چلچله ها به تمنّای پاسخ او، آمدن بهار را نوید میدهند. او که مهربانی را نثار عالمیان میکند و لاله ها در دشت دلدادگی از عشق او شور زندگی میگیرند. او که در کوچه باغ باورمان ماندنی و جاویدان است. او که قوهای سپیدبال آرام دریایی، صبحشان را با نام او آغاز میکنند. او که آفاق پرواز همه پرندگان مهاجر است. او که تجلّیِ هستی و مظهر ایمان است. او که شهر دلمان همراه با نفس پاک او نفس میکشد و نبض هستی اش به تپش می افتد. او که دنیا از برای جلوه تمام وجودش کوچک بود و هست. او که پایان شام انتظارمان و صبح صادق شام تارمان بود. آری، علی بهار جاودانی سال های زندگیِ همه ما انسانهاست.
-------------------------------
ماهنامه گلبرگ 42
متن ادبی «بهار جاودانی»
- بازدید: 7585