در حریم حرمش، بوی گلاب می ‏آید و این همه دست خواهشمند که کشیده شده به سمت پنجره ‏ای با هزاران روزنه به سوی این کرامت محض.
بوی گلاب می ‏آید؛ درست مثل همان روزی که دیوارهای خانه را شاخ و برگ درختانی که بر سر ریشه‏ های نو قد کشیده ‏اند، پوشانده بود و خوشه‏ های روشنی از آسمان‏ها، آویزان شده بود.
و تا چشم کار می‏کرد، سیاره بود که بر مدار تازه‏ ای می‏چرخید و تا چشم کار می‏کرد، پنجره مشبک طلایی بود که از غرفه‏ های بهشت به سوی زمینیان گشوده بود، تا طراوت یک بهار بهشتی را بر اندام تاول زده خاک بگستراند.
گلابدان‏ ها پُر می‏شد و خالی می‏شد.
دشت پر شده بود از غزالانی چشم به راه ضامن آهو، بر شانه ‏های عرش، کبوتران جَلد حرم، تکیه زده بودند.
مردانی که پوستین بر تن پاره کرده بودند از فرطِ شکم سیری، باور نداشتند که به زمین سخاوت بی‏ دریغ دیگری کرامت شود، تا دست‏های خواهشمند را، هیچ گاه پس نزند، حتی اگر آستین دریده‏ ترین دست روزگار باشد. اصلاً چه کسی می‏دانست که آسمان سخاوت، نصیب این خاک شود؟
آقا! اگر چه «غریب الغربا»یت می‏گویند، اما در این سرزمین، در میان امواج ارادت و عشق دل‏های پاک، شناوری.
صدای نقاره در حرم پیچیده است.
آنها که همه وجودشان را به مشبک‏ های صریحت دخیل بسته ‏اند و حلقه بندگی‏ شان، انگشتان گره خورده به قامت سبز ضریح است، در این سمفونی ملکوتی، به سماع عشق می‏نشینند. آقا! نیازم را می‏دانی؛ سرشارم کن.

اشارات :: دی 1382، شماره 56
مهدیه ورزنده

گالري تصاوير حرم مطهر / کارت پستال پخش مستقيم از حرم مطهر : صحن انقلاب / صحن جمهوري / ضريح مبارک کتابخانه صوتی امام رضا (عليه السلام) کتابخانه امام رضا (عليه السلام) پیامک : ولادت امام رضا علیه السلام / شهادت امام رضا علیه السلام متن های ادبی

نوشتن دیدگاه