بدان كه از جمله نعمتهاى عظيمه الهى بر بندگان، اين تربت مقدّسه حضرت سيّد الشّهداء(عليه السلام)است، كه حق تعالى آن را براى امراض و دردها شفا گردانيده است، و امان از براى مخاوف و بلاها. و از براى آن فوائد كثيره لاتحصى است. از آن جمله آن كه مستحب است با ميّت در قبر گذاشتن و كفن را به آن نوشتن و ديگر استحباب سجده بر آن است، كه وارد شده به سند معتبر از معاوية بن عمّار كه حضرت صادق(عليه السلام)خريطه داشتند از ديباى زرد، كه در آن تربت حضرت امام حسين(عليه السلام)بود و چون وقت نماز مى شد آن را بر سجّاده مى ريختند و بر آن سجده مى كردند، و مى فرمودند كه: «سجده بر تربت آن حضرت هفت حجاب را مى درد» يعنى باعث قبولى نماز مى شود كه به آسمان ها بالا مى رود. و احاديث در فضيلت سجده بر تربت آن حضرت بسيار است.
و ديگر آن كه تسبيح از تربت آن حضرت ساختن، و به آن تسبيح و ذكر كردن، و در دست داشتن آن فضيلت عظيم دارد. و از حضرت موسى بن جعفر(عليهما السلام)روايت شده كه: «بايد مؤمن خالى نباشد از پنج چيز: مسواك و شانه و سجّاده و تسبيحى كه در آن سى و چهار دانه باشد و انگشتر عقيقى».
و در روايت ديگر فرمودند كه: «شيعه ما مستغنى نيستند از چهار چيز...» تا آن كه فرمود: «و تسبيحى از خاك قبر امام حسين(عليه السلام) كه در آن سى و سه حبّه باشد، كه هرگاه آن را بگردانند و ذكر خدا بكنند به هر دانه براى او چهل حسنه نوشته مى شود، و اگر بدون ذكر آن را بگردانند به هر دانه بيست حسنه نوشته شود».
و از حضرت امام رضا(عليه السلام) منقول است كه: «هركه بگرداند تسبيح تربت امام حسين(عليه السلام) را
و بگويد: سُبْحانَ  اللّهِ  وَالْحَمْدُ  لِلّهِ وَلا  اِلهَ  اِلاَّ  اللّهُ  وَاللّهُ أكْبَرُ با هر دانه بنويسد
حق تعالى از براى او شش هزار حَسَنه، و محو كند از او شش هزار سيّئه، وبلند كند از براى او شش هزار درجه، و بنويسد از براى او شش هزار شفاعت». و وارد شده كه حوريان بهشت چون يكى از ملائكه را بينند كه از براى كارى به زمين مى آيد، از او التماس مى كنند كه تسبيح و تربت قبر حسين(عليه السلام) از براى ما هديّه بياور.
و بالجمله: فضيلت و فوايد تربت مقدّسه آن حضرت از حد زياده است، و احترام آن، از ضروريات دين شيعه است. و مشهور ميان علما آن است كه خوردن گل و خاك مطلقاً جايز نيست; مگر خاك قبر امام حسين(عليه السلام)آن هم به قصد شفا به مقدار نخودى، و احوط به قدر عدسى، و احوط آن كه تربت را از مواضع نزديك به قبر برداشته باشند و با دعاها و از آداب هاى منقوله برداشته باشند و در وقت خوردن به آداب و ادعيه مأثوره بخورند. و در روايت معتبر از حضرت صادق(عليه السلام)منقول است كه: «هركه خاك قبر امام حسين(عليه السلام)را بخورد، نه از براى طلب شفا، چنان است كه گوشت ما را خورده است، پس اگر كسى محتاج شود بخوردن آن از براى شفا بگويد:
بِسْمِ  اللّهِ  وَبِاللّهِ * اللّهُمَّ  رَبَّ  هذِهِ  التُّرْبَةِ  الْمُبارَكَةِ  الطّاهِرَةِ * وَرَبَّ النُّورِ الَّذي  اُنْزِلَ  فيهِ * وَرَبَّ  الْجَسَدِ  الَّذي  سَكَنَ  فيهِ * وَرَبَّ  الْمَلائِكَةِ الْمُوَكَّلينَ بِهِ * اجْعَلْهُ  لي  شِفاءً  مِنْ  كُلِّ  داء  كذا  و  كذا»  و ] بجاى كذا و كذا [ درد خود را نام ببرد. و فرمود كه: «بعد از آن جرعه اى از آب بخور و بگو: اللّهُمَّ  اجْعَلْهُ  رِزْقاً واسِعاً وَعِلْماً نافِعاً  وَشِفاءً  مِنْ  كُلِّ  داء  وَسُقْم.  اگر چنين كنى خدا دفع مى كند آنچه مى يابى در خود از بيمارى». و هم در روايت ديگر فرمود كه: «هرگاه تربت را بخورى، يا به كسى بخورانى بگو: بِسْمِ  اللّهِ  وَبِاللّهِ * اللّهُمَّ  اجْعَلْهُ  رِزْقاً  واسِعاً * وَعِلْماً  نافِعاً * وَشِفاءً  مِنْ كُلِّ داء * اِنَّكَ  عَلى  كُلِّ  شَيْء  قَديرٌ».
و آداب و ادعيّه تربت شريف بسيار است و اين مختصر را گنجايش بيش از اين نيست، و اللّه الموفِّق.

نوشتن دیدگاه