يكى از نكات بارز و صفات برجسته حضرت على(ع) اين بود كه (لا تأخذه فىالله لومة لائم) يعنى: هنگامى كه كار مربوط به خدا مىشد، ملامت و سرزنش هيچكسى را بخود راه نمىداد، و لذا به هنگام اجراى قانون، نخست از خود آغاز كرده تا كوچكترين فرد جامعه را يكسان مىشمارد، حتى بخويشان و نزديكان خود امتيازى نمىداد و اين شايد به زبان آسان باشد، اما در عمل بسيار دشوار است، ما بعنوان نمونه بطور اختصار دو مورد از رفتار عادلانه امام با نزديكانش را بيان مىكنيم:
اول ـ جناب عقيل برادر بزرگتر حضرت امير مؤمنان كه افراد زيادى را تحت تكفل داشت، روزى به خدمت امام شرفياب شد و از فقر و تنگدستى خود و خانوادهاش سخن گفت، حضرت فرمودند: به هنگام تقسيم بيتالمال مىتوانم از سهميه خودم چيزى بتو بدهم، اما هيچ امتيازى براى تو بر ساير مسلمين نمىتوانم قائل بشوم و اگر امتيازى براى تو كه برادرم هستى قائل شوم، من خائن خواهم بود.
دوم ـ ام هانى خواهر امير مؤمنان و بانوى باشخصيت قريش، روزى با يكى از كنيزان خود به حضور برادر شرفياب شده و تقاضاى صلهاى نمود، حضرت نسبت به او و كنيزش بطور مساوى رفتار كرد، و به هركدام مقدارى مساوى با ديگرى داد، امهانى از اين رفتار برادر كمى آزردهخاطر گشت، كه چرا براى او امتيازى حتى بركنيز خود قائل نشدهاند؟! اما حضرت فرمودند: كه اين روش اسلام است، كه بايد به همه مسلمين حقوقى مساوى از بيتالمال پرداخت كرد.
-------------------------------------------
نويسنده : سيد محمد شيرازي