شعر «مثنوی آیینه ها »

(زمان خواندن: 1 دقیقه)

نــورها، از پرتــو روبنــد تــــوست
آفتـاب خانـــه ام، لبخـنــد تـــوست
دیــد شــرح حــال او ناگفتنـــــی ست
ای زبانــــم لال، زهــــرا رفتنـی ست
چشم بر رخ، اشک نم نم می فروخت
نرگسش بر لالـه، شبنـــم می فروخت
آتشـــی در دل، ولــــی بی دود داشت
بر لــب لــرزان خــود، بــدرود داشت
گفــت: روز وصــل را شـام آمده ست
آفتــــابــم بر لــب بـــام آمــــــده ســـت
دیـــده ام را بر گشـــودن نیست تـــاب
فصـــــل آخــر را بخوان از این کتاب
ای مـــرا آیینــه؛ تصـــویــــرم ببیــــن
آخــریـن دیـــــدار شــد، سیـــرم ببیـن