بدان كه مكان هاى ديگر است در مدينه و اطراف آن كه اتيان ] و رفتن [ به آن ها نيز مرغوب و نماز در آن جاها مطلوب است. اگر زائر متمكّن شد از اتيان به آن ها از فيض آن خود را محروم ننمايد. و در فقه الرّضا(عليه السلام)مذكور است كه چون از اعمال مسجد فارغ شوى برو به نزد قبور ائمّه بقيع و برو به مسجد حضرت فاطمه(عليها السلام) و دو ركعت نماز بگذار. شايد مراد از مسجد فاطمه(عليها السلام)بيت الاحزان آن حضرت باشد كه در بقيع است. و زيارت كن قبر حمزه و ساير شهداى اُحد را، و برو به مسجد فتح و مسجد قبا و مسجد سقيا كه در آن ها فضيلت بسيار هست، و مسجد خلوت و خانه امير المؤمنين(عليه السلام)و خانه امام جعفر صادق(عليه السلام)كه در درِ مسجد است و دو ركعت نماز در آن جا بكن. و شيخ محمّد بن المشهدى(رحمه الله)فرموده است كه: مستحبّ است نماز كند در خانه حضرت امام زين العابدين(عليه السلام)و خانه امام جعفر صادق(عليه السلام)و مسجد سلمان فارسى و مسجد امير المؤمنين(عليه السلام)كه مُحاذى قبر حمزه است و مسجد مباهله. پس نماز كند در اين موضع آن قدر كه تواند و دعا كند به آنچه مى خواهد. و من دعاى اين جا را در كتاب بُغيـة الطّالب ذكر نمودم، انتهى.
و علاّمه مجلسى(رحمه الله)در بحار و تحفه فرموده: و مستحبّ است زيارت جعفر بن ابى طالب(رحمه الله)در موته، و زيارت شهداى بدر در بدر، و زيارت جناب ابوذرّ در رَبَذه كه نزديك به صفراء است از جانب راستِ راه، نسبت به كسى كه از مكّه به مدينه رود.
و شيخ شهيد(رحمه الله)در كتاب ذكرى فرموده كه: از جمله مساجد شريفه مسجد غدير است([1]) كه نزديك به جحفه است. و آن مسجد در اين زمان اثرش ظاهر و ديوارهايش باقى است و اين مسجد مشهور است و غالباً كسى كه از اين راه به مكّه مى رود اين مسجد در آن ]مسير[ است.
بدان كه اين مسجد شريف كه در راه مكّه واقع است باعث ابتلاى نواصب بوده به شدّت غيظ و غضب، و اقتحام مهاوى عطب و شجب، و موجب انسداد ابواب سرور، و سبب ارتعاد فرائص و اضطرام صدور، لهذا بعضى طاقت نياورده نار نصب و عناد در كانون سينه اش مشتعل گشته، حديث غدير را كذب عظيم شمرده و در قصيده سراسر خسارت خود به بانگ بى هنگام سرائيده:
ثمَّ مررنا بغديرِ خُمِّ...
كم قائل فيه بزور جَمِّ***على عليٍّ والنّبيِّ الاُمّيّ
و بحمد اللّه تعالى ابن جرير تشمير ذيل فرموده و ظهر ] و كمر [ اين ناصب معاند را شكسته، كتابى در طرق حديث غدير تصنيف فرموده چنانچه در فيض القدير به تفصيل ذكر نموده ام. و نواصب به اين مقدار اكتفا نكردند، آخر الامر از جهت اخفاى فضيلت و نصّ بر امامت امير المؤمنين(عليه السلام) اين راه را گردانيدند و مسجد بر سر راه ايشان نيست، بلكه نزديك است به راه و جحفه همان جايى است كه در اين زمان آن را «رابح» گويند، و روايت كرده حسّان جمّال كه گفت: حضرت صادق(عليه السلام)را حمل نمودم كه از مدينه به مكّه ببرم همين كه به مسجد غدير رسيديم حضرت نظرى افكند به جانب چپ مسجد پس فرمود كه: «اين جاى قدم رسول خدا(صلى الله عليه وآله) است
وقتى كه مى فرمود: مَنْ  كُنْتُ  مَوْلاهُ  فَعَلِيٌّ  مَوْلاهُ * اللّهُمَّ  والِ  مَنْ  والاهُ  وَعادِ  مَنْ عاداهُ». پس آن حضرت به جانب ديگر مسجد نظر فرمود، و فرمود كه: «اين موضع خيمه ابو فلان و فلان، و سلام مولاى ابى حذيفه و ابو عبيدة ابن الجرّاح است، در وقتى كه ديدند كه حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)دست خود را بلند كرده است، بعضى از ايشان گفتند كه ببينيد چشمهايش را كه مى گردد، گويا كه ديده هاى مجنون است، پس جبرئيل(عليه السلام)نازل شد وآيه شريفه (وَاِنْ  يَكَادُ  الّذِيْنَ كَفَرُوا) را آورد».
______________________
[1]. مسجد غدير را وهابى ها به صورت كامل نابود كرده اند و يافتن آثار و بازمانده آن، امروزه ناممكن است. براى اطلاعات بيشتر ر. ك: قطره اى از درياى غدير، فصل جغرافيايى غدير، از مؤسسه جهانى سبطين(عليهما السلام).

نوشتن دیدگاه