پس بدان كه سيّد ابن طاووس(رحمه الله) روايت كرده است كه در اين ماه در هر روز كه خواهد سنّت است كه چهار ركعت نماز بكند، يعنى به دو سلام، و در ركعت اوّل بعد از سوره فاتحه يك مرتبه «آية الكرسى»  بخواند و بيست و پنج مرتبه «انّا أنزلناه»، و در ركعت دوّم يك مرتبه «الهيكم التّكاثر» و بيست و پنج مرتبه «قل هو اللّه احد»، و در ركعت سوّم يك مرتبه «قل يا أيّها الكافرون» و بيست و پنج مرتبه «قل اعوذ بربّ الفلق»، و در ركعت چهارم يك مرتبه «إذا جاء نصر اللّه» وبيست و پنج مرتبه «قل اعوذ بربّ النّاس»، و بعد از سلام ركعت چهارم هفتاد مرتبه
بگويد: «سُبْحانَ  اللّهِ  وَالْحَمْدُ  لِلّهِ  وَلا  اِلهَ  اِلاّ  اللّهُ  وَاللّهُ أكْبَرُ»  و هفتاد مرتبه: «اَللّهُمَّ  صَلِّ  عَلى  مُحَمَّد  وَآلِ  مُحَمَّد» پس سه مرتبه بگويد: «اللّهُمَّ  اغْفِرْ  لِلْمُؤْمِنينَ» پس سر به سجده بگذارد و سه مرتبه بگويد: «يا حَيُّ  يا قَيُّومُ  يا ذَالْجَلالِ  وَالاِْكْرامِ يا اَللّهُ  يا رَحْمنُ  يا رَحيمُ  يا اَرْحَمَ  الرّاحِمينَ»  پس هر حاجت كه دارد از حق تعالى طلب نمايد. هركه چنين كند خدا خودش را ومالش را و زنان و فرزندان او و دين و دنياى او را حفظ كند. و اگر در اين سال بميرد بر شهادت بميرد يعنى ثواب شهيدان داشته باشد.
و در روز سوّم اين ماه بنا بر قول شيخ طوسى و مفيد و سيّد ابن طاووس و كفعمى و بعضى ديگر وفات حضرت فاطمه(عليها السلام) واقع شده; و شيخ بزرگوار محمّد بن جرير طبرى امامى در كتاب دلائل الامامه به سند معتبر از ابى بصير از حضرت صادق(عليه السلام) روايت كرده كه آن حضرت فرمود كه: «فاطمه(عليها السلام)در روز بيستم جمادى الآخره متولّد گشته و هشت سال در مكّه اقامه كرده و ده سال در مدينه، و در روز سه شنبه سوّم جمادى الآخره سال يازدهم هجرت به رحمت ايزدى پيوست».
مؤلّف گويد كه: اصحّ همين است در باب تاريخ روز وفات آن مظلومه و از براى او شواهدى است كه مقام را گنجايش ذكر آن نيست، و اين، اگرچه در ظاهر منافى است با روايت هفتاد و پنج روز; لكن ممكن است كه روايت نود و پنج ] صحيح [ باشد و تصحيف شده باشد، چه سبعين با تسعين مشابهت بسيار دارد([1]). و به خصوص در خطوط قديمه كه تفصيل آن موجب تطويل است. پس بايد شيعيان به مراسم تعزيت آن حضرت قيام نمايند و زيارت آن مظلومه و نفرين بر ظالمان و غاصبان حقّ او كنند.
و در روز نيمه جمادى الآخره، مقتل عبد اللّه بن الزّبير بن العوام بوده، چنانچه شيخ مفيد و طوسى گفته اند. و در تقويم المحسنين است كه در اين روز، عبد اللّه زبير، كعبه را خراب كرده و دو در از براى آن قرار داد، كه از يكى داخل مى شدند و از در ديگر بيرون مى رفتند، تا زمان عبدالملك ] بن [ مروان كه خانه كعبه را به صورت اوّل خود برگردانيد.
و در روز بيستم، ولادت با سعادت حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام)واقع شده و روز بسيار شريفى است. شيخ مفيد گفته است: اظهار سرور و خوشحالى بكنند و روزه بدارند و تصدّقات و اعمال خير بكنند، و فقير در مقام زيارت آن مظلومه نماز آن حضرت و زيارتش را كه در اين روز بايد بجا آورد نقل كردم به آن جا رجوع شود.
و در روز بيست و هفتم، چنانچه كلينى در كافى و مسعودى در مروج الذّهب گفته اند، وفات حضرت امام على نقى(عليه السلام)واقع شده، و وفات بعضى از خلفاى جور نيز در اين روز واقع شده.
_____________________________
[1]. در كتابت سده هاى نخستين كه با خط كوفى صورت مى گرفت، نقطه به كار نمى رفت و چون خمس و سبعين با خمس و تسعين بدون نقطه گذارى كاملا شبيه است، لذا باعث دوگانگى برداشت شده است و برخى شهادت آن حضرت را هفتاد و پنج (خمس و سبعين) روز پس از رحلت پيامبر(صلى الله عليه وآله) دانسته اند و برخى نود و پنج (خمس و تسعين) روز.

نوشتن دیدگاه