سپاه قريش شكست خورده و اندوه زده درحالى كه دليران و پهلوانانش‏به خاك و خون غلتيده بودند به مكّه بازگشت. بزرگان قريش خود راآماده نبرد ديگرى مى‏كردند تا با پيروزى در آن ننگ و ذلّتى را كه‏در ميدان بدر نصيب آنان شده بود پاك كنند و دعوت و مكتب پيامبررا از ميان بردارند.
على‏عليه السلام اين غزوه را چنين توصيف مى‏نمايد : مكّيان يكپارچه به‏طرف ما روانه شدند. آنان قبايل ديگر قريش را براى نبرد با ما تشويق‏وجمع كرده بودند ودر صدد گرفتن انتقام خون مشركانى بودند كه در روزبدر به دست مسلمانان كشته شده بودند.
جبرئيل بر پيامبر فرود آمد وآن‏حضرت را از قصد مشركان آگاه كرد.پيامبرصلى الله عليه وآله نيز آهنگ حركت كرد و همراه با ياران خود در دامنه كوه اُحُداردو زد. مشركان به سوى ما پيش تاختند و يكپارچه برما يورش آوردند.شمارى از مسلمانان به شهادت رسيدند و گروهى نيز از ميدان گريختند.من دركنار رسول خداصلى الله عليه وآله باقى مانده بودم.
مهاجران و انصار به خانه‏هاى خود در مدينه بازگشتند و به مردم‏گفتند : پيامبر و يارانش كشته شدند. آنگاه خداوند بزرگان مشركين رانابود كرد. من پيش روى رسول خداصلى الله عليه وآله هفتاد و چند زخم بر داشتم كه ازجمله اين زخم و آن زخم است. آنگاه حضرت ردايش را افكند و دستش‏را بر زخمهايش كشيد.
--------------------------------------------
نويسنده : آية الله سيد محمد تقى مدرسى
مترجم : محمد صادق شريعت