درمقام و منزلت حضرت خديجه كبرى عليها السلام
همسر پيامبر گرامى اسلام حضرت مُحمّد بن عبداللَّه صلى الله عليه وآله
خديجه سرور نسوان عالم
خديجه افتخار نسل آدم
خديجه همسر پاك پيمبر
خديجه مادر زهرا اطهر
فراست آيت كبرايى اوست
سخاوت مظهر والايى اوست
زنى چون او سراپا عشق مطلق
بود زينت فزاى مهبط حق
به جز اين زن كدامين زن تواند
كه پا در خانه احمد رساند
بود او اولين بانوى اسلام
كه اسلام مُحمّد كرد اعلام
به اسلام و به دين حق گرائيد
به خاك پاى احمد جبهه سائيد
زنى با اين وقار و عزّ و تمكين
بود شايستهى صد گونه تحسين
چنين بانوى فرخ فال امجد
كه بر نسوان عالم شد سرآمد
ز يمن طالع بخت خداداد
خداخواهى به ياد احمد افتاد
دلش روشن ز نور احمدى شد
چو شد هم سوى احمد سرمدى شد
به فرقش ظل احمد سايه افكند
اساس همسرى را پايه افكند
از آن روزى كه شد همسوى خاتم
شگفتى آفريد آن زن به عالم
چو احمد تاج كرّمنا به سر زد
دو دست از روى همّت بركمر زد
كه گردد رهنماى ملك هستى
رهاند آدميّت را ز پستى
خديجه با تمام سعى و قدرت
پى تحكيم بنياد نبوت
برون دست خدايى ز آستين كرد
به پاى جان حمايت از امين كرد
در آن ظلمت سراى وحشت آور
جدا يكدم نگرديد از پيمبر
نهاد او هستى خود را به اميد
بدست مير مشعل دار توحيد
صفا بخشيد بيت مصطفى را
كه تا يارى كند دين خدا را
نهاد از لطف حق پا در حريمش
حمايت كرد از دُرّ يتيمش
زدين حق بناى محكمى ساخت
به كاخ كفر كيشان لرزه انداخت
بد اين اعجاز حى حق تعالى
كه اين زن گردد از انديشه والا
به سامان پيمبر مادرى كرد
به مهد مهر زهرا پرورى كرد
از آن مادر چنين دختر سرآورد
كه سر از خانهى حيدر برآورد
به تاريخ حياتش ثبت گرديد
كه در شعب ابوطالب چها ديد
شد از سوء مقال دوستانش
پر از خار ملامت بوستانش
ز خويشان و اقارب طرد گرديد
ز نامردم دلش پر درد گرديد
نشد آزرده خاطر زين مصائب
كه خود اين درد و غم را بود طالب
چو او از روى دنيا چشم پوشيد
نبى را اشك غم از ديده جوشيد
غمش در بيت احمد آتش افروخت
ز داغش قلب زهراى حزين سوخت
ز حق خواهم كه اين فرزانه مادر
كند از ما شفاعت روز محشر
بود مهرش عجين با تار و پودم
اگر اين چامه در وصفش سرودم
اگر كه طبع «قيصر» پر ز شور است
به خود بالد كه استادش سرور است
« قيصر » اصفهانى - سيّد محمد حسن صفوى پور
منبع : سایت حضرت خدیجه
