1ـ حموى بغدادى درباره سجستان مى گويد: «و أجلَّ من هذا كله انه لعن علي بن ابيطالب ـ رضي اللّه عنه ـ على منابر الشرق والغرب ولم يلعن على منبرها إلاّ مرة وامتنعوا على بني امية حتى زادوا في عهدهم أن لا يلعن على منبرهم أحد... وأي شرف أعظم من امتناعهم من لعن أخي رسول اللّه. على منبرهم وهو يُلعن على منابر الحرمين مكة والمدينة؟».معجم البلدان 3: 191
يعنى حضرت على ـ در دوران بنى اميه ـ در مشرق و مغرب بلاد اسلامى بر سر منابر مورد لعن قرار گرفت و تنها جائى كه با اين بدعت مخالفت كردند ـ اهالى سيستان بودند و اين يك شرافت بزرگى براى آنان است كه از لعن كردن برادر رسول اللّه ـ صلى الله عليه و آله سلّم ـ امتناع كردند.
2ـ ابوالفرح اصفهانى مى گويد: «نال المغيرة امام مالك درباره مغيرة بن شعبة مى گويد: كان نكّاحاً للنساء وكان يقول: صاحب الواحدة ان حاضت حاض
معها وان مرضت مرض معها و صاحب الثنتين بين نارين يشتعلان فكان ينكح اربعا ويطلقهن جميعا وقال غيره:
تزوج ثمانين امراة. وقيل ثلاث مائة امراة. وقيل أحصن بألف امراة، البداية والنهاية 5: 293. وابوالفرج اصبهانى
از او به عنوان زناكار تعبير مى كند. الاغانى 14: 142.
مدائنى مى گويد: او در جاهليت زناكارترين افراد بوده و پس از اسلام نيز آثار آن بر او مانده و در دوران
استاندارى بصره اين عمل زشت از او ظاهر شد.
شرح ابن ابى الحديد 12: 239. ذهبى مى گويد: كان المغيرة ينال فى خطبته من على و أقام خطباء ينالون
منه. يعنى مغيره در سخنرانى خود به حضرت على دشنام مى داد و سخنرانها را نيز به سب و دشنام
على وادار مى كرد.
سير اعلام النبلاء 3: 31. من علي ولعنه ولعن شيعته».الاغاني 17: 138
در حاليكه به نقل امام احمد، پيامبر ـ صلى الله عليه و آله سلّم ـ به حضرت على فرمود: «من سبّك فقد سبني». مسند احمد 1 : 228 ح 2681 . يعنى كسى كه تو را دشنام دهد مرا دشنام داده است.
-----------------------------------
پرسش گر : حسین ربانی
منبع : www.alsoal.ir