1001 _ إيّاكم و الهوى فإنّ الهوى يعمي و يصمّ.
از هوس بپرهيزيد كه هوس انسان را كور و كر مى كند.
1002 _ إيّاكم و خضراء الدّمن قيل و ما خضراء الدّمن؟ قال المرأة الحسناء في منبت سوء.
از سبزه مزبله بپرهيزيد گفتند سبزه مزبله چيست؟ گفت زن زيبا در خانواده بد.
1003 _ إيّاكم و دعوة المظلوم و إن كان من كافر فإنّه ليس لها حجاب من دون اللَّه عزّ و جلّ.
از نفرين مظلوم بپرهيزيد اگر چه كافر باشد زيرا ميان آن و خدا حجابى نيست.
1004 _ إيّاكم و محادثة النّساء فإنّه لا يخلو رجل بامرأة ليس لها محرم إلّا همّ بها.
از گفتگو با زنان بپرهيزيد كه هر وقت مردى با زنى خلوت كند، قصد او ميكند.
1005 _ إيّاكم و محقّرات الذّنوب فإنّما مثل محقّرات الذّنوب كمثل قوم نزلوا بطن واد فجاء ذا بعود و جاء ذا بعود حتّى حملوا ما أنضجوا به خبزهم و إنّ محقّرات الذّنوب متى يؤخذ بها صاحبها تهلكه.
از گناهان كوچك بپرهيزيد، مثال گناهان كوچك مانند گروهى است كه در دره فرود آيند يكى چوبى آرد و ديگرى چوبى آرد و آنقدر هيزم بياورند كه با مجموع آن نان خود را بپزند، گناهان حقير نيز وقتى از مرتكب آن باز خواست كنند مايه هلاك او مى شود.
1006 _ إيّاك و التّسويف بأملك فإنّك ليومك و لست بما بعد فإن يك غد لك فكن في الغد كما كنت في اليوم و إن لم يكن غد لك لم تندم على ما فرّطت في اليوم.
از اهمال بپرهيز كه تو براى امروز زنده نه براى فردا اگر فردائى بود فردا نيز مثل امروز باش و اگر فردائى نبود از اهمال و سستى امروز پشيمان نخواهى بود.
1007 _ إيّاك و السّؤال فإنّه ذلّ حاضر و فقر تتعجّله.
از سؤال و تقاضا بپرهيز كه سؤال ذلت نقد است و فقريست كه در رسيدن آن شتاب مى كنى.
1008 _ إيّاك و اللّجاجة فإنّ أوّلها جهل و آخرها ندامة.
از لجاجت بپرهيز كه آغازش جهالت است و انجامش ندامت.
1009 _ إيّاك و خصلتين الضّجر و الكسل فإنّك إن ضجرت لم تصبر على حقّ و إن كسلت لم تؤدّ حقّا.
از دو صفت بپرهيز: ملالت و تنبلى كه اگر ملول باشى حق را تحمل نكنى و اگر تنبل باشى از اداى حق باز مانى.
1010 _ إيّاك و كلّ أمر يعتذر منه.
از هر كارى كه عذر آن بايد خواست بپرهيز.
1011 _ إيّاك و ما يسوء الاذن.
از هر چه بگوش بد آيد بپرهيز.
1012 _ إيّاك و قرين السّوء فإنّك به تعرف.
از يار بد بپرهيز كه ترا بدو شناسند.
1013 _ إيّاك و محقّرات الذّنوب فإنّ لها من اللَّه طالبا.
از گناهان كوچك بپرهيز كه خدا از آن باز خواست ميكند.
1014 _ إيّاك و مصاحبة الكذّاب فإنّه كسراب يقرّب إليك البعيد و يبعّد إليك القريب.
از مصاحبت دروغگو بپرهيز كه دروغگو چون سراب است دور را نزديك مى نمايد و نزديك را دور.
1015 _ إيّاك و مصاحبة الأحمق فإنّه يريد أن ينفعك فيضرّك.
از مصاحبت احمق بگريز كه مى خواهد بتو نفع رساند ضرر مى رساند.
1016 _ أيّتها الامّة إنّي لا أخاف عليكم فيما لا تعلمون و لكن انظروا كيف تعملون فيما تعلمون.
اى امت من از آنچه نمى دانيد بر شما بيم ندارم ولى بنگريد آنچه را مى دانيد چگونه عمل مى كنيد.
1017 _ أيّ داء أدوى من البخل.
هيچ دردى بدتر از بخل نيست.
1018 _ أيّما امرأة أدخلت على قوم من ليس منهم فليست من اللَّه في شي ء و لن يدخلها اللَّه جنّته و أيّما رجل جحد ولده و هو ينظر إليه احتجب اللَّه منه و فضحه على رؤس الأوّلين و الآخرين يوم القيامة.
هر زنى فرزندى را بناحق به كسانى ملحق كند خدا از او بيزار باشد و او را ببهشت نبرد و هر مرديكه فرزند خود را كه بدو نگران است انكار كند خدا از او دور شود و روز رستاخيز وى را ميان اولين و آخرين رسوا كند.
1019 _ أيّما امرأة استعطرت ثمّ خرجت فمرّت على قوم ليجدوا ريحها فهي زانية و كلّ عين زانية.
هر زنى عطر بزند و بيرون رود و بر گروهى بگذرد كه بوى او را دريابند زنا كار است و هر ديده زنا كار است.
1020 _ أيّما امرأة خرجت من بيتها بغير إذن زوجها كانت في سخط اللَّه تعالى حتّى يرجع إلى بيتها أو يرضى عنها زوجها.
هر زنى كه بدون اجازه شوهر از خانه خود بيرون رود مورد خشم خداست تا بخانه بر گردد يا شوهرش از او راضى شود.
1021 _ أيّما امرأة سألت زوجها الطّلاق من غير ما بأس فحرام عليها رائحة الجنّة.
هر زنى كه بدون جهت از شوهر خود طلاق خواهد بوى بهشت بر او حرام است.
1022 _ أيّما امرأة ماتت و زوجها عنها راض دخلت الجنّة.
هر زنى كه بميرد و شوهرش از او خشنود باشد ببهشت ميرود.
1023 _ أيّما امرأة نزعت ثيابها في غير بيتها خرق اللَّه عزّ و جلّ عنها ستره.
هر زنى كه لباس خود را جز در خانه خود بيرون آورد خدا پرده خويش را از او بر گيرد.
1024 _ أيّما امرأة وضعت ثيابها في غير بيت زوجها فقد هتكت ستر ما بينها و بين اللَّه عزّ و جلّ.
هر زنى كه لباس خود را جز در خانه شوهر بيرون آورد پرده اى را كه ميان او و خدا است پاره كرده است.
1025 _ أيّما امرء ولي من أمر المسلمين شيئا لم يحطهم بما يحوط نفسه لم يرح رائحة الجنّة.
هر كس چيزى از كار مسلمانان را بدست گيرد و در كار آنها مانند كار خود دلسوزى نكند بوى بهشت بدو نخواهد رسيد.
1026 _ أيّما داع دعا إلى ضلالة فاتّبع فإنّ عليه مثل أوزار من اتّبعه و لا ينقص من أوزارهم شيئا و أيّما داع دعا إلى هدى فاتّبع فإنّ له مثل أجور من اتّبعه و لا ينقص من أجورهم شيئا.
هر كه كسان را بسوى گمراهى بخواند و او را پيروى كنند نظير گناهان پيروان خود را بدوش مى برد بدون آنكه از گناهان آنها چيزى كم شود و هر كه كسان را به سوى هدايت خواند و او را پيروى كنند نظير ثواب پيروانش نصيب او مى شود بدون اينكه از ثواب آنها چيزى كم شود.
1027 _ أيّما راع غشّ رعيّته فهو في النّار.
هر كه با زير دستان خود بنيرنگ رفتار كند اهل جهنم است.
1028 _ أيّما راع لم يرحم رعيّته حرّم اللَّه عليه الجنّة.
هر كس به زير دستان خود رحم نكند خداوند بهشت را بر او حرام كند.
1029 _ أيّما رجل استعمل رجلا على عشرة أنفس علم أنّ في العشرة أفضل ممّن استعمل فقد غشّ اللَّه و غشّ رسوله و غشّ جماعة المسلمين.
هر كس مردى را بر ده تن رياست دهد و بداند كه ميان آنها كسى هست كه از او برتر است با خدا و پيغمبر و گروه مسلمانان تقلب كرده است.
1030 _ أيّما رجل تديّن دينا و هو مجمع أن لا يوفيه إيّاه لقي اللَّه سارقا.
هر كس قرضى بگيرد و در خاطر داشته باشد كه آن را نپردازد مانند دزدان محشور شود.
1031 _ أيّما رجل تزوّج امرأة فنوى أن لا يعطيها من صداقها شيئا مات يوم يموت و هو زان و أيّما رجل اشترى من رجل بيعا فنوى أن لا يعطيه من ثمنه شيئا مات يوم يموت و هو خائن و الخائن في النّار.
هر كه زنى گيرد و در خاطر داشته باشد كه مهر او را نپردازد هنگام مرگ چون زناكاران بميرد و هر كس چيزى از مردى بخرد و در خاطر داشته باشد كه قيمت آن را نپردازد هنگام مرگ چون خائنان بميرد و خائن در آتش است.
1032 _ أيّما رجل ظلم شبرا من الأرض كلّفه اللَّه تعالى أن يحفره حتّى يبلغ آخر سبع أرضين ثمّ يطوّقه يوم القيامة حتّى يقضي بين النّاس.
هر كس بقدر يك وجب زمين را بناحق تصرف كند روز رستاخيز خدا وادارش ميكند كه آن را تا عمق زمين هفتم بكند و طوق گردن كند تا رسيدگى ميان مردم بپايان رسد.
1033 _ أيّما رجل حالت شفاعته دون حدّ من حدود اللَّه تعالى لم يزل في سخط اللَّه حتّى ينزع.
هر كس شفاعت او مانع از اجراى حدى شود در معرض خشم خداست تا از كار خود دست دارد.
1034 _ أيّما شابّ تزوّج في حداثة سنّه عجّ شيطانه يا ويله عصم منّي دينه.
هر جوانى در آغاز جوانى زن بگيرد شيطان وى بانگ برآرد واى بر او دين خود را از دستبرد من محفوظ داشت.
1035 _ أيّما مسلم شهد له أربعة بخير أدخله اللَّه تعالى الجنّة.
هر مسلمانى كه چهار تن بنيكى او شهادت دهند خدا او را ببهشت مى برد.
1036 _ أيّما مسلم كسا مسلما ثوبا على عري كساه اللَّه تعالى من خضر الجنّة و أيّما مسلم أطعم مسلما على جوع أطعمه اللَّه تعالى يوم القيامة من ثمار الجنّة و أيّما مسلم سقى مسلما على ظماء سقاه اللَّه يوم القيامة من الرّحيق المختوم.
هر مسلمانى كه مسلمان برهنه را بپوشاند خداوند از پارچه هاى سبز بهشت بدو بپوشاند و هر مسلمانى كه مسلمان گرسنه را سير كند خداوند روز رستاخيز از ميوه هاى بهشت بدو بچشاند و هر مسلمانى كه مسلمان تشنه اى را سيراب كند خداوند روز قيامت از شربت سر بمهر به او بنوشاند.
1037 _ أيّما ناشئ نشأ في طلب العلم و العبادة حتّى يكبر أعطاه اللَّه يوم القيامة ثواب اثنين و سبعين صدّيقا.
هر طفلى كه در طلب علم و عبادت بزرگ شود خداوند ثواب هفتاد و دو صديق به او عطا كند.
1038 _ أيّما راع استرعى رعيّة فلم يحطها بالأمانة و النّصيحة ضاقت عليه رحمة اللَّه تعالى الّتي وسعت كلّ شي ء.
هر كس سرپرستى گروهى را بعهده گيرد و در كار آنها به امانت و دلسوزى رفتار نكند رحمت خدا كه شامل همه چيز است باو نميرسد.
1039 _ أيّما وال ولي شيئا من أمر أمّتي فلم ينصح لهم و يجتهد لهم كنصيحته و جهده لنفسه كبّه اللَّه تعالى على وجهه يوم القيامة في النّار.
هر زمامدارى چيزى از كار امت مرا بدست گيرد و در كار آنها مثل كارهاى خصوصى خود دلسوزى و كوشش نكند روز رستاخيز خداوند او را وارونه در آتش اندازد.
1040 _ أيّما وال ولي فلان و رفق رفق اللَّه تعالى به يوم القيامة.
هر كس بزمامدارى برسد و با مردم بملايمت و مدارا رفتار كند خداوند روز قيامت با او مدارا كند.
1041 _ أيّما وال ولي من أمر أمّتي بعدي أقيم على الصّراط و نشرت الملائكة صحيفته فإن كان عادلا نجّاه اللَّه بعدله و إن كان جائرا انتفض به الصّراط انتفاضة تزايل بين مفاصله حتّى يكون بين عضوين من أعضائه مسيرة مائة عام ثمّ ينخرق به الصّراط.
هر زمامدارى كه پس از من كار امت مرا بدست گيرد روز رستاخيز بر صراط متوقف شود و فرشتگان نامه اعمال او را بگشايند اگر عادل باشد خداوند او را بوسيله عدلش نجات دهد و اگر ستمگر باشد صراط زير پاى او چنان بلرزد كه بندهاى او را از هم جدا كند چنان كه ميان دو عضو او صد سال راه فاصله باشد سپس از صراط بيفتد.
1042 _ أيّها النّاس اتّقوا اللَّه فو اللَّه لا يظلم مؤمن مؤمنا إلّا انتقم اللَّه تعالى منه يوم القيامة.
اى مردم از خدا بترسيد بخدا مؤمنى مؤمنى را ستم نكند جز آنكه روز رستاخيز خدا از او انتقام گيرد.
1043 _ أيّها النّاس اتّقوا اللَّه و أجملوا في الطّلب فإنّ نفسا لن تموت حتّى تستوفي رزقها و إن أبطأ عنها فاتّقوا اللَّه و أجملوا في الطّلب.
اى مردم از خدا بترسيد و در طلب معتدل باشيد زيرا هيچ كس نميميرد تا روزى خود را بپايان برد اگر چه روزى او دير برسد از خدا بترسيد و در كار طلب معتدل باشيد.
1044 _ أيّها النّاس إنّ ربّكم واحد و إنّ أباكم واحد، كلّكم لآدم و آدم من تراب إنّ أكرمكم عند اللَّه أتقاكم لا فضل لعربيّ على عجميّ إلّا بالتّقوى.
اى مردم خداى شما يكى و پدر شما يكى است همه فرزند آدميد و آدم از خاك است هر كس از شما پرهيزكارتر است پيش خدا بزرگوارتر است عربى بر عجمى جز بپرهيزكارى امتياز ندارد.
1045 _ أيّها النّاس عليكم بالقصد عليكم بالقصد فإنّ اللَّه تعالى لا يملّ حتّى تملّوا.
اى مردم معتدل باشيد زيرا خدا ملول نمى شود مگر هنگامى كه شما ملول شويد.
1046 _ أيّها النّاس لا تعلّقوا علىّ بواحدة، ما أحللت إلّا ما أحلّ اللَّه تعالى و ما حرّمت إلّا ما حرّم اللَّه.
اى مردم هيچ چيز را بمن مربوط نكنيد من حلال نكردم مگر آنچه را خداوند حلال كرده است و حرام نكردم مگر آنچه را خداوند حرام كرده است.
1047 _ أيّها النّاس ما جاءكم عنّي يوافق كتاب اللَّه فأنا قلته و ما جاءكم يخالف كتاب اللَّه فلم أقله.
اى مردم هر چه از من براى شما نقل كردند و موافق قرآنست من گفته ام و هر چه براى شما نقل كردند و مخالف قرآنست من نگفته ام.
1048 _ الآمر بالمعروف كفاعله.
آنكه بكار نيك فرمان دهد مانند كسى است كه آن را انجام مى دهد.
1049 _ الإحسان أن تعبد اللَّه كأنّك تراه فإن لم تكن تراه فإنّه يراك.
نيكى آنست كه خدا را چنان پرستش كنى گوئى كه او را مى بينى اگر تو او را نميبينى او تو را مى بيند.
1050 _ الآخذ و المعطي سواء في الرّبا.
آنكه ربا مى دهد و آنكه مى گيرد در گناه برابرند.
1051 _ الأرض أرض اللَّه، و العباد عباد اللَّه، من أحيا مواتا فهي له.
زمين زمين خداست و بندگان بندگان خدا هستند هر كه زمين مرده اى را آباد كند متعلق باوست.
1052 _ الأرواح جنود مجنّدة فما تعارف منها ائتلف و ما تناكر منها اختلف.
ارواح مانند سپاهيان منظمند روحهاى آشنا مؤتلفند و روحهاى ناآشنا مختلف.
1053 _ الإستغفار ممحاة للذّنوب.
استغفار وسيله محو گناهانست.
1054 _ الإسلام علانية و الإيمان في القلب.
اسلام آشكار است و ايمان در دل نهفته است.
1055 _ الإسلام نظيف فتنظّفوا فإنّه لا يدخل الجنّة إلّا نظيف.
اسلام پاكيزه است شما نيز پاكيزه باشيد زيرا بجز پاكيزگان كسى به بهشت نميرود.
1056 _ الإسلام يعلو و لا يعلى عليه.
اسلام برترى مى گيرد و چيزى بر آن برترى نگيرد.
1057 _ الاقتصاد في النّفقة نصف المعيشة و التّودّد إلى النّاس نصف العقل و حسن السّؤال نصف العلم.
ميانه روى در خرج يك نيمه معيشت است و دوستى با مردم يك نيمه عقل است و خوب پرسيدن يك نيمه دانش است.
1058 _ الاقتصاد نصف العيش و حسن الخلق نصف الدّين.
ميانه روى يك نيمه معيشت است و خوش خلقى يك نيمه دين است.
1059 _ الأكبر من الإخوة بمنزلة الأب.
برادر بزرگ بمنزله پدر است.
1060 _ الأكل في السّوق دناءة.
غذا خوردن در بازار نشان پستى است.
1061 _ الأكل مع الخادم من التّواضع
چيز خوردن با خادم از فروتنى است.
1062 _ الأمانة تجلب الرّزق و الخيانة تجلب الفقر.
امانت موجب رزق است و خيانت باعث فقر.
1063 _ الأمن و العافية نعمتان مغبون فيهما كثير من النّاس.
امنيت و سلامت دو نعمتست كه بسيارى از مردم در آن مغبونند.
1064 _ الأمور كلّها خيرها و شرّها من اللَّه.
همه چيزها بد و خوب از جانب خداوند است.
1065 _ الأناة من اللَّه و العجلة من الشّيطان.
تأنى از يزدان است و شتاب از شيطان.
1066 _ الأيدي ثلاثة فيد اللَّه العليا و يد المعطي الّتي تليها و يد السائل السّفلى فاعط الفضل و لا تعجز عن نفسك.
دستها سه گونه است دست خداوند بالا است و دست دهنده زير آنست و دست سائل پائين است پس بخشش كن و دست بسته مباش.
1067 _ الإيمان الصّبر و السّماحة.
ايمان صبر است و بخشش.
1068 _ الإيمان بالقدر يذهب الهمّ و الحزن.
اعتقاد بتقدير غم و اندوه را ميبرد.
1069 _ الإيمان معرفة بالقلب و قول باللّسان و عمل بالأركان.
ايمان معرفت قلب است و گفتار زبان و عمل اعضاء.
1070 _ الإيمان نصفان نصف في الصّبر و نصف في الشّكر.
ايمان دو نيمه است نيمى صبر و نيمى شكر.
1071 _ الإيمان و العمل قرينان لا يصلح كلّ واحد منهما إلّا مع صاحبه.
ايمان و عمل قرين يك ديگرند و هيچ يك از آنها بدون ديگرى درست نيست.
1072 _ بابان معجّلان عقوبتهما في الدّنيا البغى و العقوق.
دو چيز است كه كيفر آن را در دنيا مى دهند ظلم و بد رفتارى با پدر و مادر.
1073 _ بادر بأربع قبل أربع:
شبابك قبل هرمك و صحّتك قبل سقمك و غناك قبل فقرك و حياتك قبل موتك.
چهار چيز را پيش از چهار چيز غنيمت شمار جوانى پيش از پيرى صحت پيش از بيمارى و توانگرى پيش از فقر و زندگى پيش از مرگ
1074 _ بادروا بالأعمال ستّا: إمارة السّفهاء و كثرة الشّرط و بيع الحكم و استخفافا بالدّم و قطيعة الرّحم و نشاء يتّخذون القرآن مزامير يقدّمون أحدهم ليغنّيهم و إن كان أقلّهم فقها.
فرصت را براى اعمال نيك پيش از آنكه شش چيز رخ دهد غنيمت شماريد، فرماندارى سفيهان و كثرت شرط در كار معامله و فروش منصبها و كوچك شمردن خونريزى و بريدن با خويشاوندان و تازه رسيدگانى كه قرآن را بآواز خوانند و يكى را بامامت وادارند كه براى آنها تغنى كند اگر چه دانش او كمتر باشد.
1075 _ بادروا بالأعمال فتنا كقطع اللّيل المظلم: يصبح الرّجل.
فرصت را براى اعمال نيك پيش از آنكه فتنه هائى مانند پاره هاى شب تاريك پديد آيد غنيمت
1076 _ مؤمنا و يمسي كافرا، و يمسي مؤمنا و يصبح كافرا، يبيع أحدهم دينه بعرض من الدّنيا قليل.
شماريد در آن هنگام انسان صبح مؤمن است و شب كافر مى شود شب كافر است و روز مؤمن مى شود و دين خود را به عرض ناچيز دنيا مى فروشند.
1077 _ باكروا بالصّدقة فإنّ البلاء لا يتخطّى الصّدقة.
بامداد خود را با صدقه آغاز كنيد زيرا بلا از صدقه نميگذرد.
1078 _ باكروا في طلب الرّزق و الحوائج فإنّ الغدوّ بركة و نجاح.
صبح زود در طلب روزى و حاجتهاى خود برويد، زيرا صبح- خيزى مايه بركت و رستگاريست.
1079 _ بئس العبد المحتكر: إن أرخص اللَّه تعالى الأسعار حزن و إن أغلاها اللَّه فرح.
چه بد است محتكر اگر خدا قيمتها را ارزان كند غمگين شود و اگر گران كند خوشحال گردد.
1080 _ بئس الطّعام طعام العرس يطعمه الأغنياء و يمنعه المساكين.
چه بد است غذاى عروسى كه ثروتمندان از آن بخورند و فقيران محروم مانند.
1081 _ بئس القوم قوم لا ينزلون الضّيف.
چه بدند مردمى كه مهمان بخانه نمى آورند.
1082 _ بئس القوم قوم يمشي المؤمن فيهم بالتّقيّة و الكتمان.
چه بدند مردمى كه مؤمن در ميان آنها با تقيه و كتمان راه رود.
1083 _ بحسب المرء إذا رأى منكرا لا يستطيع له تغييرا أن يعلم اللَّه تعالى أنّه له منكر.
براى مرد كافيست كه وقتى ناروائى ديد و نمى تواند آن را تغيير دهد خدا بداند كه قلبا از آن بيزار است.
1084 _ بحسب امرئ من الشّرّ أن يشار إليه بالأصابع في دين أو دنيا إلّا من عصمه اللَّه.
براى مرد اين بدي كافيست كه در كار دين يا دنيا انگشت نما باشد جز كسى كه خدايش حفظ كند.
1085 _ برى ء من الشّحّ من أدّى الزّكاة و قرى الضّيف و أعطى في النّائبة.
هر كه زكات خود را بپردازد و مهمان بخانه ببرد و هنگام سختى بخشش كند از بخل بر كنار است.
1086 _ برّ الوالدين يجزئ عن الجهاد.
نيكى با پدر و مادر جاى جهاد را مى گيرد.
1087 _ برّ الوالدين يزيد في العمر و الكذب ينقص الرّزق و الدّعاء يردّ القضاء.
نيكى با پدر و مادر عمر را افزون كند و دروغ روزى را كاهش دهد و دعا قضا را دفع كند.
1088 _ برّدوا طعامكم يبارك لكم فيه.
غذاى خود را سرد كنيد تا بركت يابد.
1089 _ برّوا آباءكم تبرّكم أبناؤكم و عفّوا تعفّ نساؤكم.
با پدران خود نيكى كنيد تا فرزندانتان با شما نيكى كنند و عفيف باشيد تا زنان شما عفيف باشند.
1090 _ بشّر المشّائين في ظلم اللّيل إلى المساجد بالنّور التّام يوم القيامة.
بآنها كه در ظلمات شب بسوى مسجدها ميروند بشارت بده كه روز رستاخيز روشنى كامل دارند.
1091 _ بشرى الدّنيا الرّؤيا الصّالحة.
بشارت اين جهان رؤياى نيك است.
1092 _ بعثت بالحنيفيّة السّمحة و من خالف سنّتي فليس منّي.
من دينى ساده و آسان آورده ام و هر كه با روش من مخالفت كند از من نيست.
1093 _ بعثت بمداراة النّاس.
من بمدارا با مردم مبعوث شده ام.
1094 _ بلّوا أرحامكم و لو بالسّلام.
با خويشان نزديكى جوئيد اگر چه بوسيله سلام باشد.
1095 _ بني الإسلام على خمس: شهادة أن لا إله إلّا اللَّه و أنّ محمّدا رسول اللَّه و إقام الصّلاة و إيتاء الزّكاة و حجّ البيت و صوم رمضان.
اسلام بر پنج چيز استوار شده شهادت اينكه خدائى جز خداى يگانه نيست و محمد پيغمبر خدا است و بپاداشتن نماز و اداى زكاة و زيارت خانه و روزه رمضان.
1096 _ بيت لا صبيان فيه لا بركة فيه.
خانه كه بچه در آن نيست بركت در آن نيست.
1097 _ بين العالم و العابد سبعون درجة.
ميان عالم و عابد هفتاد درجه است.
1098 _ بين العبد و بين الكفر ترك الصّلوة.
ميان بنده و كفر ترك نماز فاصله است.
1099 _ بين العبد و الجنّة سبع عقاب أهونها الموت و أصعبها الوقوف بين يدي اللَّه تعالى إذا تعلّق المظلومون بالظّالمين.
ميان بنده و بهشت هفت عقبه است كه آسانتر از همه مرگ است و سختتر از همه توقف در پيشگاه خداست هنگامى كه ستم كشان دامن ستمگران را بگيرند.
1100 _ بين يدي السّاعة أيّام الهرج.
پيش از رستاخيز روزگارى آشفته است.
