الا ای درد مندی که به دل مهر رضا داری
ز دوزخ از چه می ترسی تو جنت زیر پا داری
چو بگذاری قدم در وادی مشهد مشو غافل
که مأوا در حریم بارگاه کبریا داری
به رویا درد مندی چهارده خیمه به دشتی دید
که یاد چهارده معصوم خوش باشد به یاد آری
چو از بهر گدایی بر نخستین خیمه وارد شد
ندا آمد که هستی و اقامت در کجا داری؟
بگفتا سائلی بی خانمانم اهل ایرانم
ندا آمد چرا دیگر به لب شور ونوا داری؟
برو در خیمه ی دهم حضور حجت هشتم
چه غم داری تو ایرانی به ایران تا رضا داری
الا ای صاحب خیمه به جان مادرت زهرا
بگیر از دست ما چون آبرو پیش خدا داری
ارسالی توسط آقای علی رحیمیان