و مستحب است كه شش تكبير ديگر بر او اضافه كنى و در هر تكبيرى دست ها را بلند كنى تا محاذى نرمه گوش در حالى كه كف دست ها رو به قبله باشد و انگشت ها غير از انگشت بزرگ به هم چسبيده باشد و بخوانى دعاهاى تكبيرات را به اين طريق كه بعد از تكبير سوّم بگويى:
اللّهُمَّ  اَنْتَ  الْمَلِكُ  الْحَقُّ  المُبِينُ * لا  اِلهَ  اِلاّ  اَنْتَ  سُبْحانَكَ([1])  اِنّي ظَلَمْتُ نَفْسي * فَاغْفِرْ  لي  ذَنْبي * اِنَّهُ  لا  يَغْفِرُ  الذُّنُوبَ  اِلاّ  اَنْتَ.
و بعد از تكبير پنجم مى گويى: لَبَّيْكَ  وَسَعْدَيْكَ * وَالْخَيْرُ  في  يَدَيْكَ * وَالشَّرُّ لَيْسَ اِلَيْكَ * وَالْمَهْدِيُّ  مَنْ  هَدَيْتَ * عَبْدُكَ  وَابْنُ  عَبْدَيْكَ  ذَليلٌ  بَيْنَ  يَدَيْكَ * مِنْكَ وَبِكَ  وَلَكَ  وَاِلَيْكَ * لا  مَلْجَأَ  وَلا  مَنْجا  وَلا  مَفَرَّ  عَنْكَ  اِلاّ  اِلَيْكَ * سُبْحانَكَ وَحَنانَيْكَ * تَبارَكْتَ  وَتَعالَيْتَ * سُبْحانَكَ  رَبَّ  الْبَيْتِ  الْحَرامِ.
و بعد از تكبير هفتم مى گويى:
وَجَّهْتُ  وَجْهِيَ  لِلَّذي  فَطَرَ  السَّماواتِ  وَالاَْرْضَ  عالِمِ  الْغَيْبِ  وَالشَّهادَةِ حَنيفاً  مُسْلِماً  وَما  اَنَا  مِنَ  الْمُشْرِكينَ * اِنَّ  صَلاتي  وَنُسُكي  وَمَحْيايَ وَمَماتِي لِلّهِ  رَبِّ  الْعالَمينَ  لا  شَريكَ  لَهُ * وَبِذلِكَ  اُمِرْتُ  وَاَنَا  مِنَ  الْمُسْلِمينَ.
و چون خواهى شروع كنى به قرائت، كلمه استعاذه را آهسته مى گويى پس بخوان سوره حمد را با آداب تمام، و حضور قلب و تفكّر در معانى آن و بعد از فراغ به قدر يك نفس ساكت مى شوى پس بخوان سوره اى از قرآن، و خوب است كه امثال([2]) سوره «عمّ»  و «هل أتى» و «لا أُقسم» بوده باشد. پس از آن نيز به قدر يك نفس ساكت مى ايستى، پس دست ها را بلند مى كنى به جهت گفتن تكبير به طريقى كه سابق ذكر شد.
______________________
[1].  وَبِحمْدِكَ عَمِلْتُ سُوءاً وَظَلَمْتُ نَفسي خ ل.
[2].  مانند.

نوشتن دیدگاه