عرق شرم و حیا بر پیشانی علی علیه‏ السلام نقش بسته است. این، بارِ اولی نیست که در محضر رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله زانو می‏زند؛ امّا این بار حاجتی دارد که شرم حضور و حیای معصومانه‏ اش زبان سخن گفتنش را می ‏بندد. پشت چشم ‏های روشنش آرزویی نشسته است. پیامبر صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله راز چشم‏ های علی علیه ‏السلام را می‏خواند. پیامبر صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله می‏داند این چشم‏ها دریچه‏ ای رو به بهشت دارند.
«لَعَلَّکَ جِئْتَ لِخُطبِ فاطِمَةَ؛ شاید به خواستگاری فاطمه آمده ‏ای؟»
ـ آری
ـ ای علی علیه‏ السلام پیش از تو نیز مردان دیگری به خواستگاری فاطمه علیهاالسلام آمده ‏اند؛ امّا هیچ کدام از آن‏ها شایستگی همسری فاطمه علیهاالسلام را نداشته‏ اند.
رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله نزد فاطمه علیهاالسلام می‏رود. فاطمه علیهاالسلام ، علی علیه‏السلام را خوب می‏شناسد. کمالات و فضایل علی علیه ‏السلام ، سابقه‏ اش در اسلام، و نزدیکی برادرانه ‏اش با پیامبر صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏ آله بر کسی پوشیده نیست. فاطمه علیهاالسلام سر به زیر می‏اندازد.
رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه ‏و ‏آله منتظر پاسخ زهرا علیهاالسلام است؛ اما پاسخ او جز سکوت نیست؛ سکوتی از سر رضایت.
پیامبر فریاد بر می ‏آورد: «اللّه اکبر! سُکُوْتَها اِقْرارُها» جبرئیل بر پیامبر خدا صلی ‏الله‏ علیه‏ و ‏آله نازل می‏شود. او مأمور شده است فاطمه را به عقد علی علیه ‏السلام درآورد. فاطمه علیهاالسلام بهترین انتخاب خداست برای علی و علی شایسته ‏ترین مردی است که مِدال همسری زهرا علیهاالسلام را بر گردن می‏آویزد.
«لَوْ لَم یُخْلَقْ عَلِیُّ ما کانَ لِفاطِمَةَ کُفوٌ؛ اگر علی علیه‏ السلام خلق نشده بود برای فاطمه همسری نبود.»
علی علیه‏ السلام و فاطمه علیهاالسلام با کوله‏ باری از کمال و فضل و افتخار، دل به پیوندی می‏دهند که حاصل آن عصاره‏ های ناب ایمان و انسانیّت می‏شود. پایه ‏های خانه ‏ای را بنا می ‏کنند که مسیر آمد و رفت ملکوتیان می‏شود. علی علیه‏ السلام و فاطمه علیهاالسلام رو به راهی دارند که به آسمان ختم می‏شود.
خانه کوچک علی علیه ‏السلام و فاطمه علیهاالسلام کهکشانی می‏شود که یازده خورشید تابناک از مدار نورانی آن سر بر می‏ آورند و عالمی را در نور عظمت خود غرق می‏ کنند.
پیوند علی علیه‏ السلام و فاطمه علیهاالسلام عرش را مَسرور می ‏کند و پایه‏ های دین خدا را استوار.
اشارات :: بهمن 1382، شماره 57
عاطفه خرّمی