سپاه قريش شكست خورده و اندوه زده درحالى كه دليران و پهلوانانشبه خاك و خون غلتيده بودند به مكّه بازگشت. بزرگان قريش خود راآماده نبرد ديگرى مىكردند تا با پيروزى در آن ننگ و ذلّتى را كهدر ميدان بدر نصيب آنان شده بود پاك كنند و دعوت و مكتب پيامبررا از ميان بردارند.
علىعليه السلام اين غزوه را چنين توصيف مىنمايد : مكّيان يكپارچه بهطرف ما روانه شدند. آنان قبايل ديگر قريش را براى نبرد با ما تشويقوجمع كرده بودند ودر صدد گرفتن انتقام خون مشركانى بودند كه در روزبدر به دست مسلمانان كشته شده بودند.
جبرئيل بر پيامبر فرود آمد وآنحضرت را از قصد مشركان آگاه كرد.پيامبرصلى الله عليه وآله نيز آهنگ حركت كرد و همراه با ياران خود در دامنه كوه اُحُداردو زد. مشركان به سوى ما پيش تاختند و يكپارچه برما يورش آوردند.شمارى از مسلمانان به شهادت رسيدند و گروهى نيز از ميدان گريختند.من دركنار رسول خداصلى الله عليه وآله باقى مانده بودم.
مهاجران و انصار به خانههاى خود در مدينه بازگشتند و به مردمگفتند : پيامبر و يارانش كشته شدند. آنگاه خداوند بزرگان مشركين رانابود كرد. من پيش روى رسول خداصلى الله عليه وآله هفتاد و چند زخم بر داشتم كه ازجمله اين زخم و آن زخم است. آنگاه حضرت ردايش را افكند و دستشرا بر زخمهايش كشيد.
--------------------------------------------
نويسنده : آية الله سيد محمد تقى مدرسى
مترجم : محمد صادق شريعت
جنگ اُحُد
- بازدید: 5958