Malik və qəbiləsinin başlarını ocaqda odun yerinə yandıraraq, yemək bişirib tərəfdarları ilə birlikdə yedilər. Xalid Mədinəyə qayıdandan sonra Ömər istədi ki, müsəlmanları öldürdüyünə görə Xaliddən qisas alsın və Malikin xanımı ilə zina etdiyi üçün ona şəri cəza (zina həddi) tətbiq etsin. Lakin “imanlı (!)” Əbubəkr bu işlə müxalifət edib qisas almağa və Xalidi şəriət cəzasına məhkum etməyə razı olmadı. Bu işlə də müsəlmanların qanı hədər oldu, Allahın qanunu da icra olunmadı.
Dəhşətə gələn Məlik Şah vəzirindən soruşdu: – Xalid və Əbubəkr haqqında deyilənlər doğrudurmu?
Vəzir: Bəli, tarix belə yazır. (59)
Məlik Şah: Bəs nə üçün camaatın bir hissəsi onu “Allahın sıyrılmış qılıncı” adlandırır?
Ələvi: O, Allahın sıyrılmış qılıncı yox, şeytanın sınmış qılıncıdır. Lakin Əli ibn Əbutalibin (ə) düşməni və Ömərlə birlikdə xanım Zəhranın (s) evinə od vurmaqda əlbir olduğu üçün sünnilərin bəziləri onu Allahın qılıncı adlandırmışdır. (60)
Məlik Şah təəccüblə soruşdu: – Əhli-sünnə Əli ibn Əbutalibin düşmənləridirmi?
Ələvi: Əgər onun düşməni deyilsə, bəs nə üçün onun haqqını qəsb edənləri tərifləyərək düşmənlərinin başına dönür, fəzilətlərini inkar edirlər. Düşmənçilikləri o yerə çatib ki, “Həzrət Əlinin (ə) atası cənab Əbutalib dünyadan kafir olaraq getdi”. – deyirlər. Halbuki, Əbutalib mömin idi, İslamın ən çətin anlarında peyğəmbərlik vəzifəsini davam etdirmək üçün Peyğəmbəri (s) müdafiə etdi və İslama köməyini əsirgəmədi.
Məlik Şah dedi: Əbutalib İslamı qəbul etmişdi?
Ələvi: Əbutalib heç vaxt kafir deyildi ki, İslamı da qəbul etsin, əksinə o, mömin idi, amma imanını gizli saxlayardı. Elə ki, Allahın Peyğəmbəri (s) peyğəmbərliyə seçildi, Əbutalib onun yanında İslamını aşkar etdi. Buna görə də o, üçüncü müsəlman idi; ilk müsəlman Əli ibn Əbutalib (ə), ikinci müsəlman Peyğəmbərin (s) vəfalı xanımı Xədiceyi Kübra (s) və üçüncü müsəlman isə həzrət Əbutalib (Allahın salamı olsun ona) idi.
Məlik Şah vəzirindən soruşdu: – Ələvi düz deyirmi?
Vəzir: Bəli, tarix yazarların bəziləri bu məsələni qeyd etmişlər.
Məlik Şah: Bəs nə üçün camaat arasında yayılıb ki, Əbutalib kafir kimi dünyadan getdi?
Ələvi: Ona görə ki, Əbutalib (ə) möminlərin əmiri həzrət Əlinin (ə) atası idi və əhli-sünnənin Əliyə (ə) olan kini onları vadar edir ki, belə desinlər. Necə ki, İmam Əliyə (ə) olan bu kin onları cənnət cavanları həzrət Həsən (ə) və həzrət Hüseyni (ə) öldürməyə vadar etdi. Hətta Kərbəlada həzrət Hüseynlə (ə) müharibəyə gələn sünnilər belə deyirdilər: – Biz atanla olan düşmənçiliyimizə görə, həmçinin Hüneyn və Bədr döyüşlərində öldürülən atalarımızın intiqamını almaq üçün səninlə döyüşə gəlmişik.
Məlik Şah: Hüseynin qatilləri belə bir söz deyiblərmi?
Ələvi: Tarix yazarlar kitablarında qeyd etmişlər ki, onlar Hüseynə bunu dedilər.
Məlik Şah özü Ələvinin tərəf müqabili olduğu üçün fikirləşdi ki, ola bilsin əhli-sünnənin Xalid və Əbubəkrin işlərini, cinayətlərini əsaslandırmağa sözləri olsun, ona görə də Abbasiyə dedi: – Xalid ibn Vəlidin macərası haqqında nə deyə bilərsən?
Abbasi: Əbubəkr, belə məsləhət gördü.
Ələvi bu sözdən qəzəblənərək təəccüblə dedi: – Subhənallah! Hansı məsləhət səbəb ola bilər ki, Xalid günahsız insanları öldürsün və onların qadınları ilə zina etsin, sonra da cəzasız qalaraq azad edilsin, üstəlik, ona qoşunun başçılığı vəzifəsi də verilsin?! Bundan sonra Əbubəkr desin ki, o qınından sıyrılmş Allah qılıncıdır?! Allahın qılıncı kafirləri öldürməlidir, yoxsa möminləri? Allahın qılıncı müsəlmanların namuslarını qorumalıdır, yoxsa onların namusları ilə zina etməlidir?!
Abbasi vəziyyəti belə görəndə zirəklik edib Ələvini sakit etmək üçün dedi: – Əbubəkr səhv elədi, amma Ömər onun səhvini düzəltdi.
Ələvi: Xalidin günahının cəzası yalnız onu zina etdiyinə görə əvvəlcə şallaqlamaq, sonra isə müsəlmanların qanını nahaq axıtdığına görə öldürülmək idi. Amma Ömər bu işi görmədi. Deməli, o da Əbubəkr kimi səhv etdi.
Məlik Şah Abbasinin bir cavabı olmadığını görüb, öncədən Ələvinin işarə etdiyi mövzuya toxunaraq dedi: – Ey Ələvi! Sözünüzün əvvəlində işarə etdiniz ki, Əbubəkr Peyğəmbərin (s) qızı xanım Fatimeyi Zəhraya (s) qarşı ədəbsizlik edib, hörmətini saxlamadı. Əbubəkrin xanım Fatiməyə (s) olan ədəbsizliyi nə idi? Ələvi: Əbubəkr camaatdan qılınc, zor və qorxu gücünə beyət alandan sonra Ömər, Qunfuz, Xalid ibn Vəlid, Əbi Ubeydə Cərrah və münafiqlərdən bir dəstəsini Əli və Fatimənin (Allahın salamı olsun onlara) evinə yolladı. Ömər, həzrət Fatimənin (s) evinin qapısı ağzına odun yığdırıb evin qapısına od vuraraq yandırdı. Hansı ki, o evin qapısı ağzında Allahın Peyğəmbəri (s) dəfələrlə dayanaraq deyərdi:
السلام عليكم يا أهل بيت النبوة
“Salam olsun sizə, ey peyğəmbər Əhli-beyti!”. Həzrət Rəsul (s) heç vaxt icazəsiz o evə daxil olmazdı. Xanım Fatimə (s) qapının arxasına gəldi ki, Ömər və ətrafındakıları geri qaytarsın. Bu vaxt Ömər qapıya elə zərbə vurdu ki, həzrət Zəhra (s) qapı və divar arasında qalaraq bətnindəki övladını saldı. Qapıda olan mıx da onun sinəsinə sancıldı. Həzrət Fatimə (s) fəryad edərək belə dedi: – Ey ata! Ey Allahın Rəsulu! Gör, səndən sonra Xəttabın oğlu (Ömər) və Əbi Qəhafə (Əbubəkr) bizim başımıza nə gətirdilər! Bu zaman Ömər yanındakılara üzünü tutub əmr etdi ki, vurun Fatiməni! Qamçılar da Peyğəmbərin (s) dürdanəsi və canının parçasının üzərinə yağış kimi yağdı və o qədər çox oldu ki, onun bədəni yaralandı. Bu çətin təzyiqlər və acı zərbələr xanım Fatimənin (s) bədənini haldan saldı. Bundan sonra Həzrət (s.ə) xəstələndi, vücudunu qəm-qüssə bürüdü və atasının vəfatından bir qədər sonra həyatla vidalaşdı. Nəticə alırıq ki, xanım Fatimə (s) Peyğəmbər (s) ailəsinin şəhidi idi və Ömərin zülmü, işkəncəsi ilə şəhadətə çatdı.
Məlik Şah vəzirindən soruşdu: – Ələvinin sözləri doğrudurmu? Vəzir: Bəli, Ələvinin dediklərini tarix kitablarında görmüşəm.
Ələvi: Əbubəkr və Ömərə nifrətimizin səbəbi bunlardır. Sonra əlavə etdi: – Əbubəkr və Ömərin cinayətlərinə şahidimiz tarixçilərin yazdığıdır: Xanım Fatimə (s) dünyadan köçəndə Əbubəkr və Ömərə qarşı qəzəbli idi. Halbuki, Peyğəmbər (s) çox yerdə buyurmuşdur:
إنّ الله يرضى لرضا فاطمة و يغضب لغضبها
“Həqiqətən, Allah Fatimənin (s) razılığına sevinir və onun qəzəbinə qəzəblənir”. Siz ey Şah! Çox yaxşı bilirsiniz ki, Allahın qəzəb etdiyi kimsənin aqibəti necə olacaq. Məlik Şah vəzirə üzünü tutub dedi: – Bu hədis doğrudurmu? Fatimə (s) dünyadan köçəndə Əbubəkr və Ömərə qəzəbli halda dünyadan köçdü?
Vəzir: Bəli, bu hadisəni mühəddislər (hədis yazarlar) və tarix yazarlar qeyd etmişdir.
Ələvi sözünün qətiliyinə başqa bir dəlil gətirərək dedi: – Ey şah! Sözümü sənin üçün sabit etməyə başqa bir dəlilim də var: Həzrət Fatimə (s) Əli ibn Əbutalibə vəziyyət etdi ki, Əbubəkr, Ömər və ona zülm edənlər onun dəfn mərasimində iştirak etməsin və ona namaz qılmasınlar. Həmçinin vəsiyyət etdi ki, Əli (ə) onun qəbrini gizli saxlasın ki, hətta qəbrinin üstünə də gəlməsinlər. Əli (ə) də onun vəsiyyətlərinə əməl etdi. (61)
Məlik Şah bunu eşidəndə təəccüblə dedi: – Çox qəribədir! Əli (ə) və Fatimə (ə) doğrudanmı belə etmişlər?
Vəzir dedi: Bəli, tarix yazarlar belə yazıblar. Ələvi Əbubəkr və Ömərin başqa bir cinayətinə işarə edərək dedi: – Əbubəkr və Ömər həzrət Zəhraya (s) başqa zülm və əziyyət də etmişdir.
Abbasi soruşdu: – Hansı zülm? Ələvi: Onlar Fatimənin (s) mülkü sayılan Fədək (62) bağını qəsb edərək əlindən aldılar. Abbasi: Onların Fədək bağını qəsb etməsinə dair nə dəlilin var?
Ələvi: Tarix kitablarında yazılıb ki, Allahın Peyğəmbəri (s) Fədək bağını xanım Fatiməyə (s) bağışladı. Həzrət Peyğəmbərin (s) dövründə Fədək bağı həzrət Zəhranın (s) ixtiyarında idi. Elə ki, Peyğəmbər (s) dünyadan köçdü, Əbubəkr və Ömər məmurları göndərərək zor gücünə həzrət Fatimənin (s.ə) işçilərini bağdan çıxardı. Fatimə (s) Əbubəkr və Ömərə etiraz edərək onlarla höcətləşdi, amma onlar Xanıma qulaq asmayıb onu qəzəbləndirərək haqqını əlindən aldılar. Bundan sonra daha xanım Zəhra (s) onlarla ömrünün sonuna qədər danışmadı və onlardan küsülü halda dünyadan köçdü. (63) (ARDI 12-Cİ BÖLÜMDƏ)
İstifadə olunmuş ədəbiyyat:
59. “Tarixi-Əbul-Fida”, c. 1, 158; “Təbəri tarixi”, c. 3, səh. 241; “İbn Əsir tarixi”, c. 5, səh. 149; “Tarixi-İbn Əsakir”, c. 5, səh. 105; “İbn Kəsir tarixi”, c. 6, səh. 321.
60. “əs-Səqifə”, Əbubəkr Cövhəri; “əl-İmamətu vəs-siyasə”, İbn Quteybə; “Nəhcül-bəlağənin şərhi”, İbn Əbil-Hədid, c. 2, səh. 19. “Xanım Zəhranın (s.ə) evinin qapısının yandırılması” mövzusu və onun sənədləri haqqında ətraflı məlumat əldə etmək üçün “Vəhy evinə vurulan od” kitabına müraciət edin.
61. “Səhih Buxari”, (xums kitabı), c. 2, səh. 64, hədis: 2. Həmçinin, “Xeybər” döyüşü babı (c. 5, səh. 177) və fəraiz kitabı; “Səhih Tirmizi”, c. 1, “Ma caə min tərəkəti Rəsulillah (s)” babı; “əl-Mustədrək”, Hakim, c. 3, səh. 153; “Mizanul-itidal”, c. 2, səh. 72; “Kənzul-ummal”, Müttəqi Hindi, c. 6, səh. 219.
62. Fədək Mədinə və Xeybər arasında yerləşən torpaq sahəsinin adıdir. O, Peyğəmbərin mülkü idi, sonra onu qızı Fatimeyi-Zəhraya (ə) bağışlamışdı.
63. “Məcməuz-zəvaid”, Heysəmi, c. 9, səh. 39 və c. 7, səh. 49; “Nəhcül-bəlağənin şərhi”, İbn Əbil-Hədid, c. 16, səh. 208; “əl-İmamətu vəs-siyasə”, İbn Quteybə.
ARDI VAR
http://www.sibtayn.com/az
Həqiqətə gedən yol “Bağdad alimlərinin toplantısı” kitabının tərcüməsi,11-ci bölüm Imam Sadiqdən (ə) 25 mükəmməl dərslər
