مقاله ها

و به روايت معتبر از حضرت صادق(عليه السلام)نقل شده كه فرمود: «عدىّ بن ثابت انصارى داخل شد بر امير المؤمنين(عليه السلام)در روز نيمه رجب در حالى كه آن حضرت مشغول نماز بود. همين كه حضرت ملتفت او شد به دست مبارك به سوى او اشاره كرد كه در پشت سر آن حضرت توقّف كند. عدىّ گفت: من به اشاره آن حضرت ايستادم، پس چهار ركعت نماز بجاى آورد كه ديده نشد از احدى مثل آن نماز، نه پيش از آن حضرت و نه بعد او. پس چون سلام نماز داد، دست ها را گشود و گفت:
اللّهُمَّ  يا مُذِلَّ  كُلِّ  جَبّار * وَيا مُعِزَّ  الْمُؤْمِنينَ * اَنْتَ  كَهْفي  حينَ تُعْيِينِي الْمَذاهِبُ * وَاَنْتَ  بارِئُ  خَلْقي  رَحْمَةً  بي،  وَقَدْ  كُنْتَ  عَنْ  خَلْقي غَنِيّاً، وَلَوْلا رَحْمَتُكَ  لَكُنْتُ  مِنَ  الْهالِكينَ * وَاَنْتَ  مُؤَيِّدي  بِالنَّصْرِ  عَلى اَعْدائي، وَلَوْلا نَصْرُكَ  اِيّايَ  لَـكُنْتُ  مِنَ  الْمَفْضُوحينَ * يا مُرْسِلَ  الْرَّحْمَةِ  مِنْ مَعادِنِها وَمُنْشِئَ الْبَرَكَةِ  مِنْ  مَواضِعِها * يا مَنْ  خَصَّ  نَفْسَهُ  بِالشُّمُوخِ وَالرِّفْعَةِ فَاَوْلِياؤُهُ بِعِزِّهِ يَتَعَزَّزُونَ * يا مَنْ  وَضَعَتْ  لَهُ  الْمُلُوكُ  نَيْرَ  الْمَذَلَّةِ عَلى اَعْناقِهِمْ فَهُمْ  مِنْ سَطَواتِهِ خائفُونَ * أَسْألُكَ  بِكَيْنُونِيَّتِكَ  الَّتِي  اشْتَقَقْتَها مِنْ كِبْرِيائِكَ * وَأَسْألُكَ بِكِبْرِيائِكَ  الَّتِي  اشْتَقَقْتَها  مِنْ  عِزَّتِكَ * وَأَسْألُكَ  بِعِزَّتِكَ  الَّتِي  اسْتَوَيْتَ  بِها عَلى عَرْشِكَ  فَخَلَقْتَ  بِها  جَميعَ  خَلْقِكَ  فَهُمْ  لَكَ مُذْعِنُونَ  اَنْ  تُصَلِّيَ  عَلى مُحَمَّد وَاَهْلِ  بَيْتِهِ.
پس آن حضرت تكلّم فرمود به چيزى كه مخفى گشت از من، پس روى مبارك به من نمود و فرمود: «اى عدىّ شنيدى؟» گفتم: بلى. فرمود: «حفظ كردى؟» گفتم: بلى. فرمود: «حفظ كن آن را، قسم به آن كه دانه را شكافت، و كعبه را منصوب نمود، و مخلوق را خلق كرد، نيست اين نماز و دعا نزد احدى از اهل زمين، و نمى خواند آن را كسى كه مبتلا به شدّت و غمى گشته، مگر آن كه حق تعالى كرب و شدّت او را زايل نمايد».
و از عمده اعمال نيمه رجب دعاى امّ داود است كه براى بر آمدن حاجات و كشف كربات و دفع ظلم ظالمان مجزى است، و چون بناى ما بر اختصار است از ذكر آن ] صرف نظر و [ طىّ كشح نموديم هركه خواهد رجوع كند به كتب ديگر و از فيض آن عمل خود را محروم ننمايد.
و غسل در اين روز سنّت است، و هم چنين زيارت امام حسين(عليه السلام)چنانچه گذشت.
و در اين روز عقد حضرت فاطمه براى امير المؤمنين(عليه السلام)واقع شده.
و در اين روز تحويل قبله از بيت المقدّس به سوى كعبه معظّمه گشت.
و بنا بر قول بعضى علما وفات حضرت صادق(عليه السلام)نيز در اين روز واقع شده.
و در هيجدهم اين ماه وفات ابراهيم فرزند رسول خدا(صلى الله عليه وآله) واقع گرديد.
و در بيست و يكم به قول ابن عيّاش حضرت فاطمه(عليها السلام)به عالم قدس ارتحال فرموده، و اين اگرچه خلاف مشهور است امّا لعن بر دشمنان و ظالمان آن جگر گوشه حضرت رسالت پناه، مناسب است.
و در روز بيست و دوّم وفات معاويه واقع شده.
و در بيست و سوّم  خارجيان خنجر زهرآلود بر ران مبارك حضرت امام حسن مجتبى(عليه السلام)زدند. زيارت آن حضرت و لعن بر قاتلان و ظالمان آن حضرت مناسب است.
و در بيست و چهارم فتح خيبر و قتل مرحب يهودى بر دست معجزنماى حضرت اسد اللّه الغالب علىّ بن ابى طالب ـ صلوات الله عليه ـ واقع شد.
و در بيست و پنجم  شهادت حضرت موسى بن جعفر(عليهما السلام)در بغداد واقع شد، به توسّط زهرى كه سندى بن شاهك ملعون به آن حضرت خورانيد. واحاديث بسيار در فضيلت اين روز و ثواب روزه اش وارد شده است، و از حضرت امير المؤمنين(عليه السلام)منقول است كه «روزه اش كفّاره دويست سال گناه است».
و در بيست و ششم  به قول ابن عيّاش وفات جناب ابى طالب واقع شده، و روزه اش فضيلت بسيار دارد، و وارد شده كه كفّاره هشتاد ساله گناه است.

نوشتن دیدگاه