قريش نيرو و قواى خويش را براى جنگ با پيامبرى كه در مدينه‏جامعه‏اى اسلامى بنيان نهاده بود و ستمگران را تهديد مى‏كرد، گرد آوردوهزار مرد جنگى و مسلّح را به مدينه روانه كرد. اين درحالى بود كه سپاه‏پيامبرصلى الله عليه وآله چندان از قدرت نظامى چشمگير و قابل اعتنايى برخوردارنبود. هر دو سپاه در منطقه‏اى به نام "بدر" رودرروى يكديگر ايستادند.
در سيزدهمين روز از ماه مبارك رمضان سال نخست هجرى، نبردميان دو سپاه با جنگ تن به تن آغاز شد. درميان سپاه قريش سه تن ازدليرمردان آنان به نامهاى شيبة بن ربيعه و عتبة بن ربيعه و وليد بن ربيعه‏براى نبرد تن به تن بيرون آمده خواستار جنگ با همتايان خود از قريش‏شدند. رسول خداصلى الله عليه وآله نيز عبيدة بن حارث و حمزة بن عبدالمطّلب‏وعلى‏عليه السلام را به رويارويى ايشان فرستاد. على‏عليه السلام به نبرد پرداخت تاآنكه وليد و شيبه را از پاى درآورد و در كشتن فرد ديگر نيز همكارى كرد.بدين ترتيب، قريش دلاورترين مردان خود را از دست داد. پس از مبارزه‏ديگرى همچنين على‏عليه السلام، حنظلة بن ابى سفيان و عاص بن سعيد بن عاص‏و عدّه‏اى ديگر از دليرمردان مكّه را به خاك و خون نشاند و به خواست‏خداوند كفّار تار و مار و مسلمانان پيروز شدند.
--------------------------------------------
نويسنده : آية الله سيد محمد تقى مدرسى
مترجم : محمد صادق شريعت

نوشتن دیدگاه