نیمه شب زمزمه ای هست بلند
که می گسلد مرا بند از بند
هست جانسوز تر از ناله نی
كرده صد زمزمه به یك ناله طی
چه روان بخش صدایی دارد
شور عشق است و نوایی دارد
نغمه هایی كه ز سازش خیزد
شور در چنگ دو عالم ریزد
بس كه با شور و نوا دمساز است
به سماوات طنین انداز است
آسمان ها همه با آن عظمت
رفته زین حال فرو در حیرت
چرخ سر گشته و آواره او
چشم انجم پی نظاره او
خیره گردید از این جلوه سپهر
پرتو زهره و نور و مه و مهر
دشت و صحرا همه در بهت و سكوت
كه بلند است نوای ملكوت
این نوای ابدیت از چه كسی است
شاید آهنگ مناجات علی است
بنهادم قدم آهسته براه
تا مگر گردم از این را ز آگاه
دیدم آنسوی كه نخلستانی است
اثر از ظلمت شب پیدا نیست
همه از جلوه حق مستو ر است
جلوات است و سراسر نور
دیدیم آن سر خلقت الافلاك
روی اخلاص نهادست به خاك
نیمه شب خلوت رازی دارد
با خدا راز و نیازی دارد
كی خدا باز شب تار آمد
شب تاریك پدیدار آمد
همه در بستر راحت خفتندُ
روی در پرده شب بنهفتند
ُهمه در بستر بخواب نازند
لیك درهای تو به هر سو بازند
ای خدایی كه نوازنده تویی
بگشا در كه نوازنده تویی
تا تویی پادشه بنده نواز
نبرم هیچ كجا روی نیاز
نیست غیر از تو مرا ملجایی
جز سر كوی تو ماوایی
غلامحسین جواهری ( وجدی )