نهج الفصاحه حدیث ٢٩٠١ تا ٣٠٠٠

(زمان خواندن: 9 - 18 دقیقه)

2901 _ من كان يؤمن باللَّه و اليوم الآخر فلا يروعنّ مسلما.

هر كه بخدا و روز جزا مؤمن است مسلمانى را نترساند.

2902 _ من كتم شهادة إذا دعى إليها كان كمن شهد بالزّور.

هر كه شهادتى را كه از او خواسته اند نهان دارد چنانست كه شهادت دروغ داده باشد.

2903 _ من كنتم علما عن أهله ألجم يوم القيامة لجاما من نار.

هر كه علمى را از اهل آن نهان دارد روز قيامت لگامى از آتش بر او زنند.

2904 _ من كرم أصله و طاب مولده حسن محضره.

هر كه اصلش گرامى و مولدش پاكيزه باشد محضرش نيكست.

2905 _ من لم يرض بقضاء اللَّه و لم يؤمن بقدر اللَّه فليلتمس إلها غير اللَّه.

هر كه بقضاى خدا رضا نيست و بتقدير خدا ايمان ندارد خدائى غير خداى يكتا بجويد.

2906 _ من مات على شي ء بعثه اللَّه عليه.

هر كه بحالى بميرد خدا وى را بهمان حال بر انگيزد.

2907 _ من قضى لأخيه المسلم حاجة كان له من الأجر كمن حجّ و اعتمر.

هر كه حاجت برادر مسلمان خويش بر آرد چنانست كه حج كرده و عمره گذاشته باشد.

2908 _ من قضي لأخيه المسلم حاجة كان له من الأجر كمن خدم اللَّه عمره.

هر كه حاجت برادر مسلمان خويش را برآرد چنانست كه همه عمر خويش را خدمت خدا كرده باشد.

2909 _ من قطع رحما أو حلف على يمين فاجرة رأى و باله قبل أن يموت.

هر كه از خويشاوند ببرد يا قسم دروغ خورد پيش از آنكه بميرد وبال آن ببيند.

2910 _ من كان حالفا فلا يحلف إلّا باللَّه.

هر كه قسم بايدش خورد جز بخدا قسم نخورد.

2911 _ من كان سهّلا هيّنا ليّنا حرّمه اللَّه على النّار.

هر كه آسانگير و نرم و ملايم باشد خدا او را بجهنم حرام كند.

2912 _ من كان عليه دين فهمّ بقضائه لم يزل معه من اللَّه حارس.

هر كه قرضى داشته باشد و قصد پرداخت آن كند پيوسته نگهبانى از جانب خدا بر او گماشته باشد.

2913 _ من كان له قلب صالح تحنّن اللَّه عليه.

هر كه قلبى خوب داشته باشد خدا بوى مشتاقست.

2914 _ من كان له وجهان في الدّنيا كان له يوم القيامة لسانان من نار.

هر كه در دنيا دو رو باشد روز قيامت دو زبان از آتش دارد.

2915 _ من كان يؤمن باللَّه و اليوم الآخر فليحسن إلى جاره و من كان يؤمن باللَّه و اليوم الآخر فليكرم ضيفه و من كان يؤمن باللَّه و اليوم الآخر فليقل خيرا أو ليسكت.

هر كه بخدا و روز جزا ايمان دارد با همسايه خويش نكوئى كند هر كه بخدا و روز جزا ايمان دارد مهمان خويش را گرامى دارد هر كه بخدا و روز جزا ايمان دارد سخن بخير گويد يا خاموش ماند.

2916 _ من قاد أعمى أربعين خطوة غفر له ما تقدّم من ذنبه.

هر كه كورى را چهل قدم بكشد گناهان گذشته اش آمرزيده شود.

2917 _ من قبّل بين عيني أمّه كان له سترا من النّار.

هر كه پيشانى مادر خويش را ببوسد از آتش جهنم مصون شود.

2918 _ من قتل عصفورا بغير حقّ سأله اللَّه عنه يوم القيامة.

هر كه گنجشكى را بناحق بكشد خدا روز قيامت از وى باز خواست كند.

2918 _ من عفا عند القدرة عفا اللَّه عنه يوم العسرة.

هر كه هنگام قدرت ببخشد خدا در روز سختى او را ببخشد.

2919 _ من علّم علما فله أجر من عمل به لا ينقص من أجر العامل.

هر كه علمى ياد دهد، پاداش كسى كه بدان عمل ميكند از اوست و پاداش عامل كاسته نشود.

2920 _ من عيّر أخاه بذنب لم يمت حتّى يعمله.

هر كه برادر خويش را بگناهى سرزنش كند نميرد تا مرتكب آن شود.

2921 _ من غرس غرسا لم يأكل منه آدميّ و لا خلق من خلق اللَّه إلّا كان له صدقة.

هر كه درختى بكارد هر بار كه انسانى يا يكى از مخلوق خدا از آن بخورد براى وى صدقه اى محسوب شود.

2922 _ من غشّنا فليس منّا، المكر و الخداع في النّار.

هر كه با ما نادرستى كند از ما نيست مكر و خدعه در جهنمست.

2923 _ من طلب العلم كان كفّارة لما مضى.

هر كه علم جويد كفاره گناهان گذشته وى باشد.

2924 _ من طلب العلم ليجاري به العلماء أو ليماري به السّفهاء أو يصرف به وجوه النّاس إليه أدخله اللَّه النّار.

هر كه علم جويد كه بوسيله آن با دانشوران همچشمى كند يا با سفيهان مجادله كند يا توجه عامه را بسوى خود جلب كند خدايش بجهنم برد.

2925 _ من عال ثلاث بنات فأدّبهنّ و زوّجهنّ و أحسن إليهنّ فله الجنّة.

هر كه سه دختر داشته باشد و تربيتشان كند و شوهرشان دهد و با آنها نيكوئى كند پاداش او بهشتست.

2926 _ من عدّ غدا من أجله فقد أساء صحبة الموت.

هر كه فردا را از عمر خويش شمارد مرگ را خوب نشناخته است.

2927 _ من حضر معصية فكرهها فكأنّما غاب عنها و من غاب عنها فرضيها فكأنّه حضرها.

هر كس ناظر معصيتى باشد و آن را منفور دارد چنانست كه غايب بوده و هر كس از معصيتى كه در غياب او كرده اند خشنود باشد چنانست كه ناظر آن بوده است.

2928 _ من حلف بغير اللَّه فقد أشرك.

هر كه بغير خدا قسم خورد مشركست.

2929 _ من خبّب زوجة امرء أو مملوكه فليس منّا.

هر كه همسر كسى يا مملوك او را فريب دهد از ما نيست.

2930 _ من دعا إلى هدى كان له من الأحر مثل أجور من تبعه لا ينقص ذلك من أجورهم شيئا و من دعا إلى ضلالة كان عليه من الإثم مثل آثام من تبعه لا ينقص ذلك من آثامهم شيئا.

هر كه به هدايتى دعوت كند پاداش وى چون پاداش همه كسانى است كه پيروى آن كنند و از پاداش آنها چيزى نميكاهد و هر كه بضلالتى دعوت كند گناه وى مثل گناهان همه كسانيست كه پيروى آن كنند و از گناه آنها چيزى نميكاهد.

2931 _ من باع دارا ثمّ لم يجعل ثمنها في مثلها لم يبارك له فيها.

هر كه خانه اى فروشد و با قيمت آن خانه ديگر نخرد بركت نيابد.

2932 _ من باع عيبا لم يبيّنه لم يزل في مقت اللَّه و لم تزل الملائكة تلعنه.

هر كه چيز معيوبى فروشد و نگويد پيوسته در دشمنى خدا باشد و فرشتگان پيوسته او را لعنت كند.

2933 _ من باع عقر دار من غير ضرورة سلّط اللَّه على ثمنها تالفا يتلفه.

هر كه بدون ضرورت خانه اى را بفروشد خدا تلف كننده اى را بگمارد كه قيمت آن را تلف كند.

2934 _ من بدأ بالكلام قبل السّلام فلا تجيبوه.

هر كه پيش از اسلام سخن آغازد جوابش مدهيد.

2935 _ من ترك الرّمى بعد ما علمه فإنّها نعمة كفّرها.

هر كه تيراندازى را تعليم گرفته باشد و ترك كند نعمتى را كفران كرده است.

2936 _ من تزوّج فقد استكمل نصف الإيمان فليتّق اللَّه في النّصف الباقي.

هر كه زن بگيرد يك نيمه ايمان خويش را كامل كرده از خدا در باره نيم ديگر بترسد.

2937 _ من تمنّى على أمّتي الملاء ليلة واحدة أحبط اللَّه عمله أربعين سنة

هر كه براى امت من يك شب آرزوى گرانى كند خدا چهل سال عبادت او را باطل كند.

2938 _ من أفتى بغير علم كان إثمه على من أفتاه و من أشار على أخيه بأمر يعلم أنّ الرّشد في غيره فقد خانه.

هر كه بدون علم فتوى دهد گناه حاصل از آن را بگردن دارد و هر كه ببرادر خويش كارى سفارش كند و داند كه مصلحت در غير آنست بوى خيانت كرده است.

2939 _ من اقتصد أغناه اللَّه، و من بذّر أفقره اللَّه، و من تواضع رفعه اللَّه، و من تجبّر قصمه اللَّه

هر كه ميانه روى كند خدا بى نيازش كند و هر كه اسراف كند خدا فقيرش كند و هر كه فروتنى كند خدايش بر دارد و هر كه بزرگى فروشد خدايش درهم شكند.

2940 _ من أكرم امرأ مسلما فإنّما يكرم اللَّه تعالى.

هر كه مسلمانى را گرامى دارد خداى والا را گرامى داشته است.

2941 _ من أكثر من الاستغفار جعل اللَّه له من كلّ همّ فرجا و من كلّ ضيق مخرجا و رزقه من حيث لا يحتسب.

هر كه استغفار كند خدا براى او از هر غمى گشايش و از هر تنگنائى مفرى پديد آرد. و او را از جايى كه انتظار ندارد روزى دهد.

2942 _ من أكل بالعلم طمس اللَّه على وجهه و ردّه على عقبه و كانت النّار أولى به.

هر كه بوسيله علم نان خورد خدا چهره او را دگرگون كند و كارش را واژگون كند و جهنم سزاوار او باشد.

2943 _ من أنظر معسرا إلى ميسرته أنظره اللَّه بذنبه إلى توبته.

هر كه تنگدستى را مهلت دهد تا گشايش يابد خدا گناهش را مهلت دهد تا توبه كند.

2944 _ من أطعم مريضا شهوته أطعمه اللَّه من ثمار الجنّة.

هر كه غذاى دلخواه مريضى را به او بخوراند خدا از ميوه هاى بهشت باو بخوراند.

2945 _ من أعان ظالما سلّطه اللَّه عليه

هر كه ستمگرى را اعانت كند خدايش بر او مسلط كند.

2946 _ من أعان على خصومة بظلم لم يزل في سخط اللَّه حتّى ينزع

هر كه بوسيله ستمى بر خصومتى كمك كند پيوسته مورد خشم خدا باشد تا دست بردارد.

2947 _ من أعان ظالما ليدحض بباطله حقّا فقد برئت منه ذمّة اللَّه و رسوله

هر كه ستمگرى را اعانت كند كه بوسيله باطل خويش حقى را پايمال كند، از حمايت خدا و پيغمبر برون باشد.

2948 _ من أعطى حظّه من الرّفق فقد أعطى حظّه من الخير و من حرم حظّه من الرّفق فقد حرم حظّه من الخير.

هر كه را از ملايمت بهره داده اند از نيكى بهره اش داده اند و هر كه را از ملايمت محروم كرده اند از نيكى بى نصيبش كرده اند.

2949 _ من اغتيب عنده أخوه المسلم فلم ينصره و هو يستطيع نصره أذلّه اللَّه تعالى في الدّنيا و الآخرة.

هر كه برادر مسلمانش را در حضور او غيبت كنند و تواند ياريش كند يارى وى نكند خدا او را در دنيا و آخرت خوار كند.

2950 _ من أصيب بمصيبة في ماله أو جسده و كتمها و لم يشكها إلى النّاس كان حقّا على اللَّه أن يغفر له.

هر كه در مال يا تن خويش بليه اى داشته باشد و پنهان كند و شكايت آن بمردم نبرد بر خدا واجب است كه بيامرزدش.

2951 _ من أطعم مسلما جائعا أطعمه اللَّه من ثمار الجنّة.

هر كه مسلمان گرسنه اى را غذا دهد خدا از ميوه هاى بهشت باو بخوراند.

2952 _ من اشترى سرقة و هو يعلم أنّها سرقة فقد شرك في عارها و إثمها.

هر كه مال دزدى را بخرد و بداند كه دزديست در ننگ و گناه آن شريكست.

2953 _ من أصاب حدّا فعجّل عقوبته في الدّنيا فاللَّه أعدل من أن يثني على عبده العقوبة في الآخرة، و من أصاب حدّا فستره اللَّه عليه فاللَّه أكرم من أن يعود في شي ء قد عفا عنه.

هر كه گناهى كند و در دنيا عقوبت آن ببيند خدا عادل تر از آنست كه بار ديگر بنده خويش را در آخرت عقوبت كند و هر كه گناهى كند و خدا آن را بپوشاند خدا كريمتر از آنست كه به بخشيده خود باز گردد.

2954 _ من أصبح و همّه التّقوى ثمّ أصاب فيما بين ذلك ذنبا غفر اللَّه له.

هر كه روز آغاز دو سر پرهيزكارى داشته باشد و در اين اثنا گناهى كند خدا وى را بيامرزد.

2955 _ من أصبح و همّه غير اللَّه فليس من اللَّه في شي ء و من أصبح لا يهتمّ بالمسلمين فليس منهم.

هر كه روز آغازد و توجه او بغير خدا باشد با خدا كارى ندارد و هر كه روز آغازد و بكار مسلمانان توجهى نداشته باشد مسلمان نيست.

2956 _ من أصبح مطيعا للَّه في والديه أصبح له بابان مفتوحان من الجنّة و إن كان واحدا فواحد

هر كه روز آغازد و در كار پدر و مادر خويش مطيع خدا باشد، دو در از بهشت بر او گشوده باشد و اگر يكى باشد يكى.

2957 _ من استطاع منكم أن يستر أخاه المؤمن بثوبه فليفعل.

هر كس از شما تواند برادر مؤمن خويش را بجامه اى بپوشاند، بپوشاند.

2958 _ من استعفّ أعفّه اللَّه و من استغنى أغناه اللَّه.

هر كه عفت جويد خدايش عفت دهد و هر كه غنا طلبد خدايش غنى كند.

2959 _ من أذنب و هو يضحك دخل النّار و هو يبكي.

هر كه گنه كند و خندان باشد وارد جهنم شود و گريان باشد.

2960 _ من أراد أن يعلم ماله عند اللَّه فلينظر ما للَّه عنده.

هر كه خواهد بداند نزد خدا چه دارد بنگرد خدا نزد وى چه دارد.

2961 _ من أراد أن تستجاب دعوته و أن تكشف كربته فليفرج عن معسر.

هر كه خواهد دعوتش مستجاب شود و غمش از پيش برخيزد تنگ دستى را گشايش دهد.

2962 _ من أراد أمرا فشاور فيه امرءا مسلما وفّقه اللَّه لأرشد أموره.

هر كه اراده كارى كند و با مرد مسلمانى در باره آن مشورت كند خدايش بمعقولترين كارها توفيق دهد.

2963 _ من أرضى والديه فقد أرضى اللَّه و من أسخط والديه فقد أسخط اللَّه.

هر كه پدر و مادر خويش را خشنود كند خدا را خشنود كرده و هر كه پدر و مادر خويش را خشمگين كند خدا را خشمگين كرده است.

2964 _ من ازداد علما و لم تزدد في الدّنيا زهدا لم يزدد من اللَّه إلّا بعدا.

هر كه علمش فزون شود و بى رغبتى وى بدنيا فزون نشود دوريش از خدا بيشتر شود.

2965 _ من استطاع منكم أن يقي دينه و عرضه بماله فليفعل.

هر كه از شما تواند دين و آبرو را بمال خود حفظ كند، حفظ كند

2966 _ من استطاع منكم أن ينفع أخاه فلينفعه.

هر كه از شما تواند ببرادر خويش نفع برساند، برساند.

2967 _ من أخطأ خطيئة أو أذنب ذنبا ثمّ ندم فهو كفّارته.

هر كه خطائى كند يا گناهى از او سر زند آنگاه پشيمان شود پشيمانى كفاره اوست.

2968 _ من إدّان دينا ينوي قضاءه أدّاه اللَّه عنه يوم القيمة.

هر كه دينى بعهده دارد كه نيت پرداخت آن دارد، خدا روز قيامت قرض وى را ادا كند.

2969 _ من أذلّ نفسه في طاعة اللَّه فهو أعزّ ممّن تعزّز بمعصية اللَّه

هر كه خويشتن را در اطاعت خدا خوار كند از كسى كه به معصيت خدا عزت جسته باشد عزيزتر است.

2970 _ من أذلّ عنده مؤمن فلم ينصره و هو يقدر على أن ينصره أذلّه اللَّه على رؤس الأشهاد يوم القيامة.

هر كه مؤمنى را پيش او خوار كنند و تواند يارى او كند و نكند روز قيامت خدا پيش همگان خوارش كند.

2971 _ من أذنب ذنبا فعلم أنّ له ربّا إن شاء غفر له و إن شاء عذّبه كان حقّا على اللَّه أن يغفر له.

هر كه گناهى كند و داند كه پروردگارى دارد كه اگر خواهد گناه وى بيامرزد و اگر خواهد عذابش كند بر خدا واجب است كه بيامرزدش.

2972 _ من أذنب ذنبا فعلم أنّ اللَّه قد اطّلع عليه غفر له و إن لم يستغفر.

هر كه گناهى كند و داند كه خدا ناظر وى بوده، خدا بيامرزدش و گر چه آمرزش نخواهد.

2973 _ من أحبّ أن يبسط له في رزقه و أن ينسأ له في أجله فليصل رحمه.

هر كه دوست دارد كه روزى وى گشاده كنند و زندگيش طولانى شود با خويشاوند پيوند گيرد.

2974 _ من احتجب عن النّاس لم يحجب عن النّار.

هر كه در بمردم ببندد از جهنم مصون نماند.

2975 _ من احتكر على المسلمين طعامهم ضربه اللَّه بالجذام.

هر كه خوراك مسلمانان را احتكار كند خدا بخوره مبتلايش كند.

2976 _ من أحسن فيما بينه و بين اللَّه كفاه اللَّه ما بينه و بين النّاس و من أصلح سريرته أصلح اللَّه علانيته.

هر كه رابطه خويش را با خدا نيك كند خدا رابطه وى با مردم نيك كند و كسى كه باطن خويش به صلاح آرد خدا ظاهر وى بصلاح آرد.

2977 _ من أحسن الرّمى ثمّ تركه فقد ترك نعمة من النّعم.

هر كه تير اندازى بداند و آن را ترك كند يكى از نعمتها را ترك كرده است.

2978 _ من أخاف مؤمنا كان حقّا على اللَّه أن لا يؤمنه يوم القيمة

هر كه مؤمنى را بترساند بر خدا واجب است روز قيامت ايمنش نكند نكند.

2979 _ من أخذ أموال النّاس يريد أداءها أدّى اللَّه عنه و من أخذها يريد إتلافها أتلفه اللَّه.

هر كه مال مردم بگيرد و اراده پرداخت آن داشته باشد خدا پرداخت آن كند و هر كه بگيرد و اراده تلف كردن داشته خدا آن را تلف كند.

2980 _ من اتّقى اللَّه كلّ لسانه و لم يشف غيظه.

هر كه از خدا بترسد زبانش كند شود و خشم خويش آشكار نكند.

2981 _ من اتّقى اللَّه وقاه كلّ شي ء.

هر كه از خدا بترسد خدا او را از همه چيز محفوظ دارد.

2982 _ من أجرى اللَّه على يديه فرجا لمسلم فرّج اللَّه عنه كرب الدّنيا و الآخرة.

هر كه خدا بدست وى گشايشى براى مسلمانى پديد آرد خدا محنت دنيا و آخرت از او بردارد.

2983 _ من أحبّ للَّه و أبغض للَّه و أعطى للَّه و منع للَّه فقد استكمل الإيمان.

هر كه براى خدا دوست دارد و براى خدا دشمن دارد و براى خدا عطا كند و براى خدا منع كند به كمال ايمان رسيده است.

2984 _ من أحبّ شيئا أكثر من ذكره.

هر كه چيزى را دوست دارد ياد آن بسيار كند.

2985 _ من أحبّ دنياه أضرّ بآخرته و من أحبّ آخرته أضرّ بدنياه فآثروا ما يبقى على ما يفنى.

هر كه دنيا را دوست دارد آخرت خود را زيان زند و هر كه آخرت را دوست دارد بدنياى خويش زيان زند، پس آنچه را باقيست بر آنچه فانيست ترجيح دهيد.

2986 _ من أحبّ قوما حشره اللَّه في زمرتهم.

هر كه گروهى را دوست دارد خدا وى را با آنها محشور كند.

2987 _ من أحبّ أن يجد طعم الإيمان فليحبّ المرء لا يحبّه إلّا للَّه.

هر كه دوست دارد لذت ايمان بچشد كسى را دوست دارد كه او را جز براى خدا دوست ندارد.

2988 _ من ابتلى بالقضاء بين المسلمين فليعدل بينهم في لحظه و إشارته و مجلسه.

هر كه بقضاوت ميان مسلمانان مبتلا شود ميان آنها در نظر و اشاره و مجلس خويش برابرى نهد.

2986 _ من ابتلى بالقضاء بين المسلمين فلا يرفع صوته على أحد الخصمين إلّا يرفع على الآخر.

هر كه بقضاوت ميان مسلمانان مبتلا شود صداى خويش بر يكى از مدعيان بلند نكند مگر اينكه بر ديگرى نيز بلند كند.

2990 _ من ابتلى فصبر و أعطى فشكر، و ظلم فغفر و ظلم فاستغفر أولئك لهم الأمن و هم مهتدون.

هر كه مبتلا شود. و صبر كند و عطايش دهند و شكر كند و ظلم بيند و ببخشد و ظلم كند و آمرزش طلبد آنان در امانند و آنها هدايت يافتگانند.

2991 _ من أتى عرّافا أو كاهنا فصدّقه بما يقول فقد كفر بما أنزل على محمّد صلّى اللَّه عليه و آله.

هر كه پيش غيبگو يا كاهن رود و گفته او را تصديق كند بدين محمد كافر شده است.

2992 _ من أتى إليكم معروفا فكافئوه فإن لم تجدوا فادعوا له.

هر كه با شما نكوئى كرد عوضش دهيد و اگر نتوانيد براى او دعا كنيد.

2993 _ من أتاه أخوه متنصّلا فليقبل ذلك منه محقّا أو مبطلا فإن لم يفعل لم يرد علىّ الحوض.

هر كه برادرش بعذر خواهى پيش وى آيد بايد عذر وى را درست باشد يا نادرست بپذيرد و اگر نپذيرد بر من بحوض در نيايد.

2994 _ من اتّقى اللَّه أهاب اللَّه منه كلّ شي ء و من لم يتّق اللَّه أهابه اللَّه من كلّ شي ء.

هر كه از خدا بترسد خدا همه چيز را ازو بترساند و هر كه از خدا نترسد خدا وى را از همه چيز بترساند.

2995 _ من رمى مؤمنا بكفر فهو كقتله.

هر كه مؤمنى را بكفر نسبت دهد چنانست كه او را كشته باشد.

2996 _ من روّع مؤمنا لم يؤمّن اللَّه روعته يوم القيامة و من سعى بمؤمن أقامه اللَّه مقام ذلّ و خزى يوم القيامة.

هر كه مؤمن را بترساند خدا روز قيامت ترس او را با امنيت بدل نكند و هر كه از مؤمنى بدگوئى كند خدا روز قيامت او خوار و زبونش كند.

2997 _ من زرع زرعا فأكل منه طير كان له صدقة.

هر كه كشتى كند و پرنده اى از آن بخورد براى وى صدقه اى محسوب شود.

2998 _ من زني خرج منه الإيمان فإن تاب تاب اللَّه عليه.

هر كه زنا كند ايمانش برود و اگر توبه كند خدا توبه او بپذيرد.

2999 _ من زنى أو شرب الخمر نزع اللَّه منه الإيمان كما يخلع الإنسان القميص من رأسه.

هر كه زنا كند يا شراب بنوشد خدا ايمان از او بكند همچنان كه انسان پيراهن از سر خويش بيرون ميكند.

3000 _ من زنى زنى به.

هر كه زنا كند با كسان وى زنا كنند.

نوشتن دیدگاه

تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید

مؤسسه جهانی سبطین علیهما السلام

loading...
اخبار مؤسسه
فروشگاه
درباره مؤسسه
کلام جاودان - اهل بیت علیهم السلام
آرشیو صوت - ادعیه و زیارات عقائد - تشیع

@sibtayn_fa





مطالب ارسالی به واتس اپ
loading...
آخرین
مولودی
ادعیه ماه رمضان
سخنرانی
تصویر

روزشمارتاریخ اسلام

1 رمضان

مرگ مروان بن حکم در اول رمضان سال ۶۵ هـ .ق. مروان در ۸۱ سالگی در شام به...


ادامه ...

4 رمضان

مرگ زیاد بن ابیه عامل معاویه در بصره در چهارم رمضان سال ۵۳ هـ .ق. زیاد در کوفه...


ادامه ...

6 رمضان

تحمیل ولایت عهدی به حضرت امام رضا علیه السلام توسط مأمون عباسی بعد از آنکه مأمون عباسی با...


ادامه ...

10 رمضان

١ ـ وفات حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) همسر گرامی پیامبر(صلی الله علیه و آله و...


ادامه ...

12 رمضان

برقراری عقد اخوت بین مسلمانان توسط رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) هنگامی که...


ادامه ...

13 رمضان

مرگ حجاج بن یوسف ثقفی،‌ حاکم خونخوار بنی امیه در سیزدهم رمضان سال ۹۵ هـ .ق حاکم خونخوار...


ادامه ...

14 رمضان

شهادت مختار بن ابی عبیده ثقفی در چهاردهم رمضان سال ۶۷ هـ .ق مختار بن ابی عبیده ثقفی...


ادامه ...

15 رمضان

١ ـ ولادت با سعادت سبط اکبر، حضرت امام مجتبی(علیه السلام)٢ ـ حرکت حضرت مسلم بن عقیل...


ادامه ...

16 رمضان

ورود محمد بن ابی بکر به مصر در شانزدهم رمضان سال ۳۷ هـ .ق محمد بن ابی بکر...


ادامه ...

17 رمضان

١ ـ معراج پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد بن عبدالله (صلی الله علیه و آله و سلم)٢...


ادامه ...

19 رمضان

ضربت خوردن امیرمؤمنان حضرت امام علی (علیه السلام) در محراب مسجد کوفه در نوزدهم ماه مبارک رمضان سال...


ادامه ...

20 رمضان

فتح مکه توسط سپاهیان اسلام در روز بیستم رمضان سال هشتم هـ .ق سپاهیان اسلام به فرماندهی رسول...


ادامه ...

21 رمضان

١ ـ شهادت مظلومانه امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام٢ ـ بیعت مردم با امام حسن مجتبی علیه...


ادامه ...

23 رمضان

نزول قرآن کریم در شب بیست و سوم رمضان کتاب آسمانی مسلمانان، قرآن مجید نازل گردید. برخی چنین...


ادامه ...

29 رمضان

وقوع غزوه حنین در بیست و نهم رمضان سال هشتم هـ .ق غزوه حنین به فرماندهی رسول گرامی...


ادامه ...

30 رمضان

درگذشت ناصر بالله عباسی در سی ام رمضان سال ۶۲۲ هـ .ق احمد بن مستضیء ناصر بالله درگذشت....


ادامه ...
0123456789101112131415

انتشارات مؤسسه جهانی سبطين عليهما السلام
  1. دستاوردهای مؤسسه
  2. سخنرانی
  3. مداحی
  4. کلیپ های تولیدی مؤسسه

سلام ، برای ارسال سؤال خود و یا صحبت با کارشناس سایت بر روی نام کارشناس کلیک و یا برای ارسال ایمیل به نشانی زیر کلیک کنید[email protected]

تماس با ما
Close and go back to page