پير مردي مشغول وضو گرفتن بود، اما شيوه وضو گرفتنش صحيح نبود حسن و حسين عليهما السلام ـ كه در آن هنگام طفل بودند ـ وضو گرفتن او را ديدند متوجه اشتباه وي شدند و مي‌خواستند وضوي صحيح را به او ياد دهند امّا اگر مستقيماً به او مي‌گفتند، وضوي تو صحيح نيست، گذشته از اينكه موجب رنجش خاطر او مي‌شدند، براي هميشه خاطره تلخي از وضو براي وي باقي مي‌گذاشتند همچنين احتمال داشت كه او اين تذكّر را تحقير خود بداند و لجبازي بكند و هيچ وقت، زير بار نرود
لذا تصميم گرفتند به گونه‌اي غير مستقيم،‌به او يادآوري كنند ابتدا با يكديگر به بحث پرداختند، در حالي‌ كه پيرمرد مي‌شنيد يكي گفت «وضوي من از تو كاملتر است»‌و ديگري گفت «وضوي من از وضوي تو كاملتر است» بعد توافق كردند كه در حضور پيرمرد، وضو بگيرند و پير مرد داوري كند
طبق قرار، عمل كردند و هر دو وضوي صحيح و كاملي جلوِ چشم پير مرد گرفتند او كه تازه متوجّه شده بود، وضوي صحيح چگونه است و به فراست،‌ مقصود اصلي بچه‌ها را دريافته بود، سخت تحت تأثير محبّت صادقانه و هوش و زيركي آنها قرار گرفت و گفت
«وضوي شما صحيح و كامل است،‌ منِ پيرمرد نادان، هنوز وضو گرفتن را نمي‌دانم شما به خاطر محبّتي كه به امّت جدّ خود داريد، مرا آگاه ساختيد؛ از شما تشكر مي‌كنم»
_____________________
بحارالانوار ج 10 ص 89