و امّا نوع دوّم: پس اعمال مخصوصه شب نوزدهم آن است كه صد مرتبه بگويد: «اَسْتَغْفِرُ اللّهَ  رَبّي وَاَتُوبُ  اِلَيْهِ» و صد مرتبه: «اللّهُمَّ  الْعَنْ  قَتَلَةَ اَميرِالْمُؤْمِنينَ(عليه السلام)»  و بخواند دعاى: يا ذَا الَّذي  كانَ  قَبْلَ  كُلِّ  شَيْء...  الخ كه در مقام اوّل ] صفحه 526 [ مذكور شد; و نيز بخواند:
اللّهُمَّ  اجْعَلْ  فيما  تَقْضِي  وَتُقَدِّرُ  مِنَ  الاَْمْرِ  الْمَحْتُومِ * وَفيما  تَفْرُقُ  مِنَ الاَْمْرِ  الْحَكيمِ  في  لَيْلَةِ  الْقَدْرِ * مِنَ  الْقَضاءِ  الَّذي  لا  يُرَدُّ  وَلا  يُبَدَّلُ * اَنْ تَكْتُبَني  مِنْ  حُجّاجِ  بَيْتِكَ  الْحَرامِ * الْمَبْرُورِ  حَجُّهُمُ * الْمَشْكُورِ  سَعْيُهُمُ  *الْمَغْفُورِ  ذُنُوبُهُمُ * المُكَفَّرِ  عَنْهُمْ  سَيِّئاتُهُمْ * وَاجْعَلْ  فيما  تَقْضِي  وَتُقَدِّرُ  اَنْ تُطيلَ  عُمُري * وَتُوَسِّعَ  عَلَيَّ  في  رِزْقي * وَتَفْعَلَ  بي  كَذا  وَكَذا.  بجاى  «وتفعل بى كذا» حاجت خود را بخواه.
و شب بيست و يكّم  فضيلتش زياده از شب نوزدهم است و غسل و اعمال سابقه همه را بايد به عمل آورد. و بدان كه در اين  شب حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)به معراج رفت، و حضرت عيسى(عليه السلام)در اين شب به آسمان بالا برده شد، و در اين شب حضرت موسى(عليه السلام) و حضرت يوشع بن نون وصىّ آن حضرت از دنيا رحلت فرمودند. و در اين شب واقع شد شهادت مولاى ما امير المؤمنين(عليه السلام); و در روز اين شب زيارت آن حضرت مناسب است، و كلمات حضرت خضر در روز شهادت آن حضرت كه به منزله زيارت آن حضرت است در باب زيارت آن حضرت مذكور شد.
و در اين دهه اعتكاف در مساجد جامعه سنّت است، و بهترين اوقات اعتكاف است، و در روايت دعائم الاسلام است كه حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)فرمودند كه: «اعتكاف در دهه آخر ماه رمضان مقابل دو حجّه و دو عمره است». و غسل و احيا و صد ركعت نماز در اين شب ترك نشود، و از اين شب شروع مى شود به دعاهاى شب هاى دهه آخر كه بعد از اين اشاره خواهيم كرد به او
إن شاء اللّه تعالى.
و شب بيست و سوّم: از دو شب سابق افضل است، و از احاديث بسيار مستفاد مى شود كه شب قدر همين شب است و از خصال شيخ صدوق نقل شده كه فرموده: اتّفاق مشايخ ما در باب ليلة القدر به اين شب شده، و بدان كه در اين شب دو غسل سنّت است: يكى در اوّل شب و ديگرى در آخر شب.
و از حضرت صادق(عليه السلام)روايت شده كه «شب بيست و سوّم شب جهنى([1]) است، و در آن شب جميع امور بر وفق حكمت مقدّر مى گردد، و در آن شب مقدّر مى گردد مرگ ها و بلاها و اجل ها و روزى ها و قضاها و آن چه در آن سال واقع مى شود تا شب قدر آينده، پس خوشا حال بنده اى كه احيا كند آن شب را و بيدار باشد به عبادت و گاه در ركوع باشد و گاه در سجود و گناهان خود را در برابر ديده هاى خود ] مجسّم و [ متمثّل گرداند و برآن ها بگريد، چون چنين كند اميدوارم كه از فضيلت شب قدر محروم نگردد إن شاء اللّه...» الخ.
و خواندن سوره «عنكبوت» و «روم» در اين شب فضيلت بسيار دارد، و حضرت صادق(عليه السلام)بدون تعليق بر مشيّت قسم ياد فرموده كه: «خواننده اين دو سوره از اهل بهشت است» و خواندن سوره مباركه «قدر»  هزار مرتبه در اين شب مستحبّ است، و خواندن سوره «حم دخان» نيز مستحب است، و در خصوص زيارت امام حسين(عليه السلام)در اين شب فضيلت بسيار ذكر شده، و احياى اين شب و خواندن صد ركعت نماز بسيار فضيلت دارد.
___________________
[1]. در تاريخ آمده است كه يكى از صحابه حضرت رسول (صلى الله عليه وآله) كه در بيرون مدينه به كار چوپانى مشغول است خدمت ايشان آمد و پرسيد كه در چه شب هايى به مدينه بيايم تا شب قدر را درك كنم؟ حضرت براى او شب هاى نوزدهم و بيست و يكم و بيست و سوم را بر شمرد، ولى او اعلام كرد كه نمى تواند هر سه شب را به مدينه بيايد. بار ديگر پيامبر(صلى الله عليه وآله) دو شب بيست و يكم و بيست و سوم را بر شمرد ولى آن شخص كه جهنى نام دارد گفت كه نمى تواند هر دو شب به مدينه بيايد. پيامبر(صلى الله عليه وآله) به او گفت كه فقط شب بيست و سوم را به مدينه بيايد.
از آن پس مردم مدينه با ديدن جهنى در شب بيست و سوم، مى دانستند كه اين شب بيش از هر شب ديگرى احتمال دارد كه شب قدر باشد.