روزي امام حسين(ع) از مردي پرسيد «از اين دوكار، كدام را بيشتر دوست داري نجات مسلماني كه توان دفاع ندارد و كسي قصد كشتن او را كرده يا نجات مسلماني كه كسي قصد گمراه كردن او را دارد؟»
آن مرد گفت «من نجات آن مؤمن را از انحراف آن دشمن ناصبي، بيشتر دوست دارم؛ چرا كه خداوند در قرآن ميفرمايد "وَمَنْ أَحْياها فكأنّما أَحيا النّاسَ جميعاً"» و هر كس انساني را از مرگ رهائي بخشد چنان است كه گويي همه مردم را زنده كرده است
امام حسين(ع) چيزي نفرمود؛ گويا با سكوت خود، انتخاب آن مرد را پذيرفت و امضا نمود
_____________________
نورالثقلين ج1 ص 250
«پاداش هدايت و ارشاد»
- بازدید: 3029