به بغداد رفته بودم. در آنزمان امام محمدتقی(ع) نیز در بغداد بود و نزد خلیفه در نهایت جلال و شکوه و آسایش زندگى میکرد. پس از دیدن آنهمه نعمت و رفاه با خود گفتم: دیگر امام جواد به مدینه باز نخواهد گشت.
چهکسی این مقام و جلال و نعمت های اینچنینی را رها کند؟! تا این خیال در خاطرم گذشت، دیدم امام سربهزیر افکند و پس از چند لحظه سر بلند کرد و درحالیکه رنگ چهره اش زرد شده بود، فرمود: «نان جو با نمک نیمکوب در حرم رسول خدا(ص)، از آنچه در اینجا میبینى، نزد من بهتر است».[1]
رقیه ندیرى
_______________________
[1]. زندگانی حضرت امام محمد تقى(ع)، گزیده¬ای از منتهی الآمال، محدث قمى، به کوشش رضا استادى، ص17.