قیصر روم برای یکی از خلفای بنی عباس ، در ضمن نامه ای نوشت: ما در کتاب انجیل دیده ایم که هرکس از روی حقیقت، سوره ای بخواند که خالی از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام می کند ، و آن هفت حرف عبارتند از: « ث ، ج ، خ ، ز ، ش ، ظ ، ف »
ما هر چه بررسی کردیم ، چنین سوره ای را در کتاب های تورات و زبور و انجیل نیافتیم ، آیا شما در کتاب آسمانی خود ، چنین سوره ای را دیده اید؟
خلیفه عباسی دانشمندان را جمع کرد، و این مسئله را با آنها در میان گذاشت، آنها از جواب آن درماندند، سرانجام این سوال را از امام هادی (علیه السلام) پرسیدند.
آن حضرت در پاسخ فرمودند:
آن سوره ، سوره « حمد » است، که این حروف هفتگانه در آن نیست... پرسیدند : فلسفه نبودن این هفت حرف، در این سوره چیست؟
حضرت فرمودند:
1- حرف «ث» اشاره به «ثبور» (هلاکت)
2- حرف «ج» اشاره به «جحیم» (نام یکی از درکات دوزخ)
3- حرف «خ» اشاره به «خبیث» (ناپاک)
4- حرف «ز» اشاره به «زقوم» (غذای بسیار تلخ دوزخ)
5- حرف «ش» اشاره به «شقاوت» (بدبختی)
6- حرف «ظ» اشاره به «ظلمت» (تاریکی)
7- حرف «ف» اشاره به «آفت» است
خلیفه ، این پاسخ را برای قیصر روم نوشت. قیصر پس از دریافت نامه ، بسیار خوشحال شد ، و به اسلام گروید ، و در حالی که مسلمان بود از دنیا رفت.
منبع : شرح شافیه ابی فراس ، مطابق نقل منتخب التواریخ ، ص 795.