آيا سخن قاضى عياض صحيح است كه مى گويد: «اگر كسى بگويد پيامبر در حال جهاد فرار كرده بايد توبه كند وگرنه بايد كشته شود، چون شخصيت پيامبر را تنقيص كرده است؟ المواهب اللدنية 1: 98 ـ قسطلانى
و قرطبى مى گويد: هر كس يكى از صحابه را نكوهش كند و يا او را در روايتش مورد طعن قرار دهد، خداى متعال را رد كرده و شرايع مسلمانان را باطل كرده است. تفسير قرطبى 16: 297
راستى اگر اين جملات توهين شمرده شده و موجب اعدام است. آيا نسبت ديوانگى و هذيان به پيامبر توهين شمرده نمى شود؟ و گوينده آن مهدور الدم نيست؟
امام بخارى در هفت جا از كتاب خود و مسلم در سه جا از كتاب خود آورده است كه عمر بن الخطاب اين تعبير را نسبت به پيامبر داشته است. بخارى كتاب المرضى، ج 4 ص 7 باب 17 ـ كتاب الجهاد ج 2 ص 178 باب 172 ـ كتاب جزيه ج 2 ص 2 2
باب6 و كتاب مغازي ج 3 ص 91 باب 78 كتاب الاعتصام باب 26. مسلمج 3 ص 69: كتاب وصيت باب 5 ج
22. چاپخانه مصطفى البابى، مصر
غزالى مى گويد: «قال عمر: دعوا الرجل فانه ليهجر». سرالعالمين ص 4 دارالافاق قاهره 1421 هـ الطبقات الكبرى 2: 243 و 244، عن علىو
جابر وعمر. مسند احمد 3: 346 ـ مجمع الزوائد 4: 39 و 391
-------------------------------------------
سوال کننده : مهدی الهی
منبع : www.alsoal.ir

نوشتن دیدگاه