در حدیث صحیح از حضرت امام جعفر صادق علیه السلام و در حدیث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که هر گاه گلى بشما بدهند، ببوئید و بردیده هاى خود بگذارید، که آن از بهشت آمده است .
در حدیث معتبر، از مالک جهنى ، روایت کرده است که گلى بحضرت امام جعفر صادق علیه السلام دادم ، گرفتند و بوئیدند وبر هر دو دیده گذاشتند، پس فرمودند که هر که گلى را بگیرد وببوید و بر دیده هاى بگذارد و بگوید اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ هنوز بر زمین نگذاشته باشد، که گناهانش آمرزیده شود.
از حضرت امام على نقى علیه السلام منقول است که هر که گلى را ببوید و بردیده ها گذاشته ، صلوات بر محمد و ائمه علیهم السلام بفرستد، حق تعالى براى او از حسنات بقدریکه بیابان عالج که در مابین مکه و شام و عراق کشیده شده است ، بنویسد و از گناهاى او، بعدد دیگ بیابان محو نماید.