یک روز فاجعه پلاسکو
یک روز سقوط هواپیما
یک روز تصادف قطار
یک روز سوختن کودکان کار
یک روز خبر گورخوابی
یک روز آلودگی هوا
یک روز اعدام جوانان بحرینی
یک روز انفجار در حله
یک روز سر بریدن شیعیان
یک روز فاجعه منا
یک روز ... یک روز... یک روز...
فاجعه پشت فاجعه...
به دنبال کدام مقصر و مسئول و متهم؟!
به امید فردای بهتر از کدام حزب و توده؟!!! توهم تا کِی تا کجا ؟! غفلت و خود را به خواب زدن تا چه وقت؟
کم کم زخم های کهنه هم دارد تازه میشود...
یک روز مسمار و یک روز میخ در...
بماند...
یادمان رفته منجی و موعودی که در تورات و انجیل و زبور و قرآن به آن بشارت شده را؟
چرا به خودمان نمی آییم و یک صدا منجی عالمِ بشریت را صدا نمیزنیم؟
ما را چه شده است که هر روز شاهد فاجعه و حادثه و بدبختی و بیچارگی و فلاکت قلب و دل و زندگیمان هستیم ولی باز هم شخصیت های سبز و آبی را منجی میدانیم...؟!
ما را چه شده؟ از قومِ بنی اسرائیل کمتر شده ایم؟
امام صادق علیه السلام در حدیثی میفرمایند :
شما شیعیان هم اگر مانند بنی اسرائیل ضجه و گریه کنید خداوند فرج ما را خواهد رساند. اما اگر چنین نکنید این سختی ، به نهایت مدّتش خواهد رسید...
أللهمّ عجل لوليّك الفرج
السلام علیک یا اباصالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
تا نیایی گره از کار بشر وا نشود
