701 _ إنّ اللَّه تعالى رفيق يحبّ الرّفق و يعطي عليه ما لا يعطي على العنف.
خداوند ملايمست و ملايمت را دوست دارد و بوسيله آن چيزها ميدهد كه بوسيله خشونت نمى دهد.
702 _ إنّ اللَّه تعالى سائل كلّ راع عمّا استرعاه، أحفظ ذلك أم ضيّعه حتّى يسأل الرّجل عن أهل بيته.
خداوند از هر كس در باره زير دستش ميپرسد كه آيا آن را نگهداشته يا ضايع گذاشته است تا آن جا كه از مرد در باره اهل خانه اش پرسش ميكند.
703 _ إنّ اللَّه تعالى طيّب يحبّ الطّيب نظيف يحبّ النّظافة، كريم يحبّ الكرم، جواد يحبّ الجود فنظّفوا أفنيتكم و لا تشبّهوا باليهود.
خداوند خوشبو است و بوى خوش را دوست دارد، اكيزه است و پاكيزگى را دوست دارد بزرگوار است و بزرگوارى را دوست دارد بخشنده است و بخشش را دوست دارد پس جلو خانه هاى خويش را پاكيزه سازيد و مانند يهودان مباشيد.
704 _ إنّ اللَّه تعالى عفوّ يحبّ العفو.
خداوند بخشنده است و بخشش را دوست دارد.
705 _ إنّ اللَّه تعالى عند لسان كلّ قائل فليتّق اللَّه عبده و لينظر ما يقول.
خداوند مراقب زبان هر گوينده ايست بنده بايد از خدا بترسد و بنگرد كه چه ميگويد.
706 _ إنّ اللَّه تعالى غيور يحبّ الغيور.
خداوند غيرتمند است و مرد غيرتمند را دوست دارد.
707 _ إنّ اللَّه تعالى قد حرّم على النّار من قال لا إله إلّا اللَّه يبتغي بذلك وجه اللَّه.
خداوند هر كسى را كه بگويد لا اللَّه الا اللَّه و از اين سخن جز خدا منظورى نداشته باشد بجهنم حرام كرده است.
708 _ إنّ اللَّه تعالى كتب الحسنات و السّيّئات ثمّ بين ذلك فمن همّ بحسنة فلم يعملها كتبها اللَّه تعالى عنده حسنة كاملة فإن همّ بها فعملها كتبها اللَّه عنده عشر حسنات إلى سبعمائة ضعف إلى أضعاف كثيرة، و إن همّ بسيّئة فلم يعملها كتبها اللَّه عنده حسنة كاملة فإن همّ بها فعملها كتبها اللَّه سيّئة واحدة و لا يهلك على اللَّه إلّا هالك.
خداوند نيكى ها و بديها و چيزهائى را كه ميان آنهاست رقم زد هر كس انجام نيكى را در دل گيرد و انجام ندهد خداوند براى او يك نيكى كامل رقم زند و اگر در دل گيرد و انجام دهد خداوند ده نيكى تا هفتصد برابر و بيشتر رقم زند و اگر بدى اى را در دل گيرد و انجام ندهد خداوند آن را نيكى كامل رقم زند و اگر در دل گيرد و انجام دهد خداوند فقط يك بدى رقم ميزند، بنا بر اين هر كه در پيشگاه خدا هلاك شود سزاوار هلاك است.
709 _ إنّ اللَّه تعالى كتب عليكم السّعي فاسعوا.
خداوند كوشش را بر شما مقرر داشته است پس بكوشيد.
710 _ إنّ اللَّه تعالى كتب الغيرة على النّساء و الجهاد على الرّجال فمن صبر منهنّ إيمانا و احتسابا كان لها مثل أجر الشّهيد.
خداوند رنج هوودارى را نصيب زنان و جنگ را قسمت مردان قرار داد هر زنى از روى ايمان و در انتظار پاداش خدا بر رنج هو و دارى صبر كند ثواب شهيد دارد.
711 _ إنّ اللَّه تعالى كتب على ابن آدم حظه من الزّناء أدرك ذلك لا محالة، فزنا العين النّظر، و زنا اللّسان المنطق و النّفس تمنّى و تشتهي و الفرج يصدّق ذلك أو يكذّبه.
خداوند بر آدميزاد قسمتى از زنا رقم زده است كه ناچار مرتكب آن مى شود، زناى چشم نگاه نارواست و زناى زبان سخن بيجاست نفس آرزو ميكند و ميخواهد و عورت آن را راست يا دروغ ميسازد
712 _ إنّ اللَّه تعالى كريم يحبّ الكرم.
خداوند بزرگوار است و بزرگوارى را دوست دارد.
713 _ إنّ اللَّه تعالى لا يحبّ الفاحش المتفحّش و لا الصّيّاح في الاسواق.
خداوند مردم بد گو و بد زبان و بانگزنان در بازار را دوست ندارد.
714 _ إنّ اللَّه تعالى لا يحبّ الذّوّاقين و لا الذّوّاقات.
خداوند مردانى را كه مكرر زن بگيرند و زنانى را كه مكرر شوهر كنند دوست ندارد.
715 _ إنّ اللَّه تعالى لا يظلم المؤمن حسنة يعطي عليها في الدّنيا و يثاب عليها في الآخرة و أمّا الكافر فيطعم بحسناته في الدّنيا حتّى إذا أفضى إلى الآخرة لم تكن له حسنة يعطى بها خيرا.
خداوند هيچ يك از كارهاى نيك مؤمن را از قلم نمى اندازد و در دنيا و آخرت پاداش آن را مى دهد؛ ولى كافر در دنيا بوسيله كارهاى نيك خود روزى ميخورد و همين كه بآخرت رسيد كار نيكى ندارد كه بوسيله آن پاداش يابد.
716 _ إنّ اللَّه تعالى لا يعذّب من عباده إلّا المارد المتمرّد الّذي يتمرّد على اللَّه و أبى أن يقول لا إله إلّا اللَّه.
خداوند از بندگان خود جز سركش مغرورى را كه از اطاعت خدا سركشى كند و از گفتن لا اله الا اللَّه امتناع دارد عذاب نمى كند.
717 _ إنّ اللَّه تعالى لا يقبل من العمل إلّا ما كان له خالصا و ابتغي به وجهه.
خداوند از عبادت ها جز آنچه خاص او باشد و بخاطر او انجام گيرد نميپذيرد.
718 _ إنّ اللَّه تعالى لا يقدّس أمّة لا يعطون الضّعيف منهم حقّه.
خداوند ملتى را كه حق ضعيفان خود را نميدهند، تقديس نميكند.
719 _ إنّ اللَّه تعالى لا ينظر إلى صوركم و أموالكم و لكن ينظر إلى قلوبكم و أعمالكم.
خداوند بصورت ها و اموال شما نمينگرد، بلكه بدلها و اعمال شما مينگرد.
720 _ إنّ اللَّه تعالى لا ينام و لا ينبغي له أن ينام يخفض القسط و يرفعه، يرفع إليه عمل اللّيل قبل عمل النّهار و عمل النّهار قبل عمل اللّيل حجابه النّور، لو كشفه لأحرقت سبحات وجهه ما انتهى إليه بصره من خلقه.
خداوند نميخوابد و خواب بر او روا نيست قسمت كسان را پائين مى آورد و بالا ميبرد عمل شب را پيش از عمل روز و عمل روز را پيش از عمل شب بسوى او بالا مى برند، پرده او نور است و اگر پرده بردارد جلوه روى او همه مخلوقاتى را كه چشم بر او ميگشايند خواهدسوخت.
721 _ إنّ اللَّه تعالى لا يهتك ستر عبد فيه مثقال ذرّة من خير.
خداوند وقتى پرده بنده اى را كه يك ذره نيكى در او باشد نميدرد.
722 _ إنّ اللَّه تعالى لمّا خلق الدّنيا أعرض عنها فلم ينظر إليها من هوانها عليه.
خداوند وقتى دنيا را آفريد روى از آن بگردانيد و چنان در نظر خدا ناچيز بود كه بر آن ننگريست.
723 _ إنّ اللَّه تعالى لمّا خلق الخلق كتب بيده على نفسه أنّ رحمتي تغلب غضبي.
خداوند وقتى خلق را بيافريد بر خويش مقرر داشت كه رحمت من بر خشم من غلبه خواهد يافت.
724_ إنّ اللَّه تعالى لم يخلق خلقا هو أبغض إليه من الدّنيا و ما نظر إليها منذ خلقها بغضا لها.
خداوند مخلوقى كه در نظر او مبغوضتر از دنيا باشد نيافريده و از بس آن را دشمن دارد از هنگام آفرينش بر آن ننگريسته است.
725 _ إنّ اللَّه تعالى لم يبعثني معنّتا و لا متعنّتا و لكن بعثني معلّما ميسّرا.
خداوند مرا اشكال گير و اشكال تراش نفرستاده بلكه آموزگار و آسانگير فرستاده است.
726 _ إن اللَّه تعالى ليؤيّد الإسلام برجال ما هم من أهله.
خداوند اسلام را بمردانى كه مسلمان نيستند يارى ميكند.
727_ إنّ اللَّه تعالى ليحمي عبده المؤمن من الدّنيا و هو يحبّه كما تحمون مريضكم الطّعام و الشّراب تخافون عليه.
خداوند چون بنده مؤمن خود را دوست دارد او را از دنيا پرهيز ميدهد چنان كه شما مريض خود را از بيم مرض از خوردن و نوشيدن پرهيز ميدهيد.
728_ إنّ اللَّه تعالى ليدفع بالمسلم الصّالح عن مائة أهل بيت من جيرانه البلاء.
خداوند بخاطر مسلمان پارسا بلا را از صد خانه همسايه او دفع ميكند.
729 _ إنّ اللَّه تعالى ليعجب من الشّاب ليست له صبوة.
خداوند جوانى را كه جوانى نميكند بديده تحسين مينگرد.
730 _ إنّ اللَّه تعالى لينفع العبد بالذّنب يذنبه.
گاه باشد، خداوند بنده را به گناهى كه ميكند منتفع مى سازد.
731 _ إنّ اللَّه تعالى محسن فأحسنوا.
خداوند نيكوكار است شما نيز نكوئى كنيد.
732 _ إنّ اللَّه تعالى مع القاضي ما لم يحف عمدا.
خداوند تا هنگامى كه قاضى از روى عمد ستم نكند يار اوست.
733 _ إنّ اللَّه تعالى مع الدّائن حتّى يقضي دينه ما لم يكن دينه فيما يكره اللَّه.
خداوند يار قرض دار است تا قرض خود را بپردازد بشرط آنكه قرض وى بر خلاف رضاى خداوند نباشد.
734 _ إنّ اللَّه تعالى وضع عن أمّتي الخطاء و النّسيان و ما- استكرهوا عليه.
خداوند خطا و فراموشى و اضطرار را بر امت من بخشيده است.
735 _ إنّ اللَّه تعالى وكّل بالرّحم ملكا يقول أي ربّ نطفة، أي ربّ علقة، أي ربّ مضغة، فإذا أراد اللَّه أن يقضي خلقها قال أي ربّ شقيّ أو سعيد؟ ذكر أو أنثى؟ فما الرّزق فما الأجل؟ فيكتب كذلك في بطن أمّه.
خداوند بشكم مادر فرشته اى گماشته است كه ميگويد خدايا اكنون نطفه است، خدايا اكنون علقه است، خدايا اكنون مضغه است، وقتى خداوند خواست خلقت او را كامل كند گويد خدايا بدبخت يا خوشبخت؟.. نر يا ماده؟ روزى و عمر او چيست؟.. و بهمين طريق در شكم مادر او رقم ميزند.
736 _ إنّ اللَّه تعالى يباهي بالشّاب العابد الملائكة، يقول أنظروا إلى عبدي ترك شهوته من أجلي.
خدا بجوان عابد بر فرشتگان مباهات ميكند و ميگويد بنده مرا بنگريد كه بخاطر من از تمايلات خود چشم پوشيده است.
738_ إنّ اللَّه تعالى يبغض الطّلاق.
خداوند طلاق را دشمن دارد.
739_ إنّ اللَّه تعالى يبغض الغنيّ الظّلوم و الشّيخ الجهول و العائل المختال.
خداوند ثروتمند ستمگر و پير نادان و فقير متكبر را دشمن دارد.
740 _ إنّ اللَّه تعالى يبغض المعبّس في وجوه إخوانه.
خداوند كسى را كه در مقابل برادران خود عبوس باشد دشمن دارد.
741 _ إنّ اللَّه تعالى يبغض الوسخ و الشّعث.
خداوند كثافت و ژوليدگى را دشمن دارد.
742 _ إنّ اللَّه تعالى يبغض البخيل في حياته السّخيّ عند موته.
خداوند كسى را كه در زندگى بخيل باشد و هنگام مرگ بخشنده شود. دشمن دارد.
743 _ إنّ اللَّه تعالى يبغض المؤمن الّذي لا زبر له.
خداوند مؤمنى را كه عقل ندارد دشمن دارد.
744_ إنّ اللَّه تعالى يبغض الفاحش المتفحّش.
خداوند شخص بد گو و بد زبان را دشمن دارد.
745 _ إنّ اللَّه تعالى يبغض ابن السّبعين في أهله ابن عشرين في مشيته و منظره.
خداوند پير هفتاد ساله را كه نيت و رفتار وى چون جوانان بيست ساله باشد دشمن دارد.
746_ إنّ اللَّه تعالى يحبّ إذا عمل أحدكم عملا أن يتقنه.
خداوند دوست دارد كه وقتى يكى از شما كارى ميكند آن را كامل كند.
747 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ الرّفق في الأمر كلّه.
خداوند ملايمت را در همه چيز دوست دارد.
748 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ السّهل الطّليق.
خداوند شخص آسانگير آزاده را دوست دارد.
749 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ الشّاب التّائب.
خداوند جوان توبه كار را دوست درد.
750 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ العبد المؤمن المحترف.
خداوند بنده مؤمن پيشه ور را دوست دارد.
751 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ المداومة على الإخاء القديم فداوموا.
خداوند ادامه دوستى ديرينه را دوست دارد، بنا بر اين دوستى ديرينه را ادامه دهيد.
752 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ من عباده الغيور.
خداوند از بندگان خود شخص غيور را دوست دارد.
753 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ عبده المؤمن الفقير المتعفّف أبا العيال.
خداوند بنده مؤمن فقير عفيف عيالمند را دوست دارد.
754 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ أن تعدلوا بين أولادكم حتّى في القبل.
خداوند دوست دارد كه ميان فرزندان خود حتى در بوسيدن آنها بعدالت رفتار كنيد.
755 _ إنّ اللَّه تعالى يزيد في عمر الرّجل ببرّه والديه.
خداوند بوسيله نيكى با پدر و مادر عمر انسان را فزون ميكند.
756 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ إغاثة الّلهفان.
خداوند يارى كردن كسانى را كه كمك مى جويند دوست دارد.
757 _ إنّ اللَّه تعالى يحبّ العبد التّقيّ الغنيّ الحفيّ.
خداوند بنده پرهيزكار ثروتمند مهربان را دوست دارد.
758 _ إنّ اللَّه تعالى يدخل بالسّهم الواحد ثلاثة الجنّة: صانعه يحتسب في صنعته الخير و الرّامي به و منبله.
خداوند بوسيله يك تير سه نفر را ببهشت ميبرد: آنكه تير را ميسازد و از ساختن آن منظور نيك دارد و آنكه تير را مى اندازد و آنكه تير را به تير انداز دهد.
759 _ إنّ اللَّه تعالى يدني المؤمن فيضع عليه كنفه و ستره من النّاس و يقرّره بذنوبه فيقول أتعرف ذنب كذا؟ أتعرف ذنب كذا؟ فيقول نعم أي ربّ حتّى إذا قرّره بذنوبه و رأى في نفسه أنّه قد هلك قال فإنّي قد سترتها عليك في الدّنيا و أنا أغفرها لك اليوم ثمّ يعطي كتاب حسناته بيمينه و أمّا الكافر و المنافق فيقول الأشهاد «هؤلاء الّذين كذّبوا على ربّهم ألا لعنة اللَّه على الظّالمين»
خداوند مؤمن را پيش آرد و او را از مردم مستور و محفوظ دارد و بگناهان خود معترف كند و گويد آيا فلان گناه را ميشناسى؟.. آيا فلان گناه را مى شناسى؟.. و او جواب ميدهد بله خدايا تا وقتى كه او را بگناهانش معترف ساخت و در خاطرش گذشت كه از كثرت گناهان هلاك شده است خدا گويد من گناهان تو را در دنيا مستور داشتم و امروز بر تو ميبخشم سپس نامه كارهاى نيك او را بدست راستش دهد ولى در باره كافر و منافق آشكارا گويد: «اينها كسانى هستند كه بر خداى خود دروغ بستند لعنت خداوند بر گروه ستمكاران».
760 _ إنّ اللَّه تعالى يدخل بلقمة الخبز و قبضة التّمر و مثله ممّا ينفع المسكين ثلاثة الجنّة، صاحب البيت الآمر به و الزّوجة المصلحة و الخادم الّذي يناول المسكين.
خداوند بوسيله يك لقمه نان و يك مشت خرما و امثال آن كه فقير را سودمند افتد سه تن را ببهشت ميبرد صاحب خانه كه بدادن آن فرمان دهد و زنى كه آن را آماده كند و خادمى كه آن را بفقير دهد.
761 _ إنّ اللَّه تعالى يسأل العبد عن فضل علمه كما يسأله عن فضل ماله.
خداوند از بنده ميپرسد كه فزونى دانش خود را كجا صرف كرده همچنان كه از فزونى مال مى پرسد
762 _ إنّ اللَّه تعالى يعافي الامّيّين يوم القيامة مالا يعافي العلماء.
خداوند روز رستاخيز بر بيسوادان چيزهائى را مى بخشد كه بر دانشمندان نميبخشد.
763 _ إنّ اللَّه تعالى يعذّب يوم القيامة الّذين يعذّبون النّاس في الدّنيا.
خداوند روز رستاخيز كسانى را كه در دنيا مردم را عذاب كرده اند عذاب ميكند.
764 _ إنّ اللَّه تعالى يغار و إنّ المؤمن يغار و غيرة اللَّه أن يأتي المؤمن ما حرّم اللَّه عليه.
خداوند غيرت ميبرد و مؤمن غيرت ميبرد غيرت خدا اينست كه مؤمن مرتكب كارى شود كه خدا حرام كرده است.
765 _ إنّ اللَّه تعالى يقبل الصّدقة و يأخذها بيمينه فيربّيها لأحدكم كما يربّي أحدكم مهره، حتّى إنّ اللّقمة تصير مثل أحد.
خداوند صدقه را ميپذيرد و آن را بدست راست خود ميگيرد و براى شما بزرگ ميكند همچنان كه كره اسب خود را بزرگ ميكنيد تا آنجا كه يك لقمه باندازه كوه احد شود.
766 _ إنّ اللَّه تعالى يقبل توبة العبد ما لم يغرغر.
خداوند تا دم واپسين توبه بنده را را ميپذيرد.
767 _ إنّ اللَّه تعالى يقول أنا ثالث الشّريكين ما لم يخن أحدهما صاحبه فإذا خانه خرجت من بينهما.
خداوند گويد تا هنگامى كه يكى از دو شريك با ديگرى خيانت نكند من سومى آنها هستم و همين كه خيانت بميان آمد من از ميان آنها ميروم.
768 _ إنّ اللَّه تعالى يقول أنا مع عبدي ما ذكرني و تحرّكت بي شفتاه.
خداوند گويد تا هنگامى كه بنده ام مرا ياد ميكند و لبهايش بنام من ميجنبد با او هستم.
769 _ إنّ اللَّه تعالى يقول أنا خير قسيم لمن أشرك بي من أشرك بي شيئا فإنّ عمله قليله
خداوند گويد من عمل كسى را كه براى من شريك قرار مى دهد خوب تقسيم ميكنم هر كه چيزى را با من شريك كند عمل.
770 _ و كثيره لشريكه الّذي أشرك بي، أنا عنه غني.
او از كم و زياد متعلق بشريكست و من از آن بى نيازم.
771 _ إنّ اللَّه تعالى يقول أنا عند ظنّ عبدي بي إن خيرا فخيرا و إن شرّا فشرّا.
خداوند گويد من ناظر گمان بنده خويشم اگر گمان خوب بمن برد خوبى بيند و اگر گمان بد برد بدى بيند.
772 _ إنّ اللَّه تعالى يقول إنّ الصّوم لي و أنا أجزي به إنّ للصائم فرحتين، إذا أفطر فرح و إذا لقى اللَّه تعالى فجزاه فرح.
خداوند گويد روزه براى من است و من پاداش آن را ميدهم روزه دارد و خوشحالى دارد، وقتى افطار كند خوشحال مى شود و همين كه خدا را ديدار كند و او را پاداش دهد باز خوشحال مى شود.
773 _ إنّ اللَّه يقول لأهون أهل النّار عذابا لو أنّ لك ما في الأرض من شى ء كنت تفتدي به؟ قال نعم فقد سألتك ما هو أهون من هذا و أنت في صلب آدم أن لا تشرك بي شيئا فأبيت إلّا الشّرك.
خداوند بآن كه از همه اهل جهنم عذابش آسان تر است گويد اگر همه دنيا مال تو بود ميدادى كه از عذاب رها شوى؟.. گويد بله خدا گويد هنگامى كه در پشت آدم بودى از تو چيزى خواستم كه از اين آسان تر بود از تو خواستم كسى را با من شريك نسازى و دريغ كردى.
774 _ إنّ اللَّه تعالى يقول يا ابن آدم تفرّغ لعبادتي إملاء صدرك غنى و أسدّ فقرك و إلّا تفعل ملأت يديك شغلا و لم أسدّ فقرك.
خداوند گويد آدميزاد وقت خود را صرف عبادت من كن تا سينه ترا از بى نيازى پر كنم و فقر را از تو دور سازم و اگر چنين نكنى ترا سخت بدنيا مشغول سازم و فقر را از تو دور نكنم.
775 _ إنّ اللَّه تعالى يقول يوم القيامة يا ابن آدم مرضت فلم تعدني، قال يا ربّ كيف أعودك و أنت ربّ العالمين؟ قال أما علمت أنّ عبدي فلانا مرض فلم تعده؟ أما علمت أنّك لو عدته لوجدتني عنده؟ يا ابن آدم استطعمتك فلم تطعمني فقال يا ربّ و كيف أطعمك و أنت ربّ العالمين؟ قال أما علمت أنّه استطعمك عبدي فلان فلم تطعمه؟ أما علمت أنّك لو أطعمته لوجدت ذلك عندي؟ يا ابن آدم إستسقيتك فلم تسقني قال يا ربّ كيف أسقيك و أنت ربّ العالمين؟ قال استسقاك عبدي فلان فلم تسقه أما إنّك لو سقيته لوجدت ذلك عندي.
خداوند روز رستاخيز گويد آدميزاد! بيمار شدم مرا عيادت نكردى، گويد خدايا چگونه ترا كه پروردگار جهانيانى عيادت كنم گويد مگر نمى دانى كه فلان بنده من بيمار بود و او را عيادت نكردى مگر نمى دانى كه اگر او را عيادت ميكردى مرا پيش او مى يافتى؟... آدميزاد! من از تو غذا خواستم بمن غذا ندادى! گويد پروردگارا چگونه ترا كه پروردگار جهانيانى غذا دهم؟ گويد مگر نمى دانى كه فلان بنده من از تو غذا خواست و باو غذا ندادى! مگر نمى دانى كه اگر او را غذا مى دادى اكنون پاداش آن را پيش من مييافتى آدميزاد از تو آب خواستم بمن آب ندادى! گويد چگونه ترا كه پروردگار جهانيانى آب بدهم؟ گويد فلان بنده من از تو آب خواست باو آب ندادى اگر باو آب داده بودى اكنون پاداش آن را پيش من مى يافتى.
776 _ إنّ اللَّه تعالى ينزل المعونة على قدر المئونة و ينزل الصّبر على قدر البلاء.
خداوند كمك را بقدر احتياج نازل ميسازد و صبر را باندازه بلا مى دهد.
777 _ إنّ اللَّه تعالى ينهاكم أن تحلفوا بآبائكم.
خداوند نهى كرده كه بپدران خود قسم بخوريد.
778 _ إنّ اللَّه تعالى يوصيكم بأمّهاتكم ثلاثا، إنّ اللَّه تعالى يوصيكم بآبائكم مرّتين إنّ اللَّه تعالى يوصيكم بالأقرب فالأقرب.
خداوند شما را در باره مادرانتان سه بار سفارش ميكند خداوند شما را در باره پدرانتان دو بار سفارش ميكند خداوند شما را در باره نزديكان بترتيب سفارش مى كند.
779 _ إنّ اللَّه تعالى يوصيكم بالنّساء خيرا فإنّهنّ أمّهاتكم و بناتكم و خالاتكم.
خداوند شما را در باره زنان به نيكى سفارش ميكند، زيرا زنها مادران و دختران و خاله هاى شما هستند.
780 _ إنّ اللَّه جميل يحبّ الجمال.
خداوند زيباست و زيبائى را دوست دارد.
781 _ إنّ اللَّه خلق يوم خلق السّموات و الأرض مائة رحمة كلّ رحمة طباق ما بين السّماء و الأرض فجعل منها في الأرض رحمة فبها تعطف الوالدة على ولدها و الوحش و الطّير بعضها على بعض و أخّر تسعا و تسعين فإذا كان يوم القيامة أكملها بهذه الرّحمة.
خداوند روزى كه آسمانها و زمين را آفريد صد رحمت بيافريد كه هر يك از آنها ميان زمين و آسمان را پر ميكند و يكى را در زمين قرار داد كه بوسيله آن مادر بفرزند مهربانست و وحش و طير بيكديگر مأنوسند و نود و نه رحمت را نگه داشته و همين كه روز قيامت شود اين يك رحمت را نيز بر آن بيفزايد.
782 _ إنّ اللَّه عزّ و جلّ أحبّ الكذب في الصّلاح و أبغض الصّدق في الفساد.
خداوند دروغ مصلحت آميز را دوست دارد و از راست فساد انگيز بيزار است.
783 _ إنّ اللَّه عند لسان كلّ قائل، فليتّق اللَّه عبد، و لينظر ما يقول.
خداوند ناظر زبان هر گوينده ايست بنده بايد از خدا بترسد و ببيند چه ميگويد.
784 _ إنّ اللَّه لا يؤاخذ المزّاح الصّادق في مزاحه.
خداوند شوخى را كه در شوخى خود راستگو باشد مؤاخذه نميكند
785 _ إنّ اللَّه لا يرحم من عباده إلّا الرّحماء.
خداوند فقط ببندگان رحيم خود رحم ميكند.
886 _ إنّ اللَّه لا يقبل عمل عبد حتّى يرضى قوله.
خداوند عمل بنده را نميپذيرد مگر آنكه از گفتار وى خشنود باشد
787 _ إنّ اللَّه لم يضع داء إلّا وضع له شفاء.
خدا دردى پديد نياورده جز آنكه علاجى براى آن قرار داده است.
788 _ إنّ اللَّه لم ينزل داء إلا أنزل له شفاء إلّا الهرم.
خداوند دردى پديد نياورده جز آنكه علاجى براى آن قرار داده بجز پيرى.
789 _ إنّ اللَّه لم ينزل داء إلّا أنزل له دواء علمه من علمه و جهله من جهله، إلّا السّام و هو الموت.
خداوند دردى پديد نياورده جز اينكه دوائى براى آن فرستاده هر كه آن را بداند بداند و هر كه نداند نداند بجز مرگ
790 _ إنّ اللَّه ليدرء بالصّدقة سبعين ميتة من السّوء
خداوند بوسيله صدقه هفتاد قسم مرگ بد را دفع ميكند
791 _ إنّ اللَّه ليرضى عن العبد أن يأكل الأكلة فيحمده عليها أو يشرب الشّربة فيحمده عليها.
خداوند از بنده خشنود مى شود باينكه غذا بخورد و خدا را سپاس گزارد، يا آب بياشامد و خدا را سپاس گزارد.
792 _ إنّ اللَّه ليؤيّد هذا الدّين بالرّجل الفاجر.
خداوند اين دين را بمرد بدكار يارى ميكند.
793 _ إنّ اللَّه يبتلي عبده المؤمن بالسّقم حتّى يكفّر عنه كلّ ذنب.
خداوند بنده مؤمن خود را بمرض مبتلا مى كند تا همه گناهان او بريزد.
794_ إنّ اللَّه يبغض السّائل الملحف
خداوند گداى سمج را دشمن دارد.
795 _ إنّ اللَّه يبغض الشّيخ الزّاني و الغنيّ الظّلوم و الفقير المختال.
خداوند پير زناكار و ثروتمند ستمكار و فقير متكبر را دشمن دارد.
796 _ إنّ اللَّه يبغض كلّ عالم بالدّنيا جاهل بالآخرة.
خداوند هر كس را كه بكار دنيا دانا و در كار آخرت نادان است دشمن دارد.
797 _ إنّ اللَّه يحبّ إذا أنعم على عبده أن يرى أثر نعمته عليه و يبغض البؤس و التّباؤس.
خدا دوست دارد كه وقتى به كسى نعمت داد اثر نعمتش بر او آشكار ديده شود و از فقر و اظهار فقر بيزار است.
798 _ إنّ اللَّه يحبّ الأبرار الأخفياء الأتقياء.
خدا نيكوكاران گمنام پرهيز كار را دوست دارد.
799 _ إنّ اللَّه يحبّ البصر النّاقد النّافذ عند مجي ء الشّهوات و الكامل عند نزول الشّبهات يحبّ السّماحة و لو على تمرة و يحبّ الشّجاعة و لو على قتل حيّة.
خداوند چشمى را كه بهنگام شهوت باريك بين و پيش بين و بهنگام شبهه دقيق است دوست دارد و بخشش را اگر چه يك خرما باشد و شجاعت را اگر چه بكشتن مارى باشد دوست دارد.
800 _ إنّ اللَّه يحبّ الشّاب الّذي يفني شبابه في طاعة اللَّه.
خداوند جوانى را كه عمر خود را در عبادت خدا بسر ميبرد دوست دارد.
