اشارات :: بهمن 1381، شماره 45
خدیجه پنجی
باید این راز را به «اسماعیل»؛ گفت، تا جوابِ او چه باشد و با کدام واژه، اندوه پدر را تسلّی خواهد داد!
اسماعیل، جرعه جرعه ـ با شوق ـ راز بزرگِ پدر را، نوشید و عاشقانه پذیرفت؛ تا ذره ذرهی وجودش را قربانیِ «حضرتِ دوست» کند.
اینک «منی»، از روشنایِ حضور دو مرد، دو آفتاب و دو آسمانتبار سرشار است! چاقو، در دستهای پیامبر ضجّه میزند و دستِ نیاز، به درگاه خدا گشوده، تا او را معاف کند از این قضای آسمانی. «اسماعیل»، با قلبی لبریز از آرامش و اطمینان، لحظهی پرواز را، انتظار میکشد و لحظهها، دل به سرنوشت سپردهاند. منتظر چه هستی ابراهیم!
... و ابراهیم آمادهی ذبح میشود؛ امّا در مقابل چشمانِ بهتزدهی زمینِ و زمان، چاقو، قانون شکنی میکند، چاقو، دل به فرمان پیامبر نمیسپارد و حنجر، اولین ستاره از منظومهی بزرگِ نبوّت را نمیبُرد. ابراهیم، چاقو بر سنگ مینهد و سنگ، به دو نیم میشود.
لحظهها، باری از حیرت بر دوش میکشند و پیامبر، تمام بغض و حسرتش را، در دعایی خلاصه میکند و به درگاه خدا، خالصانه ناله سر میدهد و او را به یاری میخواند!
ناگاه حجابها کنار میروند و «جرییل»، در وسط زمین و آسمان، با تمام عظمتش جلوه میکند و ابراهیم را بگونهای میخواند که پیش از این نخوانده بود؛ «یا خلیل اللّه! تو از این امتحان سربلند بیرون آمدی، اینک، این قوچ را به جای «اسماعیل» قربانی کن!
و اینک، «منی» اولین قربانگاه عشق است، نزدیکترین نقطه به آسمان. از جای جای خاکش، عطر قدمهای فرشتگان میآید! «منی»، قشنگترین آغاز داستان بلندِ عشق و جان بازی است و «یقین و اخلاص»، سرفصل لحظه لحظهی این قصّه است. منی، نقطهی تلاقی قربانگاه اسماعیل است و قتلگاه حسین، پیوند تاریخیترین صحنهی وصل است. منی، یعنی آغاز زیباترین مرگ. منی یعنی: داستان بلند شهادت. در منی میشود این گونه کربلا را مرور کرد:
«کربلا» زیباترین و دل انگیزترین اوج داستان است و شور انگیزترین «مسلخ عشق»! «کربلا» قربانگاه ـ ذبح عظیمِ انسان ـ است؛ از آغاز تا پایان! و «حسین» مقبولترین و بزرگترین و بهترین قربانیِ تاریخ! «کربلا» جایگاهِ وصل عرش به فرش است. سرزمینی که قداستش، در ذهن هیچ خاکی نمیگنجد! زمینی به بلندای آسمان! کربلا، مقتل گلهای رسالت است وتجلّیگاه باشکوهترین جلوهی عبودیّت و بندگی. عاشورا، تنها روزی است که در آن، هفتاد و دو قربانی، یکجا به محضر دوست تقدیم شده است. تا یاد و نامِ بزرگترین قربانیِ آزادگی و مروّت، ـ حسین علیهالسلام ـ باقی است، این قصّه، همچنان ادامه دارد! ...
مناسبتها
متن ادبی «منتظر چه هستی ابراهیم؟!»
- بازدید: 4760