پروانه ديده ‏ايد چه زيباست؟ رقص پروازش زيباتر است. نقش بال‏هاى پروانه يكسان نيست؛ ولى قلم طبيعت در طراحى هر دو بال، به يك اندازه از معدن سليقه و ظرافت مايه گذارده است.
پروانه با يك بال به همان اندازه ناتوان است كه پروانه بى‏بال؛ و به همان اندازه از نعمت پرواز محروم.
ايران امروز چون پروانه است؛ براى پرواز، به دو بال طلب و دانش توأمان نيازمند است. طلبه، با دستان طلب، همان را مى‏جويد كه دانشجو با قدرت دانش در طلب آن است؛ دستان طلب، با قدرت دانش به هدف مى‏رسد. و قدرت دانش نيز در دستان طلب هدايت. كافى است اين دو مفهوم، دو سر رشته اتحاد را بگيرند تا دشوارترين قضاياى ممكن را حل كنند؛ تا دورترين ستاره ‏هاى درخشندگى را رصد كنند.
ايران با يك بال، پروانه نيست.
ايران بدون پرواز، ايران نيست.

اشارات :: آذر 1386، شماره 103
فاطمه‏ سادات احمدى ميانكوهى

نوشتن دیدگاه