اینک شهرداری مدینه در عملی کاملا خلاف شرع، عرف، عقل، عدل و تاریخ، با تخریب و الحاق مسجد حضرت فاطمه (س) به پارک فتح، قدم جدی دیگری در راه محو آثار اسلامی و به فراموشی سپردن نام اهلبیت عصمت و طهارت (س) برداشته است.
به گزارش شیعه آنلاین، شهرداری مدینه در عملی کاملا خلاف شرع، عقل، تاریخ و عرف، با تخریب و الحاق مسجد حضرت فاطمه (س) به پارک، گام جدی دیگری در راه محو آثار اسلامی و به فراموشی سپردن نام اهلبیت عصمت و طهارت (س) برداشته است.
محوطهای که سابقا "مسجد حضرت فاطمه زهرا (س)" در آن وجود داشت و به عنوان یکی از مساجد سبعه، از اماکن مقدس و مورد زیارت حجاج و زائران در شهر مدینه منوره بود، توسط شهرداری مدینه به پارکی که برای تفریح و تفرج مردم ساخته و به نام "حدیقه الفتح (پارک فتح)" نامگذاری شده است ملحق گردید!
عجیب اینکه یک سایت وابسته به صدا و سیما، با انتشار خبر و عکس بازگشایی این بخش از پارک، از این واقعه با خوشحالی یاد کرده و بدون توجه به عمق این فاجعه فرهنگی و مذهبی نوشته است: «پس از سالها حسرت زایران حرم پیامبر مبنی بر حضور در مسجد حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ در مساجد سبعه، و وجود محدودیتهایی که هر ساله نسبت به سال قبل تشدید میشد، درب محوطه ورودی مسجد حضرت زهرا (س) در این قسمت بازگشایی شد»!!
اگرچه ابراز خشنودی خبرنگار این سایت، از روی اخلاص و علاقه بوده است، اما ـ صرف نظر از اشکالات شرعی این تصرف و الحاق ـ توجه به لایه های زیرین این عمل وهابیون، و نیز سابقه آنان در محو و تخریب آثار اسلامی و اهلبیتی، بروشنی از نیت پلید آنان پرده بر میدارد.
زائران و شیعیانی که غریبانه در کنار مسجد عبادت می کنند
تاریخچه مساجد سبعه به صدر اسلام بازمیگردد. در شمال غربي شهر مدينه، رشته كوهي به نام «سلع» قرار دارد كه در سال پنجم هجري شاهد جنگ خندق بود. پيامبر اکرم(صلی الله علیه و اله)در اين جنگ با پيشنهاد سلمان فارسي در اطراف مدينه به حفر خندق پرداختند. مسير این خندق كه طولی قريب ده كيلومتر و عرضی نزدیک به پنج متر داشت، از نزديك مسجد ذوقبلتين كه زميني هموار بود و در غرب مدينه قرار دارد، آغاز می شد و به صورت نيم دايره با عبور از كنار كوه سلع تا نزديكي مسجد "اجابه" كه اكنون "بنو معاويه" ناميده مي‌شود، امتداد داشت.
بخشي از مدينه كه پوشيده از نخلستان‌ها بود، از نظر نظامي قابل استفاده براي نبرد نبود و بخشي هم در محاصره خندق قرار داشت. كوه‌هاي "سلع" هم كه خود مانعي طبيعي به شمار مي‌رفت، محل استقرار سپاه اسلام بود و منطقه نبرد در مقابل آن قرار داشت. پيامبر(صلی الله علیه و اله) و اصحاب، از بالاي رشته كوه سلع، نظاره‌گر سپاه كفار بوده و نمازهاي خود را در همانجا به جای آورده‌اند. بعدها در محل نماز آنان مساجدي ساخته شده تا ياد و نام آنان حفظ شود.
تعداد اين مساجد كه از مساحت كمي برخوردار بودند ـ و به دلیل موقعیت کوهستانی، شکل پلکانی داشته و دارای پستی و بلندی بودند ـ به شش عدد مي‌رسد كه با مسجد ذوقبلتين، هفت عدد مي‌شود: 1.مسجد فتح، 2.مسجد سلمان، 3.مسجد علي (س)، 4. مسجد فاطمه(س)، 5.مسجد ابوبكر، 6.مسجد عمر، 7. مسجد ذوقبلتين.
مساجد سبعه در دوران وهابیت
پس از به قدرت رسیدن وهابیون در حجاز آنها تلاش زیادی برای محو آثار اسلامی و اهل بیتی نمودند. از جمله کمکم این مساجد را به سمت متروکه شدن پیش بردند و سرانجام در سال 1419 قمری (12 سال پیش) درب ورودی مسجد حضرت فاطمه (س) را با سیمان مسدود کردند. در نتیجه این مسجد به مخروبه تبدیل و سپس نابود شد.
کسانی که در سالهای اخیر به مدینه منوره مشرّف شده و به زبارت مساجد سبعه (معروف به زیارت دوره) رفتهاند دیدهاند که در محوطه مذکور، دیگر اثری از مسجد حضرت علی و حضرت زهرا ـ سلام الله علیهما ـ باقی نمانده و محل قبلی مسجد به صورت مسطح وجود داشت. لذا زایران ایرانی و عاشقان اهلبیت (س) با راهنمایی کسانی که از قبل با این محل آشنا بودند در این مکانها به اقامه نماز میپرداختند.
مساجد سبعه و پارک!!
اینک شهرداری مدینه در عملی کاملا خلاف شرع، عرف، عقل، عدل و تاریخ، با تخریب و الحاق مسجد حضرت فاطمه (س) به پارک فتح، قدم جدی دیگری در راه محو آثار اسلامی و به فراموشی سپردن نام اهلبیت عصمت و طهارت (س) برداشته است.
شایان ذکر است که قبل از بسته شدن مسجد به وسیله بتون و سیمان، بوتهها و درختان زیادی در اطراف مسجد به طور غیر عادی کاشته شده بود تا جایی که مسجد از فواصل نسبتاً نزدیک هم دیده نمیشد! بعد از این اقدام و رشد درختان در اطراف مسجد بود که سعودی ها اقدام به مسدود نمودن درب آن نمودند.
مسجدی که به دلیل عدم تعمیر و مرمت و براثر فرسایش در معرض تخریب قرار داشت رفتهرفته مقدار زیادی از آن تخریب شد و سپس با ساخته شدن پارک در اطراف آن، به مرور زمان به تلی از خاک تبدیل شد و وهابیان به بهانه حفظ فضای پارک، در زمین این خانه خدا و یادگار دخت پیامبر (ص) تصرف کردند و یک اثر دیگر از آثار باقیمانده تمدن اسلامی از بین رفت.