پرسش : با اين كه خداوند از همه چيز بى نياز است و مقهور قدرتى نيست، چرا گناهكاران را در دوزخ مى سوزاند و هدف از اين كار - آن هم در سراى ديگر - چيست؟
پاسخ: به گواهى بسيارى از آيات و روايات، پاداش ها و كيفرهاى روز رستاخيز نتيجه اعمال و كردارهاى دنيوى است كه دامن گير ما مى گردد.
همان طور كه اعمال بشر در اين جهان يك سلسله نتيجه هايى به همراه خود دارد مثلاً فرد معتاد بايد يك عمر با رنج و درد و بيمارى دست به گريبان باشد و يك فرد مى گسار بايد باقى مانده عمر را با بدن رنجور و كبد و قلب بيمار به سر برد، هم چنين كارهاى نيك و بد ما داراى آثار و نتايجى هستند كه در روز واپسين آشكار مى گردند و خود را نشان مى دهند; بنابراين قسمت مهمّى از پاداش ها و كيفرها زاييده اعمال و اثر مستقيم كردارهاى ماست و هيچ نوع حق گله و اعتراض نداريم. اگر ما زندگى خود را با برنامه صحيح و عالى تنظيم مى نموديم، هرگز دچار اين عواقب بد و ناگوار نمى شديم، و همان طور كه نتايج اعمال ما در اين جهان با بى نيازى و رحمت خدا منافاتى ندارد، نتايج اعمال ما در رستاخيز نيز چنين است.
هم چنين پاداش و كيفرهاى روز واپسين، ضامن اجراى دستورهاى آسمانى است و صد در صد جنبه تربيتى دارند. خداوند با وعده هاى قطعى و تخلف ناپذير خود، بندگانش را به كارهاى نيك دعوت نموده و از اعمال زشت باز مى دارد. اين وعده در صورتى مى تواند نقش تشويقى و تهديدى را ايفا كند كه صد در صد قطعى و تخلف ناپذير باشد و اگر در آن احتمال تخلف باشد، اثر تربيتى خود را به كلى از دست خواهد داد و ديگر دليل ندارد كه يك نفر زير بار سنگين وظايف و واجبات و اعمال نيك برود و يا از بسيارى هوس هاى سركش چشم بپوشد. پاداش ها و كيفرهاى الهى در صورتى مى توانند ضامن اجراى احكام و دستورهاى آسمانى گردند كه به صورت يك وعده قطعى و تخلف ناپذير در آيند و هيچ نوع احتمال تخلف به آن راه نيابد و خداوند منزّه است از آن كه به وعده خود عمل ننمايد.