لما اخبر النبي(ص) ابنته فاطمه(س) بقتل ولدها الحسين(ع) و ما يجري عليه من المحن بكت فاطمة(س) بكاءاً شديداً و قالت: يا أبت متي يكون ذلك؟ قال: في زمان خال مني ومنك و من علي(ع) ، فاشتد بكاؤها و قالت: يا أبت فمن يبكي عليه؟ و من يلتزم بإقامة العزاء له؟ فقال النبي(ص) : يا فاطمة! إن نساء أمتي يبكون علي نساء أهل بيتي و رجالهم يبكون علي رجال أهل بيتي و يجددون العزاء جيلاً بعد جيل في كل سنة[1]...
روايت شده است كه هنگامي كه رسول خدا(ص) به دختر خود حضرت فاطمه(س) از كشته شدن فرزندش حسين(ع) و مصائبي كه بر او وارد مي‌شود، خبر دادند، فاطمه(س) گريه‌ي شديدي كرد و پرسيد: اي پدرجان! اين امر در چه زماني واقع خواهد شد؟ رسول خدا(ص) فرمودند: در زماني كه من و تو و علي(ع) از دنيا رفته باشيم. در اينجا گريه‌ي حضرت فاطمه(س) شدت بيشتري گرفت و سؤال كرد: اي پدرجان! پس چه كسي بر او گريه خواهد كرد؟ و چه كسي به اقامه [و برپا كردن] عزا براي او پايبند و ملتزم خواهد شد؟
رسول خدا(ص) فرمودند: اي فاطمه! به درستي كه زنان امت من بر بانوان اهل بيتم گريه خواهند كرد و مردان ايشان بر مردان اهل بيتم گريه مي‌كنند و عزاي حسين(ع) را هر ساله و نسلي پس از نسل ديگر تجديد خواهند كرد...
-------------------------------
[1] ـ بحارالانوار 44/292.
--------------------------------
سید علیرضا شاهرودی

نوشتن دیدگاه