حاج ملاهادى سبزوارى در تمام عمر، يك سوم آخر شب را بيدار و به راز و نياز و خواندن دعاى جوشن كبير و نماز شب سرگرم بود و با ناله و گريه و مناجات‏هاى نيمه شب خانواده وى كه در حجره‏هاى ديگر
خانه در خواب بودند، از خواب بيدار مى‏گشتند و صداى حكيم را مى‏شنيدند و در تمام مدت تدريس ممكن نشد كه بانگ مؤذن بلند شود و ايشان درسى را قطع ننموده و به بيانات خود پايان ندهند، و
صدايشان به اذان بلند نشود.(14)
______________________________________________
14) داستان‏هاى نماز: ص79.

نوشتن دیدگاه