پونه به دلیل ویتامین C برای تقویت لثه ها موثر است.
طبیعت پونه گرم و نشاط آور است. اعصاب و حافظه سالمندان را تقویت می کند. برگ های آن بادشکن و ضدنفخ است و برای تحریک غدد بزاقی و شیره معده، غذا را به سهولت هضم می کند و اشتها آور خوبی است.
جویدن پونه در رفع بوی بد دهان موثر است و به دلیل دارا بودن ترکیبات ضد باکتریایی، دارویی فوق العاده برای رفع عفونت های تناسلی، ادراری و گلودردهای چرکین بوده و مانند آنتی بیوتیک عمل می کند.
پونه ماده ای قوی و ضد اسهال است و مصرف زیاد آن موجب یبوست می شود. این گیاه برای درمان استفراغ و دل پیچه نیز مفید است.
مصرف زیاد پونه معده را به سوزش می آورد. پونه به دلیل ویتامین C بالا برای تقویت لثه ها نیز موثر است. بخور آن برای درمان سینوزیت عفونی بسیار مفید و چای آن برای اسپاسم (گرفتگی) عضلات خاصیت دارد.
عرق پونه خلط آور، قابض و بازکننده عروق است و اسانس آن به دلیل دارا بودن «مانتول» خاصیت بی حسی موضعی دارد و ضدعفونی کننده محیط است. پونه یک انگل زدای قوی است و اگر آن را با عسل بخورید، برای رفع کرم روده نیز موثر است. این گیاه موش، مار و حشرات موذی را فراری می دهد و مرهم آن، تحریکات پوستی مثل گزش حشرات و ضرب دیدگی را بهبود می بخشد. مهم ترین و بارزترین ویژگی پونه کلسیم بالای آن است.
این روزها بیشتر پزشکان، مصرف پونه را به خانم های یائسه و افرادی که دچار پوکی استخوان هستند و همچنین کودکان در حال رشد توصیه می کنند. بنابراین کسانی که تمایلی به مصرف شیر ندارند، بهتر است ماست و دوغ را با پونه میل کنند.
عرق پونه را بعد از هر غذا نصف استکان میل نمائید.
بیتوته
