هنگامي كه حرّ بن يزيد رياحي، راه را بر امام حسين (ع) بست، نزديك ظهر بود امام قبل از نماز، بين دو لشكر ايتساده، رو به سپاه حرّ كرد و پس از حمد و ثناي پروردگار، چنين اتمام حجّت كرد «اي مردم! من بدون دعوت شما نيامده‌ام بلكه شما با فرستادن نامه و قاصد، اصرار كرديد و مرا به كوفه دعوت نموديد و گفتيد ما پيشوا نداريم، بيا تا شايد در پرتو راهنمايي‌هاي تو، به حق راه يابيم اينك آمده‌ام، اگر به عهد خود باقي هستيد در ميان شما مي‌مانم و گرنه به وطنم باز مي‌گردم»
همگي سكوت كردند و سرها در گريبان فرو بردند، تا اين كه به دستور امام، حجّاج بن مسروق جُعفي اذان ظهر را گفت امام به حرّ فرمود «شما با اصحابت نماز بخوان و من هم با اصحاب خود»
حرّ گفت «شما نماز بخوان و ما پشت سر شما نماز مي‌خوانيم»
هر دو سپاه به امام حسين (ع) اقتدا كردند و نماز ظهر را خواندند و نتيجه اين نماز، رستگار حرّ و بازگشتش به سوي امام (ع) بود
_____________________________
سوگنامه آل محمد ص218 به نقل از ترجمه ارشاد مفيد ج2، ص80