بدانکه سنت است ریش را میانه گذاشتن نه بسیار بلند و نه بسیار کوتاه و زیاده از قبضه گذاشتن مکروه است ، واحتمال حرمت نیز دارد، مشهور میان علما آنست که تراشیدن ریش حرام است ، اما بررو و دو طرف لب پائین را تراشیدن جایز است ، احوط آنست که اصلاح بسیار تند که شبیه بتراشیدن باشد نکنند.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که آنچه از ریش زیاده از یک قبضه است در آتش است .
در حدیث دیگر منقول است که دست بر ریش بگیر و آنچه زیاده از قبضه باشد ببر و از محمدبن مسلم منقول است که : گفت دیدم که مصلحى اصلاح ریش حضرت امام محمد باقر علیه السلام میکرد، حضرت باو فرمود که ریش را مدور کن .
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم بشخصى گذشتند که ریش دراز داشت ، فرمودند که چه میشد اگر این مرد ریش خود را باصلاح میآورد چون این خبر باو رسید، ریش را میانه ساخت ، بخدمت آن حضرت آمد، حضرت فرمود که چنین کنید ریش را.
در حدیث معتبر منقول است که حضرت امام محمد باقر علیه السلام پهلوهاى رو را تنگ میکردند، مویش را و زیر ذقن را هم مى چیدند.
در حدیث دیگر منقول است که آنحضرت ریش را تنگ میکردند و انبوه نمى گذاشتند، على بن جعفر از حضرت امام موسى علیه السلام پرسید، که از روى ریش میتوان گرفت ، حضرت فرمود که از عارض یعنى از پهلوهاى رو بلى و از پیش رونه .
در حدیث دیگر منقول است که حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام فرمود، که در زمان پیش گروهى بودند که ریشرا میتراشیدند و شارب را مى تابیدند، حقتعالى ایشان را مسخ کرد.
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که چون حقتعالى توبه حضرت آدم را قبول فرمود، سر بسجده گذاشت و چون سر برداشت رو بآسمان کرد و گفت پروردگارا حسن وجمال مرا زیاده گردان پس بعد از آن ریش بسیار سیاهى بر رویش روئید، پیشتر ریش ‍ نداشت گفت پروردگارا این چیست ؟باو وحى رسید، که این زینت تو و زینت تو زینت مردان فرزندان تست تا روز قیامت