تو در شهر همیشه عشق، مدینه، چشم به جهان گشودی و دل از دل عاشقان خویش ربودی. تو متولد شدی تا یاد مادرت، زهرای مرضیه (سلام الله علیها) را در باغ ایّام شکوفا کنی. تو به دنیا آمدی تا درّ عفاف را به صدف هستی ببخشی، تو قدم بر زمین نهادی تا رنگ خاکی دنیا را افلاکی کنی. تو با حضور عاشقانه خویش، زیباترین غزل عشق را سرودی. تو به دنیا آمدی تا با حضور سبز خویش، بهار را برای کویر قم به ارمغان بیاوری. تو، سرچشمه پاکی و نجابتی.
میلاد بانوی مهر و وفا، مظهر جود و سخا، حضرت معصومه (سلام الله علیها) مبارک باد!
معصومه جان! عطر میلاد تو، چون نسیم بهشتی است که مشام دل‏ها را می‏نوازد؛ میلادت مبارک!
معصومه جان! میلادت چون شکوفه‏ های بهاری، به جان‏های مشتاق، طراوت می‏بخشد.
میلاد نور دیده رضا، کعبه دل‏ها، حضرت معصومه (سلام الله علیها) خجسته باد!

اشارات :: آذر 1385، شماره 91
حمید باقریان

نوشتن دیدگاه