مردی می آید از تبار نور، از تبار عاشقان و شوریدگان. مردی که محمد صلی الله علیه وآله از گل خنده های نگاه او نشاط می یابد و ابوطالب در نیمه شب های بیداری دل، با او راز دل میگوید و فاطمه بنت اسد باغ چشمانش را به روی او میگشاید تا گل شادمانی را آبشار لبخند او شکوفا کند. مردی که طلوع مهرانگیز نگاهشْ دیگر بار حلاوت وصال و عشق را در چشمه لایزال به جان پاکان می نوشانْد و پیاله حیات عاشقانْ از نگاهش لبریز میشد. علی، فصیح ترین شعر حیات و زیباترین آواز آفرینش بود.
-------------------------------
ماهنامه گلبرگ 42
مقاله ها
متن ادبی «مردی از تبار نور»
- بازدید: 10738