از حضرت امام جعفر صادق منقول است که چون برادر مؤ من بخانه تو بیاید او را تکلیف خوردنى بکن اگر قبول نکند تکلیف آشامیدنى بکن اگر قبول نکند تکلیف دست و روشستن بآب یا بعرق خوشبو بکن .
از حضرت رسول منقول است که از جمله گرامى داشتن آدمى برادر مؤ منش را آنست که تحفه او را قبول کند وآنچه حاضر داشته باشد براى او بتحفه بیاورد و چیزى که نداشته باشد براى او تکلیف نکند.
حضرت صادق علیه السلام فرمود که هلاک شد کسى که حقیر شمارد آنچه را حاضر دارد از براى آوردن نزد برادر مؤ من خود و هلاک شد هر که حقیر شمارد آنچه را برادر مؤ من او مى آورد و بسند حسن از آنحضرت منقول است که هرگاه برادر مؤ من تو نطلبیده وبنزد تو آید آنچه حاضر دارى براى او بیاور و اگر طلبیده باشى او را براى او تکلف کن .
در حدیث حسن از هشام منقول است که با این ابى یعفور بخدمت حضرت صادق علیه السلام رفتم آنحضرت چاشت طلبید هشام گفت که من کمتر چیزى میخورم حضرت فرمود مگر نمیدانى که محبت مؤ من نسبت به بردار مؤ من او بقدر آنست که از طعام او میخورد یعنى هر چند او را بیشتر دوست دارد طعامش را بیشتر میخورد و براین مضمون احادیث بسیار وارد شده است .
حضرت امام رضا علیه السلام فرمود که سخى و صاحب همت ازطعام مردم میخورد تا مردم از طعام او بخورند وبخیل طعام او نخورند.
حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم فرمود که ولیمه و مهمانى سنت در پنج چیز میباشد در عروسى و عقیقه و ختنه کردن پسر و خانه نو خریدن یا بنا کردن و در وقتى که از سفر بخانه خود برگردد.
در حدیث دیگر وقتى که از سفر حج برگردد و منقول است که آنحضرت نهى فرمود او ولیمه که مخصوص توانگران باشد و فقرا را در آنجا نطلبند.
دراحادیث معتبره وارد شده است که هر که داخل شهرى شود مهمان برادر مومن و اهل دین خود است تا از آن شهر بیرون رود و سزاوار نیست که مهمان روزه دارد مگر برخصت صاحبان خانه که مبادا طعامى براى او بعمل آورند ضایع شود و سزاوار نیست اهل خانه را روزه داشتن مگر برخصت مهمان که مبادا بسبب روزه ایشان شرم کند وطعام نخورد.
بسند معتبر منقول است از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم که حد ضیافت سه روزه است و بعد از سه روز تصدق و تبرعیست که نسبت باو مى کنى و فرمود که آنقدر نمانید نزد برادر مومن خود که او را درهم شکنید که دیگر چیزى نداشته باشد که خرج شما کند.
ابن ابى یعفور رویات کرده است که در خانه حضرت امام جعفر صادق (ع ) مهمانى دیدم که برخاست پى کارى حضرت او را منع کردند و خود برخاستند و آن کار را بجا آوردند و فرمودند که حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم نهى فرموده است از خدمت فرمودن مهمان .
در حدیث دیگر منقول است که مهمانى در خدمت حضرت امام رضا(ع ) بود دست دراز کرد که چراغ را اصلاح کند حضرت او را منع کردند و خود اصلاح چراغ کردند وفرمودند که اما اهل بیت خدمت نمیفرمائیم مهمان خود را.
از حضرت امام محمدباقر علیه السلام منقول است که از جمله ضعف وسستى آنستکه کسى بتو احسانى کند و تو بعوض مکافات او نکنى و از خلاف آدابست خدمت فرمودن مهمان پس چون مهمان بیاید او را اعانت ویارى کنید در فرود آمدن و وقتى که خواهد بار کند و برود او را مدد نکنید بر رفتن که این دلیل برخسّت نفس است و در رفتن توشه همراهش بکنید و توشه نیکو و حوشبو بعمل آورید که این دلیل جوانمردیست .
بسند معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که از جمله حق مهمان آن است که همراه او بروید تا در خانه و از حضرت امام محمدباقر علیه السلام منقول است که چون شخصى بخانه کسى برود هر جا که صاحب خانه امر میکند بنشیند که صاحب خانه امور مخفى خانه خود را بهتر میداند.
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که هشت کسند که اگر بایشان مذلتى و خوارى برسد ملامت نکنند مگر خود را کسیکه بر سفره حاضر شود که او را نطلبیده باشند و کسیکه بر صاحب خانه تحکم کند و کسیکه طلب خیراز دشمنان خود بکند و کسیکه طلب فضل و احسان از لئیمان و بخیلان بکند و کسیکه خود را داخل کند در رازى که میان دو کس باشد بى رخصت ایشان و کسى که استحفاف کند بپادشاهان و صاحبان حکم و کسیکه در مجلسى بنشیند که سزاوار آنمجلس نباشد وکسیکه با شخصى سخن گوید گوش باو ندهد.
در حدیث دیگر فرمود که بطعام خود صیافت کن کسیرا که از براى خدا او را دوستدارى .
حضرت امام محمدباقر علیه السلام فرمود که یک برادر مؤ من را که از براى خدا با او برادرى کنم سیرکنم بهتر است نزد من از آنکه ده مسکین را سیر کنم و فرمود که چون حضرت رسول با مهمانان طعمام تناول میفرمودند پیش از همه شروع میکردند و بعد از همه دست میکشیدند.
حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم میفرمود کسیکه بجماعتى آب دهد باید که خودش بعداز همه آب بخورد.
از حضرت صادق علیه السلام بسند صحیح منقول است که چون برادر مؤ من تو بخانه تو بیاید مپرس که امروز چیزى خورده ولیکن هر چه حاضر دارى بنزد او بیاور که جواد و جوانمرد آنستکه هر چه دارد حاضر سازد.
در حدیث دیگر فرمود اگر کسى هزار درهم صرف طعامى کند و مؤ منى از آن بخورد اسراف نکرده است .
دراحادیث معتبره بسیار وارد شده است که هر که ایمان بخدا و روز قیامت دارد باید که مهمان خود را گرامى دارد.
حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم فرمود که از جمله حق مهمان آنست که او را گرامى دارند و خلال براى او حاضر کنند.
دراحادیث بسیار وارد شده است که هرگاه مهمان میآید با روزى خود میآید و چون طعام خورد خدا صاحبخانه رامیآمرزد و در روایت دیگر چون بیرون میرود گناه تو وعیال تو را بیرون میبرد.
در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السلام منقول است که یک لقمه که برادر مؤ من نزد من بخورد دوست تر میدارم از بنده آزاد کردن و از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام منقول است که هر مؤ منى که صداى مهمانى را بشنود و به آن شاد شود گناهانش آمرزیده شود اگر چه میان زمین و آسمان را پر کرده باشد.
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که هر خانه که مهمان به آن خانه نمیرود ملائکه داخل آن خانه نمیشوند.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که از حقوق واجبه مؤ من بر مؤ من آنست که او را اگر بضیافت بطلبد قبول کند.
حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم فرمود که وصیت مى کنم حاضران و غائبان امت خود را که دعوت مسلمانان را قبول کنند بضیافت اگر چه پنج میل راه باشد که این از اموریست که در دین لازمست و هر میل یک ثلث فرسخ است و فرمود که اگر مؤ منى مرا براى دست گوسفندى بطلبد میروم و فرمود که بدترین عجزها آنست که شخصى برادرش او را بطعامى بخواند و او قبول نکند.

نوشتن دیدگاه