardır ki, mən yalnız onlardan üçünü qeyd edirəm:
Birincisi, Peyğəmbər (s) onu incidən şəxsə, yəni Təlhəyə necə cənnət müjdəsi verə bilər? Hansı ki bəzi tarixçi və təfsirçilər Təlhənin belə dediyini qeyd etmişlər: “Peyğəmbər dünyadan getdikdən sonra onun xanımları ilə evlənəcəyəm” və ya “Ayişə ilə evlənəcəyəm”.
Həzrət Rəsul (s) onun sözünü eşitdikdə, incidi və narahat oldu. Allah-taala da bu ayəni nazil etdi:
{...وَمَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَداً إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيماً} (31)
“...Sizə yaraşmaz ki, Peyğəmbərə əziyyət verəsiniz və onu incidəsiniz. (Və əsla icazə verilmir ki,) ondan sonra zövcələri ilə evlənəsiniz, şübhəsiz bu, (iş) Allahın yanında çox böyükdür (böyük bir günahdır)”.
İkincisi, Təlhə və Zübeyr, Əli ibn Əbutalib (ə) ilə müharibə etdi, halbuki Peyğəmbər (s) həzrət Əlinin (ə) haqqında buyurmuşdu:
يا على حربك حربى وسلمك سلمى
“Ya Əli! Sənin müharibən mənim müharibəm, sənin sülhün mənim sülhümdür”. (32).
من أطاع علياً فقد أطاعنى ومن عصى علياً فقد عصانى
“Əliyə itaət edən mənə itaət etmişdir və Əliyə qarşı üsyan edən mənə üsyan etmişdir”. (33).
علىّ مع القرآن والقرآن مع على لن يفترقا حتى يردا علىّ الحوض
“Əli Quran ilə, Quran da Əli ilədir, o ikisi Kövsər hovuzunun başında mənə qovuşana qədər bir-birindən ayrılmazlar”. (34).
على مع الحقّ والحقّ مع على يدور معه الحق حيثما دار
“Əli haqq ilə, haqq da Əli ilədir. Harada Əli vardırsa, haqq da onunladır”. (35).
Sizcə, Peyğəmbərə (s) qarşı çıxan, onunla müharibə edən cənnətə gedəcəkmi? Haqla, Quranla müharibə aparan kəs mömin sayılarmı?
Üçüncüsü, Təlhə və Zübeyr Osmanın qətlində iştirak etmişlər. Sizcə, Osman, Təlhə və Zübeyrin (ölən və öldürənlər birlikdə) cənnətdə olması mümkündürmü? Halbuki bir-birlərilə vuruşmuşdular. Peyğəmbər (s) bir hədisdə buyurur:
القاتل والمقتول كلاهما فى النار
“Qatil (öldürən) və məqtul (ölən) hər ikisi atəşdədir”.
Məlik Şah təəccüblə vəzirindən soruşdu: – Ələvinin bütün dedikləri doğrudurmu?
Burada vəzir sakit durub bir söz demədi. Abbasi və yoldaşları da sakit dayanıb bir söz demədi. Nə desinlər?! Haqqı desinlər?! Şeytan icazə verərmi haqqı etiraf etsinlər? Pisliklərə əmr edən nəfs qoyarmı ki, həqiqətin və haqqın qarşısında təslim olsunlar? Güman edirsən haqqı etiraf etmək rahat işdirmi? Əsla! Həqiqətən çətin bir işdir! Çünki, bunun üçün ilk öncə öz cahil təəssübkeşliyini və nəfsani istəklərini ayaq altına atmaq lazımdır, halbuki az bir dəstədən ibarət olan möminlərdən başqa camaat öz batil nəfsani istəklərinin dalınca düşüblər....
Ələvi sükutu pozaraq dedi: – Ey Şah! Hörmətli vəzir, Abbasi və bütün əhli-sünnə alimləri mənim sözlərimin düzgünlüyündən xəbərdardır və əgər məni inkar etsələr, şübhəsiz Bağdadda olan alimlər mənim sözümün düzgünlüyünə şəhadət verəcək. Bu mədrəsənin kitabxanasında elə kitablar vardır ki, mənim sözümün düzgünlüyünə şəhadət verir. Əgər buradakı alimlər mənim sözümü təsdiqləsələr, daha yaxşı olar. Əks halda mən elə indicə həmin kitabları, hədis qaynaqlarını, şahidləri gətirməyə hazıram.
Məlik Şah vəzirə üzünü tutub dedi: – Ələvinin söylədiklərinin hədis qaynaqlarında, kitablarda qeyd olunması doğrudurmu?
Vəzir: Bəli, onun sözləri doğrudur.
Məlik Şah: Bəs nə üçün əvvəldə sakit durdun?
Vəzir: Çünki, mən Peyğəmbərin (s) səhabələrini məzəmmət edərək onlardan səhv tutmaq istəmirəm.
Ələvi, vəzirin sözlərinin yanlış olduğunu önə çəkərək dedi: – Qəribədir, sən onların səhvlərini tutmaq istəmirsən, halbuki Allah və Peyğəmbərin (s) bu işdən acığı gəlmir. Allah Quranda bəzi səhabələri münafiq tanıtdırmış və Peyğəmbərinə (s) əmr etmişdir ki, kafirlərlə vuruşduğu kimi onlarla da vuruşsun. Peyğəmbərin (s) özü belə bəzi səhabələrini lənətləmişdir.
Vəzir: Ey Ələvi! Alimlərin “Bütün səhabələr ədalətlidir”. – sözünü eşitməmisənmi?
Ələvi: Bu sözü eşitmişəm. Amma bilirəm ki, yalan və iftiradır. Çünki, necə bütün səhabələr adil ola bilər, halbuki bəzilərini Allah-taala, bəzilərini də Peyğəmbər (s) lənətləmişdir, hətta onlar bir-birilərini lənətləmişlər; onlardan bir dəstəsi başqa bir dəstə ilə döyüşmüş, bir dəstəsi o biri dəstəyə qarşı nalayiq ifadələr işlətmiş və başqa bir dəstə isə digər bir dəstəni qətlə yetirmişdir. Burada bütün qapıları üzünə bağlı görən Abbasi, başqa qapıdan girməyə çalışaraq dedi: – Ey şahım! Bu Ələvidən soruşun ki, əgər xəlifələrin imanı yox idisə, müsəlmanlar necə onları xəlifə kimi seçib onlara tabe olmuşlar?
Ələvi, Abbasinin sözünə cavab olaraq dedi: – Birincisi, müsəlmanların hamısı onları xəlifə kimi qəbul etmir, yalnız sünnilər onları qəbul edir.
İkincisi, onların xəlifəlyini qəbul edənlər iki dəstədir:
a) cahillər b) inadkarlar
Ona görə ki, onların çirkin əməllərindən, gizli işlərindən xəbərsiz idilər, onları pak və imanlı bir insanlar kimi tanıyırdılar. İnadkarlıqları isə onlara dəlil-sübut təqdim edildikdə qəbul etmirdilər.
{سَأَصْرِفُ عَنْ آيَاتِيَ الَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي الأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَإِن يَرَوْاْ كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ بِهَا وَإِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الرُّشْدِ لاَ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلاً وَإِن يَرَوْاْ سَبِيلَ الْغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلاً ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَكَانُواْ عَنْهَا غَافِلِينَ }
“Tezliklə yer üzündə nahaq yerə təkəbbürlük edən, hər hansı bir ayə və möcüzə görəndə iman gətirməyən, hidayət yolunu görəndə onunla getməyən və azğınlıq yolunu gördükdə isə onunla gedən kəsləri Öz ayələrimdən yayındıracağam. Bu (iş), onların Bizim ayə və nişanələrimizi təkzib etdiklərinə və onlardan (onları görməkdən) qafil olduqlarına görədir”.
{ وَمِنْهُم مَّن يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْراً وَإِن يَرَوْاْ كُلَّ آيَةٍ لاَّ يُؤْمِنُواْ بِهَا حَتَّى إِذَا جَآؤُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ إِنْ هَذَا إِلاَّ أَسَاطِيرُ الأَوَّلِينَ}
“Onların bəzisi sənə qulaq asırlar. Biz (onların küfrlərinin cəzası olaraq eşitdiklərini) başa düşməmələri üçün qəlblərini pərdələrlə örtmüş və qulaqlarında ağırlıq yaratmışıq. Əgər bütün ayə və nişanələri görsələr belə, yenə də iman gətirməyəcəklər. Hətta sənin yanına gəldikdə səninlə mübahisə edəcək və kafirlər “bu, (Quran) keçmişlərin əfsanələrindən başqa bir şey deyildir” deyəcəklər”. (36)
Həmçinin buyurur:
{إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ} (37)
“(Ya Rəsulum!) kafirləri əzabla qorxutsan da, qorxutmasan da, onlar üçün birdir, iman gətirməyəcəklər”. (ARDI 8-Cİ BÖLÜMDƏ)
İstifadə olunmuş ədəbiyyat:
30. Pul almaqla hədislər uyduran ravilər bəzi münafiqlər və cinayətkarların mövqeyinin yaxşılaşdırılması üçün rəvayətləri Peyğəmbərə (s) nisbət verdilər ki, “Əşərətun mübəşşirə” – “Müjdələnmiş on nəfər” adı ilə məşhurlaşdı. Bu saxta rəvayətdə Peyğəmbərin (s) dilindən cənnətlə müjdələnən on nəfərin adı çəkilmişdir. Rəvayətin camaat arasında yayılması, qəbul edilməsi üçün həzrət Əlinin (ə) də adını həmin şəxslərin adları arasında qeyd etmişdilər. Həmin rəvayətlə onların bütün günah və cinayətlərinin üstünü ört-basdır etməyə çalışırlar.
31. “Əhzab” surəsi, ayə 53.
32. “Yənabiul-məvəddət”, Qunduzi, səh. 172 və 253; “əl-Mənaqib”, Xarəzmi, səh. 129.
33. “əl-Kamil”, İbn Üdəyy, c. 4, səh. 349; “Dəməşqin tarixi”, İbn Əsakir, c. 42, səh. 270.
34. “Kənzul-ummal”, hədis: 1152; “əs-Səvaiqul-muhriqə”, İbn Həcər, səh. 57; “Mustədrəki-Hakim”, c. 3, səh. 124.
35. “Bağdad tarixi”, c. 14, səh. 321; “Məcməuz-zəvaid”, Heysəmi, c. 7, səh. 236; “əl-İmamətu vəs-siyasə”, İbn Quteybə, c. 1, səh. 68; “Mustədrəki-Hakim”, c. 3, səh. 125; “Camei-Tirmizi”, c. 2, səh. 213. Daha ətraflı məlumat üçün “Haqq, Əli (ə) ilədir.” kitabına müraciət edin.
36. “Əraf” surəsi, ayə 146. “Ənam” surəsi, ayə 25.
37. “Bəqərə” surəsi, ayə 6.
ARDI VAR
