اشعاری از زنده یاد محمد رضا آقاسی

(زمان خواندن: 2 - 3 دقیقه)

از ذکر علی مدد گرفتیم *** آن چیز که میشود گرفتیم
در بوته ی آزمایش عشق *** از نمره ی بیست صد گرفتیم
دیدیم که رایت علی سبز *** معجون هدایت علی سبز
درچمبر آسمان آبی *** خورشید ولایت علی سبز
از باده ی حق سیاه مستیم *** اما زحمایت علی سبز
شیرین شکایت علی زرد *** فرهاد حکایت علی سبز
دستار شهادت علی سرخ *** لبخند رضایت علی سبز
در نامه ی ما سیاه رویان *** امضای عنایت علی سبز
یا علی در بند دنیا نیستم *** بنده ی لبخند دنیا نیستم
بنده ی آنم که لطفش دائم است *** با من و بی من به ذاتش قائم است
دائم الوصلیم اما بی خبر *** در پی اصلیم اما بی خبر
گفت پیغمبر که ادخال سرور *** فی قلوب المومنین اما به نور
نور یعنی اتشار روشنی *** تا بساط ظلم را بر هم زنی
هر که از سر سرور آگاه شد *** عشقبازان را چراغ راه شد
جاده ی حیرت بسی پرپیچ بود *** لطف ساقی بود وباقی هیچ بود
مکه زیر سایه ی خناس بود *** شیعه در بند بر العباس بود
حضرت صادق اگر ساقی نبود *** یک نشان از شیعگی باقی نبود
فقه شمشیر امام صادق است *** هر که بی شمشیر شد نالایق است
وای وی زقاب و قرب و های و هو *** می دهد بر اهل تقوا آبرو
گر چه تعلیمات مردم واجب است *** تزکیه قبل از تعلم واجب است
تربیت یعنی که خود را ساختن *** بعد از آن بر دیگران پرداختن
یک مسلمان آن زمان کامل شود *** که علوم وحی را عامل شود
نص قرآن مبین جز وحی نیست *** آیه ای خالی زامر و نهی نیست
با چراغ وحی بنگر راه را *** تا ببینی هر قدم الله را
گر مسلمانی سر تسلیم کو *** سجده ای هم سنگ ابراهیم کو
ساقی سرمست ما دیوانه نیست *** سرگذشت انبیاء افسانه نیست
آنچه در دستور کار انبیاست *** جنگ با مکر و فریب اغنیاست
چیست در انجیل و تورات و زبور *** آیه های نور و تسلیم وحضور
جمله ی ادیان زیک دین بیش نیست *** جز الوهیت رهی در پیش نیست
خانقاه و مسجد ودیر و کنشت *** هر که را دیدم به دل بت می سرشت
لیک در بتخانه دیدم بی عدد *** هر صنم سرگرم ذکر یا صمد
یا صمد یعنی که ما را بشکنید *** پیکر ما را در آتش افکنید
گر سبک گردیم در آتش چو دود *** میتوان تا مبداء خود پر گشود
ای خدا ای مبداء و میعاد ما *** دست بگشا بهر استمداد ما
ما اسیر دست قومی جاهلیم *** گر چه از چوبیم و از سنگ وگلیم
ای هزاران شعله در تیغت نهان *** خیز و ما را از منیت وا رهان
ای خدا ای مرجع کل امور *** باز گردان ده شبم درتور نور
در شب اول وضو از خون کنم *** خبس را از جان خود بیرون کنم
سر دهم تکبیر تکبیر جنون *** گویمت انا علیک الراجعون
خانه ات آباد ویرانم مکن *** عاقبت از گوشه گیرانم مکن
بنگر یک دم فراموشم کنی *** از بیان صدق خاموشم کنی
ما قلمهاییم دردست ولی *** کز لب ما میچکد ذکر علی
ذکر مولایم علی اعجاز کرد *** عقده ها را از زبانم باز کرد
نام او سر حلقه ی ذکر من است *** کز فروغ او زبانم روشن است
گر نباشد جذبه روشن نیستم *** این که غوغا میکند من نیستم
من چو مجنونم که در لیلای خود *** نیستم در هستی مولای خود
ذکر حق دل را تسلا می دهد *** آه مجنون بوی لیلا می دهد
جان مجنون قصد لیلایی مکن *** جان یوسف را زلیخایی مکن