از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که درد سه است و دوا سه است ، پس درد مره است یعنى صفرا و سودا و بلغم و خون و دواى خون حجامت و دواى مره مسهل و دواى بلغم حمام است .
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که : از دواى پیغمبرانست حجامت کردن ، نوره کشیدن ، دوا در دماغ چکانیدن .
از حضرت امام محمد باقر منقول است که : بهترین دواهاى شما حقنه و دوا در بینى چکانیدن و حجامت کردن ، و حمام رفتن است .
در حدیث دیگر فرمود: که طب عرب در حجامت و حقنه است ، آخر دواى ایشان داغ کردن است .
در حدیث دیگر فرمود که طبابت عربان در هفت چیز است ، حجامت و حقنه و دوا در بینى کردن و حمام رفتن و فى کردن و خوردن عسل و آخر دواى ایشان داغ است .
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که : حقنه از جمله دواهاى عظیم است ، شکم را بزرگ مى کند، فرمود که دوا چهار چیز است ، حجامت و دارو مالیدن و فى کردن و حقنه کردن و فرمود که طب عربان حجامت و حقنه و حمام رفتن و فى کردن و دوا در بینى کردن است ، آخر دوا داغ سوختن است .
از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام منقول است که : حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم فرمود که بهتر چیزى که بآن مداوا کنید حقنه است شکم را فربه مى کند، دردهاى اندرون راپاک مى کند، بدن را قوت مى دهد و فرمود که روغن بنفشه در بینى بچکانید. در فقه الرضا مذکور است ، که حمیه و امساک سر همه دواهاست و معده خانه دردهاست و هر بدنى را بده آنچه او را دعات فرموده ، فرمود که اجتناب کن از دوا خوردن تا بدنت تاب دارد و فرمود که هر گاه گرسنه شوى طعام بخور، هرگاه تشنه شود آب بخور، هر گاه که بول آمد بکن ، تا ضرور نشود جماع مکن ، هر گاه که ترا خواب گیرد خواب چون چنین کنى بدنت صحیح میباشد همیشه . و فرمود که حق تعالى دوا را مانع مى شود از تاءثیر کردن تا وقتیکه مقدر شده است که آن مرض تا آنوقت باشد، چون آن مدت منقضى شد دوا را رخصت اثر میدهد و بآن دوا شفا مى یابد، مگر آنکه پیش از آنمدت دعا یا تصدق یا کارهاى خیر بکند که خدا پیشتر از آن مدت دوا را رخصت تاءثیر دهد.فرمود که در عسل شفاى هر دردى هست ، هر که یک انگشت عسل ناشتا بخورد بلغم را دفع مى کند، سودا رابر طرف مى کند، ذهن را صاف مى کن هر گاه با کندر خورده شود. وآب سرد حرارت صفرا را فرو مینشاند، طعام را هضم مى کند، اخلاطیکه در فم معده است مى گدازد، تب را بر طرف مى کند، فرمود که اگر چیزى بدن را فربه مى کند مالیدن بدن است ، جامه هاى نرم پوشیدن و بوى خوش کردن و حمام رفتن ، اگر مرده را مالندگى کنند زنده شود بعید نیست و تصدق بلاهاى آسمانى را دفع مى کند، قضاى محکم را بر طرف مى کند، فرمود که بیمارى را نمیرد چیزى مانند دعا و تصدق و آب سرد، فرمود که منتهاى پرهیز و امساک چهارده روز است ، پرهیز نه آنستکه چیزى نخورد، بلکه آنست که کمتر بخورد، که صحت و مرض در بدن آدمى با یکدیگر در مقام معارضه و مقاتله اند، پس هر وقت که صحت غالب آمد، بیمار بشعور میآید، اشتهاى طعام بهم مى رساند، پس هر گاه که طعام بطلبد بدهید که شاید شفایش در آن باشد، فرمود که شفاى هر درد در قرآن است ، پس بیماران خود را مداوا کنید، بتصدق و طلب شفا کنید بقرآن که هر که را قرآن شفا ندهد، هیچ چیز سبب شفاى او نیست .
از حضرت امام محمد باقر علیه السلام منقول است که : هر که دردها در بدن خود یابد، حرارت را بر مزاج خود غالب یابد، با زنان جماع کند که حرارت را فرو مى نشاند.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که : عامه دردها و بیماریها از غلبه صفرا و سودا و خون سوخته شده و بلغم زیاد مى باشد، بس باید که آدمى تعهد احوال خود بکند، پیش از آنکه اینها بر او غالب شود و او را هلاک کند.
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم باسانید معتبره منقول است که : دواکنید بیماران خود را بتصدق ، فرمود که تصدق بلاهاى محکم را دفع مى کند، فرمود که تصدق مرگهاى بد را از صاحبش دفع مى کند.
در روایت دیگر منقول است که : شخصى بحضرت امام موسى علیه السلام عرض کرد، که با ده نفر از عیالم همه بیماریم فرمود که ایشان را دوا کنید بتصدق و هیچ چیز بیشتر و زودتر از تصدق نفع نمى کند.
بسند معتبر ازحضرت صادق علیه السلام منقول است که : شخصى بیمار شد حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام باو فرمود که از زن خود یک درهم از مهرى که باو داده بطلب که بتو ببخشد و عسل بخر و بآب باران بخور، آنشخص چنین کرد، شفا یافت ، ازسبب این پرسیدند از آنحضرت ، فرمود که حقتعالى مى فرماید که اگر زنان از مهر خود بشما بطیب خاطر چیزى ببخشند، بخورید گوارا با عاقبت نیک . و در باب عسل میفرماید که در آن شفاست از براى مردمان و در باب باران میفرماید که فرستادیم ازآسمان آبى مبارک پس در اینجا گوارائى و حسن عاقبت و برکت و شفا همه جمع شد.
در حدیث دیگر منقول است که : مرد پیرى بخدمت حضرت صادق علیه السلام آمد و عرض کرد که دردى دارم براى آن درد اطبا شراب گفته اند، مى خورم ؟ حضرت فرمود که : چرا دواى خود نمى کنى آبى را که خدا فرموده است که همه چیز بآن زنده است ، گفت با من موافقت نمى کند، فرمود که چرا عسل نمى خورى که شفاى مردمان گردانیده است ؟ گفت بدستم نمى آید فرمود که چرا شیر نمى خورى که گوشت و استخوان بدنت از شیر پرورده است ؟گفت با طبعم موافقت نمى کند فرمود که مى خواهى تو را رخصت بدهم که شراب بخورى واللّه که هرگز نکنم .
در حدیث معتبر دیگر از آنحضرت منقول است که : راه رفتن بیمار باعث نکس مرض و زیادتى آن مى شود.
در حدیث معتبر دیگر منقول است که : شخصى بآنحضرت عرض کرد، بیماران که نزد ما بیمار مى شوند، اطبا ایشانرا امر بامساک و پرهیز مى کنند، فرمود که ما اهلبیت امساک نمى کنیم مگر از خرما و خود را مداوا مى کنمى بسیب و آب سرد، پرسید که چرا از خرما امساک مى کنید؟ فرمود براى آنکه حضرت پیغمبر صلّى اللّه علیه وآله وسلّم حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام را در بیمارى از آن امساک فرمود.
در روایت دیگر از آنحضرت پرسیدند، که تا چند روز میباشد پرهیز و امساک بیمار، فرمود تا ده روز.
در حدیث صحیح دیگر فرمود که پرهیز و امساک بعد از هفت روز دیگر نفعى ندارد.
از حضرت امام موسى علیه السلام منقول است که : پرهیز کن نیست که در اصل چیزى نخورى ، بلکه آنستکه بخورى و کمتر بخورى .
در حدیث معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقول است که : حضرت موسى بن عمران مناجات کرد که پرورد گار درد را که مى دهد؟ خطاب رسید که من ، پرسید که دوا از کیست ؟ خطاب رسید از من ، پرسید پس چه میکنند مردم این حکیمان را؟ خطاب رسید که دلهاى مردم را خوش مى کنند.
در حدیث صحیح منقول است که : على بن جعفر از حضرت امام موسى علیه السلام سؤ ال کرد، از داغ کردن بیماران و عوذها و افسونها برایشان خواندن ، فرمود که باکى نیست در داغ کردن و افسونیکه معنیش را دانى .
در حدیث صحیح دیگر منقول است که : شخصى از آنحضرت پرسید که من محتاج مى شوم بطبیب نصرانى و بنزد او بمعالجه مى روم و بر او سلام میکنم و او را دعا مینم ، فرمود باکى نیست ، از دعا وسلام تو باو نفعى نمیرسد.
در حدیث دیگر فرمود که تا ممکن هست رجوع بمعالجه طبیبان مکنید، که این مانند عمارت کردنست که اندکش به بسیار میکشد.
از حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام منقول است که : مسلمان باید دوا نکنند، تا غالب نشود بیمارى او بر صحتش .
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که : هر که صحتش بر بیماریش غالب باشد و معالجه کند، و بمیرد من از او بیزارم .
در حدیث دیگر فرمود که هر که با اینحال دوا بخورد، اعانت بر کشتن خود کرده است .
در حدیث دیگر منقول است که : از حضرت امام محمد باقر علیه السلام پرسیدند که بمعالجه طبیب یهودى و نصرانى عمل میتوان کرده فرمود که باکى نیست ، شفا بدست خداست .
در روایت دیگر از حضرت صادق علیه السلام پرسیدند که شخصى دوا مى خورد و گاهست که او را میکشد و گاه شفا مى یابد، اما بیشتر آنست که شفا مى یابد، فرمود که حقتعالى دوا را فرستاده است وشفا را میفرستد، هیچ دردى را خلق نکرده است مگر آنکه دوائى براى آن آفریده است ، بخور و نام خدا ببر در وقت خوردن .
از حضرت امام محمد باقر علیه السلام پرسیدند که زنى یا مردى چشمش آب سیاه مى آورد، اطباء مى گویند که چشم ترا میل مى زنیم مى باید یکماه یا چهل روز بر پشت بخوابى و حرکت نکنى و بآنحال نماز بایماء بکند، حضرت فرمود چون مضطر است باکى نیست .
از حضرت صادق علیه السلام منقول است که : پیغمبرى از پیغمبران بیمار شد، پس گفت که دوا نمى کنم تا آنکسى که مرا درد داده است شفا بدهد، حقتعالى باو وحى فرستاد که تا دوا نکنى من شفا ندهم .
در حدیث دیگر منقول است که : شخصى بآنحضرت عرض کرد که من جراحتها را میبرم و داغ مى کنم بآتش ، فرمود که باکى نیست ، گفت که دواهاى تلخ که سمیت دارد بمردم میدهم مثل غاریقون فرمود باکى نیست ، گفت که گاه هست که بمیرد، فرمود که هر چند بمیرد باکى نیست و گفت گاهست که شراب و بره میدهم که بخورند، فرمود که در حرام شفا نمیباشد. در حدیث معتبر دیگر منقول است که : شخصى بآنحضرت عرض کرد، که شخصى دوا میخورد و رگهاى بدنش را میبرند و گاه منقطع میشود و بسیار است که او را مى کشد، فرمود که بکند.
در حدیث دیگر عرض کردند که شخصى داغ مى سوزاند بر بدن و گاه هست که مى کشد، فرمود که شخصى در زمان حضرت پیغمبر صلّى اللّه علیه وآله وسلّم داغ سوزاند و حضرت بر بالاى سرش ایستاده بودند.
در حدیث معتبر از حضرت موسى جعفر علیه السلام منقول است که : هیچ دوائى نیست مگر آنکه درد را بر مى انگیزد، هیچ چیز در بدن نافع تر از این نیست که تا محتاج نشوى تصرف در بدن نکنى .

نوشتن دیدگاه