انس مي‌گويد روزي نزد حسين(ع) نشسته بودم، زن خدمت‌كاري با دسته‌گلي وارد شد و آن را به امام(ع) هديه داد امامع فرمود «تو را در راه خدا آزاد كردم» در اين حال، من گفتم «آيا به خاطر دسته‌گلي كه ارزش ندارد او را آزاد مي‌كني؟» امام(ع) فرمود «خداوند ما را چنين تربيت نموده است؛ زيرا مي‌فرمايد
وَ اِذا حُيِيّتُمْ بِتَحيَّةٍ فَحَيُّوا بِأَحْسَنَ مِنْها أَوُ رُدُوّها» يعني
وقتي به شما هديه داده شد، بهتر از آن و يا همانند آن را به هديه دهنده بدهيد
_____________________
بحارالانوار ج 44 ص 195