مؤلف گويد كه: بعضى از علما پس از اين دعا گفته اند: پس زيارت كن فاطمه(عليها السلام) را در روضه، و ما بعد از اين ] در صفحه 328 [ ذكر مى كنيم زيارت آن مظلومه سلام اللّه عليها را، و بدان كه اين مكان از مكان هاى شريفه است.
و شيخ كلينى(رحمه الله) به سند حسن از جعفر صادق(عليه السلام) روايت كرده كه: «رسول خدا(صلى الله عليه وآله)فرمود كه: ميان خانه من و منبر من باغى است از باغ هاى بهشت، و منبر من بر درى است از درهاى بهشت، و قائمه هاى منبر من در بهشت نصب شده». راوى از حضرت صادق(عليه السلام)پرسيد كه: روضه، امروز هم باغى است؟ فرمود: «بلى، اگر پرده برداشته شود، هر آيينه خواهيد ديد».
علاّمه مجلسى(رحمه الله) فرمود كه: وصف اين موضع شريف به باغ بهشت، يا از جهت اين است كه اعمال صالحه در اين موضع سبب دخول بهشت است، يا از جهت اين است كه اين موضع چون در عصر حضرت رسالت پناه(صلى الله عليه وآله)منبت اشجار ذائقه حقايق و مواعظ بوده است كه هر يك مثمر انواع رياحين و ثمار طاعات و عبادات است به اين سبب آن را تشبيه به رياض بهشت فرموده اند. و آنچه حضرت صادق(عليه السلام)فرمود گويا مراد اين است كه اگر پرده غفلت و حجب حبّ شهوات دنيا از پيش ديده دل بر خيزد، هر آينه معلوم خواهد شد كه باغستان هاى معنوى مرغوب تر از جنّات صورى است، و درخت هاى حقايق و معارف و ميوه هاى طاعات و عبادات براى تقويت عقل و روح اقوى و انفع و خوش آينده ترند از اشجار و انهار و ثمار ظاهره كه مورث تقويت و تفريح قواى جسمانى مى گردند، و محتمل است كه محمول بر ظاهر باشد كه در زير اين موضع باغى از باغ هاى بهشت بوده باشد، يا اين كه در قيامت اين محلّ شريف را به بهشت ببرند و وسعت دهند و بهترين باغستان هاى بهشت گردانند. وحدّ روضه در طول از قبر مقدّس حضرت رسول(صلى الله عليه وآله) است تا منبر، و در عرض از منبر است تا چهار ستون كه بشمارى از مسجد.
چنانچه در حديث معتبر از حضرت صادق(عليه السلام) پرسيدند كه: حدّ روضه چيست؟ فرمود كه: «چهار ستون مى شمارى از منبر به سوى آنچه سقف دارد از مسجد». پرسيدند كه: از صحن مسجد چيزى در روضه داخل است؟ فرمودند: «نه»، انتهى.