یَحْذُو حَذْوَالرَّسُولِ، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِما وَآلِهِما
ترجمه : گام به گام و قدم به قدم از پى رسول اكرم و به تبع او راه مى پيمود او دنبال رو او بود درود خدا بر آن دو وآل آن دو باد
شرح : معلوم است كهم روش و طريقه على عليه السلام همان روش و طريقه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله بوده ، و هر راه و روشى كه پيغمبر گرامى داشت او هم همان راه و روش را انجام مى داد، و لذا فرمود: انا من رسول الله كالضوء(1) اتصال و همبستگى من با رسول خدا همانند اتصال و پرتو نور از شمس است . ور در بعضى نسخ كالصنو من الصنو است (2) همانند شاخه ايست از شاخه (كه هر دو از يك ريشه روئيده اند.)
رسول خدا صلى اللّه عليه و آله بعد از بعثت تا وقتى كه در مكه بود چون عده اصحاب و پيروانش كم بودند ماءمور به جهاد نشد و در مقام دفاع برنيامد تا پس از مهاجرت به مدينه و زياد شدن ياران آنگاه ماءمور به جهاد شد و در مقام دفاع برآمد. على عليه السلام پس از رحلت پيغمبر چون يارانش كم و معدود بودند قيام نكرد تا پس از استقرار خلافت ظاهرى و بدون يار و ياور آنگاه براى پيشرفت حق و بقاى آن ماءمور به جهاد شد. و پيغمبر اسلام وقتيكه درم كه بود مدتى در شعب ابى طالب محصور بوده و برحسب ظاهر سكوت اختيار نمود. على عليه السلام نيز مدتى خانه نشين بود و قدرت بر تبليغ و اداره امور مسلمين و خلافت نداشت .
پيغمبر اسلام صلى اللّه عليه و آله با آنكه در مكه مورد اذيت و آزار مشركان بود ولى لب به نفرين نگشود بلكه مى گفت رب اهد قومى فانهم لايعلمون
على عليه السلام با آن شدت محن و گرفتاريكه براى او اتفاق افتاد كه در خطبه شقشقيه مى فرمايد: فصبرت و فى العين قذى و فى الحلق شجى (با اينكه گودى در چشمم خار و خاشاك و در گلويم استخوان گرفته بود صبر نمودم ) و هرگز نفرينى نكرده است .
و همانطوريكه پيغمبر با مشركان جنگ كرد و دستور آمد: قاتلو فى سبيل الله الذين يقاتلونكم - بقره آيه 185 - (در راه خدا با كسانيكه به جنگ با شما اقدام كرده اند بجنگيد) و اقتلوا المشركين حيث وجد تموهم - توبه آيه
5- على عليه السلام هم با منافقان جنگ كرد. و پيغمبر اكرم پس از آنكه مكه را فتح كرد مشركان مكه را مورد عفو قرار داد، على عليه السلام در وقعه جمل پس از فتح بصره منافقان را عفو و اسيران را آزاد نمود.
و در زيارت مخصوصه حضرت امير المومنين عليه السلام در روز عيد غدير چنين آمده است : و اشهد انك لم تزل للهوى مخالفا و للتقى محالفا، و على كظم الغيظ قادرا، و عن الناس عافيا غافرا (و گواهى مى دهم كه تو اى امير مومنان پيوسته با هواى نفس مخالف ، و با تقوى ملازم و متعهد بودى ، و بر حلم و فرو نشاندن خشم وغضب توانا مى نمودى : و از بديهاى مردم نيز راه غفران و عفو مى پيمودى .)
در مجلد 9 بحار ص 501(3) از حضرت صادق عليه السلام روايت شده كه فرمود ((شبيه ترين مردم در غذا و خوراك به رسول خدا صلى اللّه عليه و آله امير المومنين عليه السلام بود كه خودش نان و سركه و زيتون مى خورد و به مردم نان و گوشت مى داد)) و ابن ابى الحديد در شرح نهج البلاغه همين روايت را نقل كرده .
كتاب كفاية الخصام باب 344 از ابن ابى الحديد به سند خود از نضر بن منصور از عقبة بن علقمه رويات كرده كه به خدمت على عليه السلام رفتم ديدم دوغ ترش شتر و... در پيش رو دارد و با خورده نان خشك مى خورد، گفتم يا امير المؤ منين چرااين غذا را مى خورى ؟ فرمود: يا ابا الحبوب رسول خداصلى اللّه عليه و آله از اين خشك تر مى خورد. و از اين خشن تر مى پوشيد و اشاره به پيراهن خود كرد و گفت مى ترسم اگر پيروى او را در اين امور نكنم به او نرسم و از او دور مانم .
درمجلد 9 بحار ص 538(4) از امام جعفر صادق عليه السلام نقل شده كه فرمود: ((كسى از اين امت طاقت و قدرت پيروى عمل رسول خدا صلى اللّه عليه و آله را پس از او نداشت جز على عليه السلام .))
--------------------------------------------------
1- نهج البلاغه باب ((مكتوبات )) اواخر نامه بعثمان بن حنيف شماره 45.
2- در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ((كالضوء من الضوء)) و در نسخ ديگر ((كالضنو من الصنو)) است .
3- 40 جديد ص 330 از محاسن و ج 41 ص 131 نقل
4- 41 جديد ص 129 نقل از كافى .
----------------------------------------
مرحوم حجت الاسلام والمسلمين سيد محيى الدين العلوى طالقانى
